Στην γαλλική κοινωνία βλέπουμε την κομματική παράταξη Εθνικό Μέτωπο (Front National, FN) που ιδρύθηκε το 1972 από τον Jean-Marie Le Pen . Από το 2011, υπό την ηγεσία της κόρης του Le Pen, Marine, το γαλλικό, ακροδεξιό κόμμα έχει καταφέρει να ανεβάσει θεαματικά τα ποσοστά του εντός της Γαλλίας αλλά και στο Ευρωκοινοβούλιο. Το συγκεκριμένο κόμμα έχει συντηρητικό και εθνικιστικό χαρακτήρα.
Η γειτονική Ιταλία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Μπενίτο Μουσολίνι αποκτά τη δική της πολιτική παράταξη στο Βορρά με ακροδεξιές πεποιθήσεις. Η Λίγκα του Βορρά (Lega Northe) ιδρύθηκε το 1980 από τον Umberto Bossi και στόχο είχε την απόσχιση της βόρειας Ιταλίας από τη Ρώμη. Έχει εθνικιστικό χαρακτήρα και αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως ανθρώπους δεύτερης κλάσης. Έχει κατά καιρούς, κατακτήσει έδρες στο Κοινοβούλιο της Ιταλίας αλλά και στις Ευρωεκλογές.
Η Γερμανία, παρόλο το σκοτεινό παρελθόν της, συνεχίζει να έχει κι εκείνη υποστηρικτές εθνικιστικών και ακροδεξιών ιδεών. Οι Ρεπουμπλικάνοι (Republikaner REP) είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Το κόμμα αυτό ιδρύθηκε το 1983 από πρώην μέλη των Ες Ες. Πρώτος ηγέτης υπήρξε ο Franz Schonhuber που ήταν αξιωματικός του σώματος των Waffen-S.S. κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική τους είναι παρούσες στο γερμανικό πολιτικό σκηνικό αλλά και στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στην Τουρκία, έχουμε κι εκεί την εμφάνιση εθνικιστικής, πολιτικής οργάνωσης με το όνομα Γκρίζοι Λύκοι (Bozkurtlar). Ιδρύθηκαν το έτος 1968 με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Η ιδεολογία τους είναι εθνικιστικού χαρακτήρα με την θέληση για επανένωση όλων των τουρκικών φύλων σε μια Νέα Τουρκική Αυτοκρατορία. Έχει θεωρηθεί εγκληματική οργάνωση και μέλη της κατηγορούνται για δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις.
Η Αμερική και οι Κου Κλουξ Κλαν (Ku Klux Klan, KKK). Η πολιτική, τρομοκρατική οργάνωση υποστηρίζει την υπεροχή των λευκών έναντι των άλλων φυλών με διαφορετικό χρώμα δέρματος. Ο ρατσισμός και η ομοφοβία είναι κύρια χαρακτηριστικά της ιδεολογίας των ΚΚΚ. Τα μέλη των φατριών τους, έχουν ένα χαρακτηριστικό τατουάζ που είναι αριθμητικό σύμβολο ως αναγνωριστικό στοιχείο.
Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πολύ μακριά όμως… Η Χρυσή Αυγή, μια εθνικιστική, ακροδεξιά οργάνωση, απέκτησε αρκετούς υποστηρικτές στη χώρα μας και πια βρίσκεται στο ελληνικό κοινοβούλιο με 6,99%, ποσοστό κατοχής των τελευταίων εκλογών.
Χρυσή Αυγή
Τον Δεκέμβριο του 1980, ο πρόσφατα αποφυλακισμένος Νίκος Μιχαλολιάκος συστήνει την ναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή» και ξεκινά ταυτόχρονα την έκδοση ομώνυμου περιοδικού, στο οποίο υπάρχουν σαφείς αναφορές στο Τρίτο Ράιχ, ύµνοι στον Χίτλερ, τα Ες Ες και σχετικές φωτογραφίες, ενώ ο χριστιανισµός κατηγορείται ως εβραϊκή αίρεση, και προβάλλεται ταυτόχρονα η παγανιστική θρησκεία του δωδεκάθεου.
Αρχικά, η οργάνωση απέκλειε την πολιτική δραστηριοποίησή της και περιοριζόταν σε ιδεολογική προπαγάνδα κυρίως μέσω του περιοδικού, το 1981 ξεκινά επαφές με το νεοναζιστικό ισπανικό κόμμα CEDADE και από τα μέσα του 1983 η εκδοτική δραστηριότητα διαχωρίστηκε από τη λειτουργία της οργάνωσης «Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα Λαϊκός Σύνδεσμος».
