Η ομάδα του Αδέσποτου μαθαίνει τα παιδιά ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο χωρίς να κάνει διακρίσεις, έχοντας ως μεγαλύτερο αντίπαλο την αδιαφορία της δημοτικής αρχής
Τα τελευταία χρόνια οι αυτοοργανωμένες ομάδες στην Ελλάδα συνεχώς αυξάνονται. Σωματεία που διατηρούν τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα τους, προτάσσουν την χαρά του παιχνιδιού, την αλληλεγγύη και την ισότητα που πηγάζει από την ίδια τη φύση του αθλήματος, ενώ παίρνουν ξεκάθαρη θέση όσον αφορά την κοινωνία και τα φαινόμενα που την απειλούν, όπως ο φασισμός, δείχνοντας στην πράξη ότι το γήπεδο δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από αυτήν. Μια τέτοια ομάδα είναι και ο Αδέσποτος. Γεννήθηκε το 2015 μέσα από το Antifa League και όλες οι αποφάσεις που αφορούν την λειτουργία του λαμβάνονται συλλογικά και αντί-ιεραρχικά μέσα από τις συνελεύσεις της ομάδας. O Αδέσποτος «κατεβάζει» ομάδα στο ποδόσφαιρο σάλας, το οποίο, όπως αναφέρουν οι ίδιοι στο site τους: «είναι ένα άθλημα, παραλλαγή του κλασικού ποδοσφαίρου, που παίζεται 5 εναντίον 5 σε μικρότερο γήπεδο και κυρίως σε εσωτερικούς χώρους. Κύρια χαρακτηριστικά του είναι οι συνεργασίες σε μικρό χώρο με γρήγορο ρυθμό και οι αλλεπάλληλες φάσεις που απαιτούν οξυδέρκεια και πολλές επαφές με την μπάλα. Μέσα από αυτό, επιθυμούμε να δημιουργήσουμε την ίδια αίσθηση που είχαμε ως παιδιά, αυτή του παιχνιδιού στις αλάνες και στις πλατείες».
Σαν να παίζεις στην αλάνα...
Μια αντίστοιχη αίσθηση προσπαθεί να περάσει και στις ακαδημίες του, οι οποίες λειτουργούν τα δύο τελευταία χρόνια για παιδιά 5 έως 12 ετών. Για να πάρει ένα παιδί μέρος στις «μικρές» ομάδες του Αδέσποτου δεν χρειάζεται να πληρώνει κάποια μηνιαία συνδρομή, όπως συμβαίνει στο σύνολο των ακαδημιών. Η συνεισφορά είναι ελεύθερη και το γήπεδο ανοιχτό σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας, οικονομικής κατάστασης. Υπάρχει ένα ταμείο, στο οποίο συνεισφέρει ο καθένας όσο θέλει και η ομάδα φροντίζει για όλον τον εξοπλισμό των παιδιών, τις μπάλες, τις εμφανίσεις κ.ο.κ.
