Το ολοκάυτωμα της Κερπίνης

 08-12-1943

Η σφαγή της Κερπινής από τους Γερμανούς-Επιχείρηση Καλάβρυτα.

Μαρτυρία Έλλης Στεφανοπούλου-Γκρίντζου.

"Είχε νυχτώσει πια. Ο πατέρας μου προσπαθώντας να ξεφύγει έτρεξε σε μια λαγκαδιά, αλλά τον τραυμάτισε ένας στο χέρι κι έπειτα από κοντά του ‘δωσε στο κούτελο τη χαριστική βολή. Θυμάμαι πως πέρασε η αδερφή μου κλαίγοντας και φωνάζοντας:

«Αδελφούλα μου, τον πατέρα μας τον σκότωσαν».

Ώσπου να γυρίσω τα μάτια μου δεξιά-αριστερά, καπνός, φωνές, κλάματα… δεν περιγράφονται…

«Τρέξε –μου λένε– να φέρεις νερό, να σβήσουμε τα σπίτια».

Πηγαίνοντας στη βρύση, βλέπω το άλλο μας σπίτι να καίγεται. Εκεί ήταν ένας με γερμανική στολή∙ τον έπιασα από το γιακά με μανία… Δε μ’ ένοιαζε για τη ζωή μου, είχα φρενιάσει…

Στο απέναντι σπίτι ήταν ένα κοριτσάκι εφτά ημερών. Η μάνα του το τύλιξε με πολλά ρούχα και το πέταξε απ’ το μπαλκόνι φωνάζοντας στον άντρα της:

«Πέτρο, Πέτρο…»

Εκείνον όμως τον πήγαιναν για εκτέλεση…

Κι αυτήν, την έβαλαν μέσα σε μια εκκλησία, στην Αγία Παρασκευή, και την κακοποίησαν… Δεν έζησε πολύ∙ άφησε πίσω της δυο μικρά παιδιά…

Στο μεταξύ είχαν συγκεντρώσει κάπου σαράντα πέντε άτομα. …Δεν ξέραμε ακόμη πού τους είχανε εκτελέσει… Το πρωί ξεκινήσαμε να ψάχνουμε. Πήγαμε στην Αγία Παρασκευή. Τι να δούμε… Στρώμα τα πτώματα… Υπήρχαν και δυο τραυματίες. Ένας δάσκαλος είχε χτυπηθεί στο σαγόνι∙ τον μετέφεραν οι χωριανοί πάνω στον ώμο, αλλά ήταν αργά.. Ένας άλλος, Φίλιππο Γκρίντζο τον έλεγαν, γλύτωσε, γιατί έπεσε πάνω του ένας σκοτωμένος και τον πλάκωσε. Σκάψαμε μόνες μας και τους θάψαμε… […]"

(ΚΡΑΥΓΗ- Το γυναικείο βίωμα της Καλαβρυτινής τραγωδίας-Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος-2010).

Από το προφίλ της Vicky VnoKost στο Facebook