Το «Εθνικό Λαϊκό Κίνημα Χρυσή Αυγή» ιδρύεται 2 χρόνια αργότερα, το 1985 από τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο ενώ σαν κόμμα ιδρύεται το 1993 και παίρνει μέρος για πρώτη φορά σε εθνικές εκλογές το 1996. Λαμβάνει 4.487 ψήφους κάτι που αντιστοιχεί σε ποσοστό της τάξης του 0,07% και μένει εκτός Βουλής. Ακολουθούν ακόμα δύο εκλογικές αναμετρήσεις, το 2000 και το 2009, με τα ποσοστά της να παραμένουν χαμηλά, ωστόσο να παρουσιάζουν αύξηση (0,18% και 0,29% αντίστοιχα).
Από τα μέσα του 1990 και μετά, η οργάνωση που υμνεί τον Χίτλερ, αποφασίζει να σταματήσει τις όποιες αναφορές στον εθνικοσοσιαλισμό στα έντυπα της και η ιδεολογία της προβάλλεται από τα μέλη της ως «εθνικισμός». Ωστόσο, ο Μιχαλολιάκος διευκρίνιζε σε κείμενό του το 2000, ότι η επιλογή του όρου «εθνικισμός» δεν «περιέχει ίχνος απολογίας» ούτε σημαίνει την απομάκρυνση των στελεχών της ΧΑ από τις έως τότε θέσεις της, αλλά οφείλεται στο ότι θεώρησαν τον όρο αυτό «πλέον δόκιμο και πολιτικά κατάλληλο».
Το 2012, στις πρώτες εκλογές του Μαΐου γίνεται το μεγάλο «μπαμ» και η ναζιστική οργάνωση καταφέρνει να μπει στη Βουλή, με ποσοστό 6,97% και εκλέγει 18 βουλευτές. Οι ψήφοι που πήρε σε εκείνες τις εκλογές η ΧΑ χαρακτηρίζονται από πολιτικούς αναλυτές και δημοσιογράφους ως «ψήφοι αντίδρασης» στο πολιτικό κατεστημένο, καθώς η χώρα βουλιάζει στην οικονομική κρίση και φως στον ορίζοντα δεν φαίνεται.
Ωστόσο, 3 χρόνια μετά, με ολόκληρη την ηγεσία της να είναι κατηγορούμενη για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης αλλά και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Γιώργο Ρουπακιά, καθ” ομολογίαν μέλος της Χρυσής Αυγής, και μετρώντας πάμπολλες επιθέσεις κατά μεταναστών αλλά και Ελλήνων που προέρχονται από τον αριστερό χώρο, το ναζιστικό αυτό μόρφωμα εξακολουθεί να διατηρεί τα ποσοστά του και να είναι, πλέον, τρίτη πολιτική δύναμη της Ελλάδας.
Η επίθεση με το μαχαίρι στο ΤΕΙ Αθήνας
Σε μια αναζήτηση για το πώς δρα η Χρυσή Αυγή και τα μέλη της, το Thinkover.grεπικοινώνησε με τον Αλέξανδρο Πραντούνα, ο οποίος έχει βιώσει από πρώτο χέρι τις πρακτικές της εγκληματικής οργάνωσης.
Ζητήσαμε από τον Αλέξανδρο να μας περιγράψει την επίθεση που δέχτηκε, στις 3 Οκτωβρίου του 2002 στα ΤΕΙ Αθήνας.
«Εκείνη την περίοδο ήμουν φοιτητής στα ΤΕΙ Αθηνών και συμμετείχα σε μια σπουδαστική παράταξη που είχαμε δημιουργήσει μαζί με άλλους συντρόφους – την ‘Ματσέτα’. Σε κάποια φάση, μας ενημέρωσαν ότι στον προαύλιο χώρο είχαν έρθει 11 άτομα, χρυσαυγίτες, με το ντύσιμο που τους έχουμε συνηθίσει, με κράνη και κρατώντας κριπτονάιτ (μεγάλα λουκέτα) και μοίραζαν φυλλάδια για τη Γιορτή Νεολαίας που διοργάνωνε η Χρυσή Αυγή. Τα φυλλάδια είχαν την υπογραφή της οργάνωσης, έτσι μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι για το από πού προέρχονται. Μπαίνοντας μέσα στο χώρο του ΤΕΙ και πλησιάζοντας προς τα εμάς, είδαν μια αντιφασιστική αφίσα στο ταμπλό της παράταξής μας. Με αφορμή λοιπόν αυτό, μας επιτέθηκαν, σε εμένα και ακόμα δύο συντρόφους, μας χτύπησαν με τα λουκέτα αλλά και τις γροθιές τους. Εμένα, ο ένας από αυτούς με μαχαίρωσε στο χέρι, προκαλώντας μου ένα διαμπερές τραύμα στον πήχη. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί το μαχαίρι πήγαινε για την κοιλιά, αλλά πρόλαβα να βάλω το χέρι μου – την γλίτωσα με ημιδιατομή και χρειάστηκε να μην κινήσω καθόλου το χέρι μου για περίπου έναν μήνα».