Η Ελευθερία Κουμάντου, δημοσιογράφος, επέλεξε τον Αδέσποτο για τον γιο της και εξηγεί στο Κουτί της Πανδώρας το γιατί: «Επέλεξα να πάει ο μικρός στην ακαδημία του Αδέσποτου γιατί ήθελα να μάθει κανονικό ποδόσφαιρο. Επειδή είναι ένα άθλημα που του αρέσει πάρα πολύ και παρακολουθεί πολύ ποδόσφαιρο στο σπίτι, παίζοντας παιχνίδια που έχουν πάντοτε σχέση με αυτό, πήγα σε μία από τις προπονήσεις και είδα ότι δεν είναι ανταγωνιστικοί, μαθαίνουν κανονικά μαρκαρίσματα, κάνουν κανονικά μαθήματα τεχνικής, οι γονείς δεν παρεμβαίνουν από την κερκίδα. Μάλιστα, αυτό το είδα να γίνεται πράξη και στους αγώνες, οι προπονητές έχουν εξαιρετικά καλή σχέση με τα παιδιά. Πάντοτε πριν αρχίσει η προπόνηση κάνουν έναν κύκλο και συζητούν για το τι θα κάνουν στην προπόνηση και λένε κι άλλα πράγματα: για τη συμπεριφορά, για το πώς συμπεριφερόμαστε στους συναθλητές μας. Γιατί ο Αδέσποτος είναι μια ομάδα που έχει και προσφυγάκια, έχει και παιδιά που έρχονται από μακριά, δεν είναι μια ομάδα της γειτονιάς. Έχει παιδιά που έρχονται από Αμπελόκηπους, Κυψέλη, Πειραιά, Κερατσίνι και επιλέγουν την ομάδα γι' αυτό που είναι όχι για την εντοπιότητα. Γίνεται η τεχνική, το διπλό που εκεί προφανώς ξεσαλώνουν και το ευχαριστούνται και βλέπουμε πώς αντιμετωπίζουν οι προπονητές τα ίδια τα παιδιά την ώρα της προπόνησης και την ώρα του διπλού. Και για το πώς μαρκάρουν και για το πώς συμπεριφέρονται μέσα στο γήπεδο και για το Fair Play, πράγμα που σε αντίστοιχες προπονήσεις άλλων ομάδων, πιο "επαγγελματικών", δεν το είχα δει».
Ο δημοσιογράφος και αντιπρόεδρος στην ΕΣΗΕΑ, Μάκης Διόγος, πηγαίνει επίσης τον γιο του στον Αδέσποτο και παρακολουθώντας τον τρόπο που παίζουν μπαλίτσα, αισθάνεται σαν να επιστρέφει ξανά στις αλάνες που οι πιο παλιοί αγάπησαν το παιχνίδι. «Επέλεξα να τον πάω γιατί είναι μια προσπάθεια που δεν είναι ανταγωνιστική. Τα παιδιά δεν έχουν ανταγωνιστική νοοτροπία, ούτε οι προπονητές. Είναι σαν να παίζεις στην αλάνα, ευχαριστιούνται πάρα πολύ. Είναι παιχνίδι, το κάνει πιο ωραίο, πιο αυθεντικό. Τα παιδιά στον σύλλογο έχουν μια δική τους άποψη για το ποδόσφαιρο, με την οποία συμφωνώ στον μεγαλύτερο βαθμό. Δηλαδή ότι το ερασιτεχνικό πρέπει να παραμένει ερασιτεχνικό και να έχει μοναδικό σκοπό την εκμάθηση του ποδοσφαίρου και την διασκέδαση. Όχι το να βγάλουμε παίκτες, να πουλάμε. Τώρα βέβαια αν κάποιος είναι καλός και μπορεί να εξελιχθεί, καλώς να το κάνει. Σε ό,τι αφορά αυτές τις ηλικίες, τις τρυφερές, πρέπει να αγαπήσουν το παιχνίδι, τη μπάλα, το ποδόσφαιρο και μετά να ονειρευτούν να γίνουν Μέσι και Ρονάλντο», εξηγεί στο Κουτί της Πανδώρας.
«Εκνευριστική αδιαφορία και κοροϊδία!»
Ένα ποδοσφαιρικό και κοινωνικό πρότζεκτ σαν του Αδέσποτου, το οποίο λαμβάνει χώρα στο κέντρο της Αθήνας και προσφέρει μια διέξοδο σε παιδιά χωρίς διακρίσεις, θεωρητικά θα έπρεπε να προκαλέσει το ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Για τις προπονήσεις, τα παιδιά του Αδέσποτου επέλεξαν το δημοτικό γηπεδάκι στο Θησείο, το οποίο όμως βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Εδώ και δύο χρόνια, δεν έχει γίνει το παραμικρό για την ανάπλασή του. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις προς τον Δήμο και τις δεσμεύσεις των τοπικών αρχόντων, ο αγωνιστικός χώρος παραμένει εντελώς ακατάλληλος. Πέρα του τάπητα, ο οποίος όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες παραμένει σε τραγική κατάσταση, για ένα χρονικό διάστημα στο γηπεδάκι δεν υπήρχε καν φωτισμός, με αποτέλεσμα το έργο των προπονητών να δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο και να αναγκάζονται να μετακινήσουν την μία από τις δύο προπονήσεις της εβδομάδας στο 5x5 του Ρουφ, εκεί που προπονείται η μεγάλη ομάδα στο ποδόσφαιρο σάλας.
