Οι Αντιφασίστριες εργαζόμενες του σεξ που καταδικάστηκαν σε εγκλεισμό επειδή αμφισβήτησαν τον Μουσολίνι

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο VICE Italy

Το μεσημέρι της 8ης Μαίου 1937, η Teresa Pavanello άνοιξε το ραδιόφωνο στην αίθουσα αναμονής του οίκου ανοχής που διατηρούσε στη Νάπολη. Αφού άκουσε τον λόγο που έβγαλε ο φασίστας ηγέτης της χώρας, Benito Mussolini, είπε στους πελάτες και τις υπαλλήλους της στην αίθουσα πόσο διεφθαρμένη ήταν πια η κυβέρνηση του Mussolini. Έπεσε σιωπή και αρκετοί πελάτες έφυγαν, εξοργισμένοι. Ένας απ' αυτούς ήταν μέλος του εθελοντικού στρατού του καθεστώτος –γνωστοί και ως Μελανοχίτωνες- που κατέδωσε την Teresa. Τη συνέλαβαν και η διάγνωση ήταν πως «παραληρεί, τα 'χει χαμένα και είναι επιθετική». Έτσι καταδικάστηκε σε πολλά χρόνια εγκλεισμού σε ψυχιατρικό ίδρυμα.

Όσο διήρκεσε το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας –από το 1922 ως το 1943-, πολλές εργαζόμενες του σεξ και άλλες γυναίκες μπήκαν στους επίσημους καταλόγους «ανατρεπτικών στοιχείων» της κυβέρνησης - μια λίστα με Ιταλούς που υποτίθεται ότι έθεταν σε κίνδυνο τη δημόσια ασφάλεια αψηφώντας τις προσταγές του Mussolini για μια ηθική κοινωνία. Αυτές οι προσταγές επεκτείνονταν στη σεξουαλική συμπεριφορά. Γυναίκες που δεν ήθελαν να κάνουν άλλα παιδιά ή που δεν μπορούσαν να φροντίσουν τα παιδιά τους καταλλήλως, επίσης θεωρούνταν «αποκλίνουσες» και οδηγήθηκαν σε ιδρύματα.

Αλλά η ιστορία της Teresa είναι μόνο μία από τις πολλές περιπτώσεις Ιταλών εργαζόμενων του σεξ, που μπήκαν στη λίστα επειδή καταφέρονταν ανοιχτά εναντίον του Mussolini. Ο ιστορικός και δημοσιογράφος Matteo Dalena μελέτησε αυτές τις περιπτώσεις για το καινούριο του βιβλίο Puttane antifasciste nelle carte di polizia («Αντιφασίστριες πόρνες στα αρχεία της Αστυνομίας») όπου περιγράφει αναλυτικά το φαινόμενο. Μίλησα μαζί του για το πρότζεκτ του.

Η Michelina Ciocci, εργαζόμενη του σεξ που συνελήφθη και καταδικάστηκε σε απομόνωση.
VICE: Τι ενέπνευσε την έρευνά σου;
Matteo Dalena: Ως ιστορικός και δημοσιογράφος, έχω πάθος με την αφήγηση ιστοριών ανθρώπων που η κοινωνία αγνοεί και περιθωριοποιεί – ιδίως ιστορίες γυναικών. Υπό το καθεστώς Mussolini, άνθρωποι φυλακίζονταν σε ιδρύματα για χρόνια, αν δεν ανταποκρίνονταν στην ιδέα της κυβέρνησης για το τι συνιστά ηθική συμπεριφορά. Το πλαίσιο αυτό επηρέαζε ιδιαίτερα τις εργαζόμενες του σεξ. Αλλά, μελετώντας τα ποινικά αρχεία των γυναικών, διαπίστωσα ότι πολλές δεν συνελήφθησαν λόγω του επαγγέλματός τους αλλά επειδή αμφισβήτησαν το φασιστικό καθεστώς. Όταν ένιωθαν ότι γίνονταν διακρίσεις εις βάρος τους, εγκαλούσαν ανοιχτά το καθεστώς, πράγμα που οδηγούσε συχνά σε πιο αυστηρές τιμωρίες.