Ο Αλέξανδρος, αφού εγχειρίστηκε, κατέθεσε μήνυση κατ’ αγνώστων, ωστόσο, η συμπεριφορά των αστυνομικών σίγουρα δεν ήταν αυτή που θα άρμοζε σε ένα περιστατικό που περιλαμβάνει μαχαίρωμα.
«Δύο άνδρες της Ασφάλειας ήρθαν και με βρήκαν στο νοσοκομείο πριν καν εγχειριστώ. Ο ένας από τους δύο ήταν πολύ εριστικός απέναντι μου, κάνοντας μου σχόλια του στυλ ‘Δηλαδή θέλεις να μας πεις ότι εσύ δεν τους προκάλεσες καθόλου’ ή ‘Δεν μπορεί, και συ θα τους χτύπησες’. Από αυτό και μόνο κατάλαβα ότι δεν είχα να περιμένω κάτι από την αστυνομία. Μόλις βγήκα από το νοσοκομείο πήγα στην Διεύθυνση Ασφάλειας Δυτικής Αττικής για να καταθέσω μήνυση. Πήγα κυρίως για πολιτικούς λόγους – για να καταγραφεί δηλαδή το περιστατικό, να γίνει όσο το δυνατόν περισσότερο γνωστό. Όταν προσπάθησα να εξηγήσω σε έναν υψηλόβαθμο μάλιστα αστυνομικό ότι έχω φυλλάδια που μοίραζαν οι δράστες και έφεραν την υπογραφή της Χρυσής Αυγής, δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου. Αντίθετα επέμεναν ότι αυτοί που με χτύπησαν ήταν συγκεκριμένα άτομα κι όχι από κάποια οργάνωση».
Έχουν περάσει 13 χρόνια από την επίθεση. Ρωτήσαμε τον Αλέξανδρο ποια ήταν η εξέλιξη της υπόθεσης:
«Καμία. Τόσα χρόνια μετά, δεν είχα ποτέ καμία ενημέρωση για την όποια έρευνα – αν έγινε βέβαια έρευνα. Και μιλάμε για μια επίθεση μέρα-μεσημέρι, μέσα σε ακαδημαϊκό χώρο, μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους και αφού πρώτα οι χρυσαυγίτες είχαν μοιράσει ανακοινώσεις με την υπογραφή της οργάνωσης τους».
Οι «Αυτόνομοι εθνικιστές»
Ο Αλέξανδρος μας μίλησε για ακόμα μια επίθεση στην οποία ήταν παρών, όχι από μέλη της ΧΑ αλλά από τους «Αυτόνομους εθνικιστές», μια ακροδεξιά οργάνωση, διάσπαση της Χρυσής Αυγής, που τα μέλη της εμφανίζονται ως «αντιεξουσιαστές» του εθνικιστικού χώρου.
Στις 23 Ιανουαρίου του 2010, ομάδα περίπου 50 νεοναζί της οργάνωσης είχε επιτεθεί σε αντιφασιστική συγκέντρωση στην πλατεία της Πανόρμου στους Αμπελόκηπους.
«Δέκα μέρες πριν από αυτό το περιστατικό, είχε προηγηθεί μια εισβολή 30 περίπου ατόμων της οργάνωσης, στον πολιτιστικό σύλλογο Αμπελοκήπων. Δεν χτύπησαν κανένα απλά μπήκαν για να τρομοκρατήσουν και ανέβασαν το βίντεο της εισβολής στο σαιτ τους. Η αντιφασιστική συγκέντρωση στην πλατεία της Πανόρμου διοργανώθηκε σαν διαμαρτυρία για την εισβολή αυτή. Στον ίδιο χώρο πραγματοποίησαν αντισυγκέντρωση μια ομάδα 50 περίπου μαυροφορεμένων κρανοφόρων, που κρατούσαν πέτρες και καδρόνια. Μας επιτέθηκαν και τραυμάτισαν κάποιους ανθρώπους με μια γυναίκα σοβαρά χτυπημένη στο κεφάλι».
Το χάδι στους «Αυτόνομους Εθνικιστές» παρά την πρόταση της Εισαγγελίας
Στις 8 Ιουνίου του 2015, ξεκίνησε, μετά από 4 αναβολές, η δίκη των 32 «Αυτόνομων Εθνικιστών» (όσων ήταν ενήλικοι την περίοδο της επίθεσης). Είχε προηγηθεί η δίκη των 12 ανηλίκων που συμμετείχαν στην επίθεση, με το σύνολο τους να καταδικάζεται αρχικά και έναν εξ’ αυτών να αθωώνεται τελικά μετά από έφεση.
