Ψαράς στη Λέσβο: «Βοηθάω γιατί θέλω να λέγομαι άνθρωπος»

«Όταν το λιμενικό με καλεί να πάω με το καΐκι μου να βοηθήσω ανθρώπους που βρίσκονται στη θάλασσα είναι για μένα μια πολύ δύσκολη στιγμή. Δεν ξέρω αν θα βρω ζωντανούς ή πνιγμένους. Ακόμα κι όταν βγαίνω για ψάρεμα, συχνά βρίσκομαι απέναντι σε απλωμένα χέρια μέσα στη θάλασσα που μου ζητάνε βοήθεια. Το στομάχι μου σφίγγεται καθώς δεν ξέρω ποιον να πρωτοανεβάσω στη βάρκα μου.

Βοηθάω γιατί θέλω να λέγομαι άνθρωπος. Δεν υπάρχει περιθώριο σκέψης όταν βλέπεις ανθρώπους που κινδυνεύουν. Και κυρίως τα παιδιά, αυτά τα αθώα πλάσματα. Όταν βγει κι ο τελευταίος από τη βάρκα στην ξηρά και πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους, αρκετοί γυρνάνε για να μου σφίξουν το χέρι και να με ευχαριστήσουν. Μου δίνουν για λίγο τα παιδιά τους να τα κρατήσω στην αγκαλιά μου κι αυτά με κοιτάνε στα μάτια. Λες και ξέρουν ότι τα έσωσαν τα δικά μου χέρια. 

Στέκομαι και τους κοιτάζω μέχρι να ανηφορίσουν το δρόμο. Τους βλέπω που ρίχνουν κλεφτές ματιές προς τα πίσω και με χαιρετάνε από μακριά. Ξέρω ότι έκανα το σωστό. Και πίστεψέ με, κι εσύ το ίδιο θα έκανες στη θέση μου».

Κώστας Πιντέρης, Ψαράς, Λέσβος.

Πηγή: Solidarity Now