«Εδώ και δύο χρόνια είναι έτσι φθαρμένος ο τάπητας και νομίζω ότι είναι αδιαφορία. Είναι εκνευριστική αδιαφορία και κοροϊδία μαζί γιατί πηγαίνουμε συνέχεια και μιλούμε γι' αυτό. Εμείς, ως γονείς, πάμε στον ΟΠΑΝΔΑ, έχουμε κάνει και παρεμβάσεις και συνέχεια μας λένε θα φτιαχτεί. Εδώ και ενάμιση χρόνο περιμένουμε να μπει ένα πρόγραμμα για να φτιαχτούν όλα. Τον τελευταίο μήνα είχαμε πρόβλημα και με τα φώτα.Μας λένε συνεχώς τον επόμενο μήνα και τον επόμενο μήνα. Συνεχής κοροϊδία», προσθέτει στο Κουτί της Πανδώρας ο Μάκης Διόγος. Προσπαθήσαμε επανειλημμένως να έρθουμε σε επαφή με τον πρόεδρο του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, προκειμένου να έχουμε και την δική του απάντηση για το θέμα, όμως παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις από το γραφείο του δεν λάβαμε κάποιο σχόλιο.
«Στέρεψε η υπομονή μας, δεν θα ανεχτούμε άλλες υποσχέσεις. Η κοροϊδία της δημοτικής αρχής δεν απευθύνεται μόνο απέναντι στον Αδέσποτο. Είναι κοροϊδία και εμπαιγμός των κατοίκων όλης της γειτονιάς, των κατοίκων του Δήμου Αθηναίων, οποιουδήποτε ανθρώπου θέλει να αθληθεί ελεύθερα, μη πληρώνοντας συνδρομές σε ιδιωτικά γυμναστήρια και χώρους. Η υποβάθμιση του δημόσιου χώρου, για τον οποίο άλλωστε στο Δήμο Αθηναίων πληρώνουμε ουκ ολίγα τέλη, είναι υποβάθμιση της ζωής μας. Δε θα δεχτούμε τίποτα λιγότερο από όσα μας ανήκουν...», αναφέρει μεταξύ σε σχετική ανακοίνωσή του ο Αδέσποτος, καλώντας όλους όσοι στηρίζουν την προσπάθεια, τους κατοίκους του Θησείου και τους δημότες να πάρουν μέρος στις κινητοποιήσεις που θα ακολουθήσουν. Την ίδια στιγμή, παρακολουθούν τον Δήμο να επενδύει σε λαμπερούς υπερσύγχρονους αθλητικούς χώρους, όπως το τριώροφο γυμναστήριο στο Πολύγωνο, αδιαφορώντας για ένα σαφώς μικρότερο από πλευράς κόστους έργο, το οποίο όμως έχει πολύ έντονες κοινωνικές προεκτάσεις.
Φυσικά, οι κινητοποιήσεις και η προσπάθεια για το αυτονόητο θα συνεχιστούν χωρίς οι Αδέσποτοι και τα αδεσποτάκια να σταματήσουν το έργο τους. Όταν δεν έχεις αφεντικά, άλλωστε, μαθαίνεις να παλεύεις με τις δικές σου δυνάμεις.
Γράφει: Θάνος Σαρρής
http://red-pep.blogspot.com/2021/08/blog-post.html?m=1
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Διογο να τον χαιρονται στον αδεδποτο