Στις 17 Ιουλίου του ίδιου έτους βγήκε η απόφαση για την υπόθεση, που ήταν ναι μεν καταδικαστική αλλά μόνο για 8 από τους 32 κατηγορουμένους, ενώ οι ποινές που τους επιβλήθηκαν ήταν σε αναντιστοιχία με την εισαγγελική πρόταση.
Η πρόταση της εισαγγελέως ήταν, εκτός από όσους κατηγορούνταν για σωματικές βλάβες, να κηρυχθούν ένοχοι και οι 32 κατηγορούμενοι για διατάραξη κοινής ειρήνης, ενώ για τις κατηγορίες της απόπειρας επικίνδυνης σωματικής βλάβης και της οπλοφορίας να αθωωθούν μόνο οι 12 που δεν αναγνωρίστηκαν από κανένα μάρτυρα.
Ωστόσο, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων αποφάσισε ποιους κατηγορουμένους θα καταδικάσει με βάση το καινοφανές κριτήριο της αναγνώρισής τους από τουλάχιστον δύο μάρτυρες. Με αυτή τη λογική απάλλαξε σχεδόν όλους (με μία εξαίρεση) όσους είχαν αναγνωριστεί από έναν μάρτυρα και όσους δεν αναγνωρίστηκαν καθόλου, δηλαδή την πλειονότητα των κατηγορουμένων.
Αξίζει να σημειωθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, πως ένας από τους πολλούς συνηγόρους υπεράσπισης ήταν ο Φαήλος Κρανιδιώτης, ο οποίος επιβεβαίωσε με τα όσα είπε πως η παρουσία του στην συγκεκριμένη δίκη, δεν είναι μια «επαγγελματική» επιλογή, αλλά αποτελεί πολιτική στάση και υπονόησε κατά τη διάρκεια της δίκης πως η επίθεση που δέχτηκαν ήταν δικαιολογημένη.
Ο βασανισμός του Ουαλίντ Τάλεμπ
Αφού αναφερθήκαμε εκτενώς σε επιθέσεις κατά των πολιτικών τους αντιπάλων, ας εστιάσουμε και σε μια επίθεση του ακροδεξιού χώρου στον μετανάστη Ουαλίντ Τάλεμπ.
Το Σάββατο 3 Νοεμβρίου του 2012 ο Ουαλίντ Τάλεμπ, Αιγύπτιος εργάτης στη Σαλαμίνα, πέφτει θύμα απάνθρωπου βασανισμού. Θύτες του, ο ιδιοκτήτης του φούρνου όπου δούλευε, Γ. Σγούρδας, δύο φίλοι του, F.Zoto και Γ. Ζαχαριάδης και ο γιος του πρώτου, Σ. Σγούρδας, ο οποίος σύμφωνα με την κατάθεση του αδελφού του Ουαλίντ, Ουέλ Ταλέμπ, είναι μέλος της Χρυσής Αυγής.
Ο Γιώργος Σγούρδας, που ήταν και ο βασικός κατηγορούμενος της υπόθεσης, έχει διατελέσει δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος Αμπελακίων Σαλαμίνας κατά την περίοδο 2002-2006 με το δημοτικό συνδυασμό «Νέοι Ορίζοντες» που υποστήριζε η Νέα Δημοκρατία.
Ο Ουαλίντ, είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Ήρθε στην Ελλάδα πριν περίπου 4 χρόνια για να μπορέσει να βοηθήσει την οικογένειά του στην Αλεξάνδρεια.
Εκείνο το Σάββατο λίγο πριν φύγει από τη δουλειά του, δέχτηκε επίθεση από τον πατέρα και το γιο Σγούρδα.
Ο ίδιος ο Ουαλίντ στην κατάθεσή του αναφέρει:
«Πρώτα με δέσανε με μια αλυσίδα στα χέρια και μετά μου την τύλιξαν στο λαιμό»
Πρόσθεσε, ότι από το φούρνο τον μετέφεραν σε ένα στάβλο, που άνηκε στον φούρναρη.
«Είχε ένα δοκάρι στο ταβάνι από το οποίο με κρέμασαν και από τα χτυπήματα που δεχόμουνα έχασα την αίσθηση του χρόνου. Δεν ήξερα αν είναι μέρα η νύχτα. Με έγδυσαν και μου πήρανε τα λεφτά που είχα στο παντελόνι. Έβαλα στη συνέχεια το παντελόνι, αλλά μου το ξανακατέβασαν και έφεραν μια βέργα, με την οποία προσπάθησαν να με κακοποιήσουν σεξουαλικώς. Έχασα τον ανδρισμό μου, την αξιοπρέπειά μου, ντρεπόμουν πολύ» είπε κλαίγοντας.