Πιστεύεις ότι αυτές οι γυναίκες είχαν αυξημένη πολιτική συνείδηση σε σχέση με τον μέσο Ιταλό ή απλώς ένιωθαν ότι δεν είχαν τίποτα να χάσουν δεδομένης της θέσης τους στην κοινωνία;Θα έλεγα και τα δύο. Πιστεύω ότι ήταν κυρίως θυμός για τον τρόπο που τις αντιμετώπιζε η κυβέρνηση γενικά. Αυτές ήταν συχνά γυναίκες που μεγάλωσαν σε δύσκολο περιβάλλον - γενικά θα θεωρούνταν ανάγωγες και άξεστες. Αυτό σήμαινε ότι δεν είχαν μεγάλο σεβασμό για την εξουσία ή την ευγενή κοινωνία και ήταν ανά πάσα στιγμή έτοιμες να μιλήσουν ανοιχτά αν διαπίστωναν έλλειψη σεβασμού.

Η Maria Degli Esposti, που ήταν καταγεγραμμένη ως «άστεγη αντιφασίστρια πόρνη», στα επίσημα κυβερνητικά αρχεία.
Τι στάση επικρατούσε τότε απέναντι στην πορνεία;Η πορνεία ήταν νόμιμη αλλά έπρεπε να λαμβάνει χώρα σε συγκεκριμένους ανεκτούς οίκους ανοχής που ήταν αναγκασμένοι να λειτουργούν με αυστηρούς κανόνες. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενες του σεξ έπρεπε να κάνουν κάθε 15 μέρες ιατρικές εξετάσεις. Αν αυτές οι γυναίκες παραφέρονταν για οποιονδήποτε λόγο, συλλαμβάνονταν για προσβολή δημοσίας αιδούς». Έπειτα, άπαξ και τις συλλάμβαναν, συχνά οι ίδιες χειροτέρευαν την κατάστασή τους εγκαλώντας το φασιστικό καθεστώς. Όταν το έκαναν αυτό, η τελική τιμωρία ήταν πολύ σκληρή.

Σε τι καταδικάζονταν ακριβώς;Μια από τις πιο κοινές ποινές ήταν η απομόνωση μέχρι τρία χρόνια, σε ψυχιατρικά ιδρύματα που βρίσκονταν σε απομονωμένα χωριά μακριά από τα σπίτια τους. Ακόμη και τότε η απομόνωση θεωρούνταν ακραίο μέτρο, αλλά αυτές οι γυναίκες ήταν ευάλωτες και δεν είχαν κανέναν να τις υπερασπιστεί. Όταν είχαν πια εκτίσει την ποινή τους, μερικές επέστρεφαν στην πορνεία, αλλά πολλές συλλαμβάνονταν ξανά και επέστρεφαν στα ιδρύματα.

Γράμμα προς τον Mussolini,όπου η συγγραφέας ζητάει να σβηστεί από τον κατάλογο «ανατρεπτικών στοιχείων».
Ανακάλυψες πολλά πράγματα για το υπόβαθρο των εργαζομένων του σεξ που εγκλείστηκαν σε ιδρύματα;Δυστυχώς, δεν είναι γνωστά πολλά πράγματα. Από τα αρχεία, είναι σαφές ότι μερικές έκαναν κι άλλες δουλειές παράλληλα – σερβιτόρες, μοδίστρες και ρεσεψιονίστ.


Ξεχώρισες κάποια ιστορία κατά τη διάρκεια της έρευνάς σου;Ναι, η ιστορία της Maria Degli Espositi πραγματικά με εντυπωσίασε. Όταν τη συνέλαβαν στην Μπολόνια το 1928, για προσβολή δημοσίας αιδούς, η Maria είπε στον αστυνομικό: «Αν ο Mussolini ήταν νεκρός, δεν θα με συλλαμβάνατε». Της διέγνωσαν «τρέλα και παράνοια» και την καταχώρησαν ως «άστεγη αντιφασίστρια πόρνη». Την έκλεισαν σε ίδρυμα για πάνω από δέκα χρόνια λόγω αυτού που είπε. Το φαντάζεσαι; Ήταν εκεί για πάνω από μια δεκαετία επειδή είπε αυτό το πράγμα.

Από www.vice.com