«Στην αλυσίδα είχαν χώσει ένα ξύλο. Το έστριβαν σιγά-σιγά για να με πνίγει όλο και πιο πολύ. Συνέχιζαν να με βρίζουν και να με βαράνε με σανίδες και γκλοπ, ενώ κάποια στιγμή το αφεντικό βγάζει και όπλο. Μου λέει «θα σε θάψω εδώ. Σε έχω δέσει όπως δένουν τις καμήλες στην Αίγυπτο. Στην Αίγυπτο τις δένετε και από τη μύτη. Σε λίγο θα φύγω να φέρω και μια αλυσίδα να την περάσω από τη μύτη σου».
Καθ” όλη τη διάρκεια των βασανιστηρίων, όπως δήλωσε ο Ουαλίντ , οι τέσσερις κατηγορούμενοι έπιναν μπύρες. Κάποια στιγμή, μία από τις πολλές φορές που χλεύασαν τη θρησκεία του, του είπαν: «Όταν διψάς, μουσουλμάνε, επειδή δεν πίνεις μπύρα, θα στη ρίχνουμε πάνω σου». «Και με έλουσαν με τη μπύρα» πρόσθεσε.
Ο Ουαλίντ Τάλεμπ κατάφερε να αποδράσει από τους βασανιστές του 18 ώρες μετά την αρπαγή του και βρέθηκε ανήμπορος να κάθεται κάτω από ένα δέντρο, με την αλυσίδα τόσο σφιχτά δεμένη στο λαιμό του, που χρειάστηκε η επέμβαση της πυροσβεστικής για να την αφαιρέσει.
Ο Γιώργος Λυγουριώτης είναι μέλος του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά και ήταν παρών στη δίκη και σε όλες τις αλληλέγγυες πρωτοβουλίες που πάρθηκαν.
«Η υπόθεση του Ουαλίντ μπορεί να χαρακτηριστεί από τα μεγαλύτερα ρατσιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα. Όταν κατά τη διάρκεια της δίκης, παρουσίαζε τα γεγονότα ήταν ανατριχιαστικό, ειδικά το σημείο που αναφέρθηκε στο ότι τον βίασαν με μια βέργα». Δήλωσε στο Thinkover.gr και συνέχισε:
«Το θύμα γι’ αυτούς ήταν ο εύκολος στόχος. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν είχε χαρτιά, για να πάει στη δίκη, του έδωσαν άδεια παραμονής κατ’ εξαίρεση , μόνο και μόνο για να μπορεί να παραστεί. Νόμιζαν, ότι μπορούσαν να τον ληστέψουν, να τον δείρουν να κάνουν ό,τι θέλουν, στηριζόμενοι στο ότι, ο Ουαλίντ επειδή δεν έχει χαρτιά δεν θα δώσει συνέχεια στην υπόθεση και δεν θα πάει στα δικαστήρια.
Αυτό, φάνηκε ακόμα και μέσα στο δικαστήριο. Στις πρώτες δίκες που έπαιρναν αναβολές, ο φούρναρης ακόμα και μέσα στο δικαστήριο του έκανε απειλητικά νοήματα, ότι θα σε σκοτώσουμε και τέτοια. Και ο ίδιος ο Ουαλίντ το έλεγε κατά τη διάρκεια της δίκης ότι δέχεται ακόμα απειλές από τον ίδιο στη Σαλαμίνα. Αποκορύφωμα των απειλών αυτών ήταν ότι μπήκαν κάποιοι σπίτι του, του έσπασαν πράγματα, αλλά εκείνη την ώρα κατάλαβαν ότι αντί για τον Ουαλίντ ήταν μέσα ένας φίλος του και έφυγα»ν.
Αρκετά αρνητικό γεγονός, ήταν ότι στις πρώτες δίκες ο Ουαλίντ Τάλεμπ ήταν μόνος του. Ο κόσμος δεν είχε δραστηριοποιηθεί ώστε να υπάρχει κλίμα συμπαράστασης μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου.
«Όταν πλέον ξεκίνησε η δίκη κανονικά, υπήρχαν μέρες που μέσα στην αίθουσα βρίσκονταν είχαν 100 αλληλέγγυοι. Την πρώτη φορά, που ο φούρναρης δεν ήξερε ποιοι ήταν όλοι αυτοί που παρίστανται στη δίκη, πήγε πάλι να του κάνει κάποια απειλητικά νοήματα και εκεί ο κόσμος πήγε να τον φάει. Δεν είχε καταλάβει ότι όλοι αυτοί ήταν αλληλέγγυοι και ήταν πάλι άνετος, πιστεύοντας ότι μπορεί να απειλήσει τον Ουαλίντ χωρίς να γίνει κάτι. Έπεσε και ξύλο, μπήκε μπροστά ο γιος του και έφαγε κάποιες» Μας είπε στη συνέχεια ο κ. Λυγουριώτης.
Ο συνήγορος υπεράσπισης Γ. Σγούρδα, καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, παρουσίασε ένα εριστικό, ειρωνικό και επιθετικό προφίλ προς τον Ουαλίντ, προσπαθώντας να τσακίσει την ψυχολογία του, αναφερόμενος ακόμα και σε προσωπικά ζητήματα που ούτε στοιχεία είχε, αλλά ούτε και ενδιέφεραν κανέναν στην αίθουσα.
«Ο δικηγόρος του φούρναρη ήταν πολύ προκλητικός. Άφηνε υπαινιγμούς ότι τα παιδιά του Ουαλίντ δεν είναι δικά του προσπαθώντας να του ασκήσει ψυχολογική πίεση. Ήταν τακτική. Ήθελε να τον φέρει στα άκρα για να πείσει το δικαστήριο αφού μπορεί και παραφέρεται εδώ σίγουρα και ακόμα πιο εύκολα θα το κάνει στο χώρο εργασίας του. Υπήρχαν επίσης και ρατσιστικά σχόλια εκ μέρους του δικηγόρου που έλεγε : ‘Εγώ ξέρω τους μουσουλμάνους. Το κοράνι λέει αν με πειράξεις θα σε σκοτώσω’. Επίσης ανέφερε αρκετές φορές τον όρο ‘λαθρομετανάστες’ και γενικά χρησιμοποιούσε δεξιά ρατσιστική φρασεολογία».
Το αποτέλεσμα της δίκης ήταν να κριθούν και οι 4 ένοχοι. Ο Γ. Σγούρδας καταδικάσθηκε σε 10 χρόνια και 2 μήνες χωρίς αναστολή, οι φίλοι του (F.Zoto και Γ. Ζαχαριάδης) σε 10 χρόνια με αναστολή και ο γιος του, Σ. Σγούρδας σε 5 χρόνια με το ελαφρυντικό της ηλικίας. Εκτός από τον πρώην εργοδότη του Ουαλίντ που ήταν βασικός κατηγορούμενος, οι υπόλοιποι παρότι κρίθηκαν κι εκείνοι ένοχοι, είναι όλοι ελεύθεροι μέχρι την ημέρα της έφεσης.
Δυστυχώς έχουμε να κάνουμε, για ακόμα μια φορά με μια ρατσιστική επίθεση που δεν μπορεί επίσημα να καταγραφεί ως ρατσιστικό έγκλημα, καθότι καταργήθηκε ο νόμος του 2008 (άρθρο 79/3)που αναφερόταν στο ρατσιστικό κίνητρο.
Ο Ουαλίντ Τάλεμπ, πλέον είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, τον παρακολουθεί ακόμα ψυχολόγος, έχει φύγει από τη Σαλαμίνα και ζει μόνιμα στην Αθήνα προσπαθώντας να κάνει μια νέα αρχή. Η ελληνική πολιτεία δεν του έχει δώσει ακόμα άδεια παραμονής.
Το χρονικό μιας πολιτικής δολοφονίας
Βράδυ 17ης προς 18ης Σεπτεμβρίου 2013. Δύο χρόνια πριν.
Ήταν το βράδυ που ο Παύλος Φύσσας, γνωστός στη χιπ χοπ σκηνή ως Killah P, είχε πάει σε μαγαζί στο Κερατσίνι και συγκεκριμένα στην οδό Τσαλδάρη μαζί με την παρέα του για να δει αγώνα ποδοσφαίρου.
Εκεί βρισκόταν και μια άλλη παρέα λίγων ατόμων που ήταν μέλη της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Ακολούθησε σύντομος διαπληκτισμός ανάμεσα στις παρέες με τη δεύτερη να καλεί από τα κινητά της να έρθουν και άλλα άτομα.
Βγαίνοντας από την καφετέρια η παρέα του Π. Φύσσα συνειδητοποίησε πως είχαν περικυκλώσει τα αυτοκίνητά τους. Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, βρέθηκαν περικυκλωμένοι από περίπου 45 άτομα της ακροδεξιάς παράταξης. Σε εκείνο το σημείο ο Παύλος είπε στην παρέα του να φύγουν και έμεινε ο ίδιος να τους καθυστερήσει. Ξεκίνησαν να παλεύουν και εκείνη τη στιγμή κατέβηκε από ένα αμάξι ο Γιώργος Ρουπακιάς. Ο Παύλος τότε του φώναξε: «Τι θα γίνει θα μας σκοτώσετε τώρα;». Και εκείνος τον μαχαίρωσε.
Στη συνέχεια, οι χρυσαυγίτες άρχισαν να τρέχουν και κατέφθασε η ομάδα ΔΙΑΣ. Την αστυνομία είχε καλέσει μάρτυρας ο οποίος είδε περίπου 50 άτομα με ρόπαλα να κατευθύνονται προς την καφετέρια. Ο Παύλος, που είχε ακόμα τις αισθήσεις του, υπέδειξε το δολοφόνο του.
Όπως δηλώνει ο πατέρας του Παύλου Φύσσα, το χτύπημα ήταν επαγγελματικό.
«Αυτή η οργάνωση κλείνει στόματα σε φωνές που είναι αντίθετες. Τα τραγούδια του ήταν αντιφασιστικά και τους ενοχλούσαν. Ο γιατρός στο νοσοκομείο είπε ότι ήταν επαγγελματικό το χτύπημα και το αίμα διαχύθηκε εσωτερικά. Γι” αυτό δεν είδα αίματα στο πεζοδρόμιο». Απόσπασμα από την κατάθεση του πατέρα του Π. Φύσσα.
Σύμφωνα με τη μητέρα του αν δεν ήταν η σύντροφος του Παύλου μαζί του τίποτα από αυτά δε θα είχε καταγραφεί. Εκείνη ήταν που πίεσε τους αστυνομικούς – οι οποίοι βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από τον τόπο της επίθεσης χωρίς να επεμβαίνουν εσκεμμένα - να πάνε στο σημείο.
«Η Χρύσα όλο αυτό το διάστημα δεν έφυγε γιατί άκουσε τα ποδοβολητά. Πήγε στην αστυνομία που ήταν κοντά και τους παρακάλαγε, τους τράβαγε. «Σας παρακαλώ πολύ, δεν έχει γίνει τίποτα, θα γίνει κακό». Της απάντησαν: «Δεν μπορούμε να επέμβουμε». Δεν έκαναν καμία κίνηση. Κάποια στιγμή κινητοποιήθηκαν δύο από αυτούς, ωστόσο το κακό είχε γίνει». Απόσπασμα από την κατάθεση της μητέρας του Παύλου Φύσσα,.
Η ίδια στη συνέχεια απαντώντας σε ερώτηση του Προέδρου δηλώνει:
«Πήγε να φύγει (σ.σ. ο Ρουπακιάς). Πάει να μπει στο αυτοκίνητό του. Ο Παύλος σηκώνει την μπλούζα του και φωνάζει ‘Πού πας; Με μαχαίρωσες και φεύγεις;’. Ήρθε το περιπολικό και τον προλαβαίνει όταν μπήκε στο αυτοκίνητο, ενώ έχει πετάξει το μαχαίρι. Τότε πια η αστυνομικός από την ομάδα ΔΙΑΣ είπε: ‘Ε, είπαμε, όχι και μαχαίρια…’ . Αυτό σημαίνει ότι Αστυνομία και Χρυσή Αυγή είναι ένα»
Ο Παύλος Φύσσας μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του, 4 λεπτά μετά την επίθεση κατέληξε, ενώ όμως πρόλαβε να υποδείξει τον δολοφόνο του.
Ο Γιώργος Ρουπακιάς, που ήταν ο δολοφόνος του, αμέσως μετά την δολοφονία επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Γιώργο Πατέλη, αρχηγό της Τ.Ο. Νικαίας, ο οποίος στην συνέχεια επικοινώνησε με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιάννη Λαγό. Μετά την δολοφονία, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς φέρεται ως εκείνος που έδωσε την εντολή για να κινητοποιηθούν τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής στην περιοχή.
Με βάση τα αρχεία των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, μετά την δολοφονία υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία και με τον αρχηγό του κόμματος Νίκο Μιχαλολιάκο. Ο ίδιος δήλωσε στην απολογία του ότι κοιμόταν. Όλοι οι παραπάνω προφυλακίστηκαν με κατηγορίες είτε σε σχέση με την δολοφονία είτε για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.
Την επόμενη μέρα, ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις πανελλαδικά, με το κυρίαρχο σύνθημα να είναι «Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζί», αλλά και στο εξωτερικό (Παρίσι, Βαρκελώνη, Βαλένθια).
Είναι χαρακτηριστικό, πως κανένας συνήγορος του δικηγορικού συλλόγου του Πειραιά δεν ανέλαβε την υπεράσπιση του Γιώργου Ρουπακιά.
Ο δράστης παραδέχθηκε αμέσως τη δολοφονία και την ενεργό συμμετοχή του στη ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Το ίδιο το κόμμα υποστήριξε πως δεν έχει καμία ανάμειξη με το φόνο, κάτι που διαψεύστηκε από την ομολογία. Άλλωστε ακριβώς 2 χρόνια μετά, στις 18 Σεπτεμβρίου του 2015, ο αρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης παραδέχτηκε την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας χωρίς όμως να παραδέχεται πως υπάρχει καμία ποινική ευθύνη.
Με αφορμή τη δολοφονία σχηματίστηκε ογκωδέστατη δικογραφία για τη συνολική εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής.
Με το κλείσιμο της ανάκρισης, συνολικά βρέθηκαν 78 κατηγορούμενοι. Ανάμεσα σε αυτούς και όλη η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής.
Η δίκη
Χαρακτηρίστηκε η πιο σημαντική ποινική δίκη της μεταπολίτευσης, συγκέντρωσε το πανελλήνιο και παγκόσμιο ενδιαφέρον μέσων μαζικής ενημέρωσης. Για πρώτη φορά στα χρονικά μία ολόκληρη κοινοβουλευτική ομάδα κάθεται στο ειδώλιο του κατηγορουμένου. Παρόλα αυτά όμως, η δίκη καθυστέρησε 6 ολόκληρους μήνες να αρχίσει. Ενώ ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις 20 Απριλίου, η δίκη άρχισε τον Οκτώβριο. Αναβολή στην αναβολή, είτε οι πανελλήνιες, είτε η αίθουσα που δεν χωράει, είτε τα τερτίπια της Χρυσής Αυγής οι καταθέσεις των μαρτύρων και γονιών του Παύλου Φύσσα ξεκίνησαν πριν λίγες μέρες.
Ο Τάκης Γιαννόπουλος είναι μέλος του Anti Nazi Zone και παρίσταται σε μέρος των συνεδριάσεων. Καταγγέλλει στο Thinkover.gr το δικαστήριο για τη στάση του απέναντι στη δίκη.
Υποστηρίζει πως για την καθυστέρησή ευθύνεται εν μέρει το δικαστήριο καθώς είναι «προφανές πως το δικονομικό μέρος –της δίκης- αφορά και είναι ευθύνη του δικαστηρίου». Υποστηρίζει πως ο σκοπός της καθυστέρησης εκ μέρους της Χρυσής Αυγής είναι να μειωθεί το ενδιαφέρον την κοινής γνώμης και το δικαστήριο συναινεί σε αυτό.
«Είναι προφανές ότι το δικαστήριο συναινεί στις καθυστερήσεις που έχουν γίνει από τη μεριά της ΧΑ, γιατί τις κάνει αποδεκτές ενώ θα μπορούσε να μην τις κάνει. Επίσης κάνει αποδεκτά ζητήματα όπως το αν και πότε θα προβληθούν τα διάφορα βίντεο τα οποία εύλογα η πολιτική αγωγή ζητάει να προβάλλονται μαζί με τις καταθέσεις των μαρτύρων, τη στιγμή που λέγονται, και αυτό το αρνήθηκε επισταμένως. Επίσης αρνήθηκε να μεταφερθεί η δίκη και να γίνει σε μία κεντρική αίθουσα όπως το Εφετείο Αθηνών για πιο εύκολη πρόσβαση. Και τέλος, αρνήθηκε να είναι μία πραγματικά δημόσια δίκη με την έννοια ότι η πρόσβαση στο κοινό δυσχεραίνεται όπως και η πρόσβαση στα κανάλια και τα ΜΜΕ».
Αναφερόμενος σε περιστατικά που έχουν λάβει χώρα μέσα στη δικαστική αίθουσα τονίζει πως η στάση της ΧΑ και των συνηγόρων της είναι άκρως προκλητική.
«Την πρώτη μέρα έναρξης της δίκης, στις 20 Απριλίου, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν τη μητέρα του Φύσσα οι χρυσαυγίτες ήταν απαράδεκτος. Ξεκίνησαν να είναι προκλητικοί με ειρωνικές κινήσεις, μορφασμούς του προσώπου και χειρονομίες. Έδειξαν πολύ καθαρά το ποιοι πραγματικά είναι».
Ανάλογη στάση κρατούν και οι συνήγοροι των κατηγορουμένων, κάνοντας περιττές ερωτήσεις όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Γιαννόπουλος :
«Οι ερωτήσεις που κάνουν στην οικογένεια του Π. Φύσσα και στους άλλους μάρτυρες είναι ενδεικτικές του επιπέδου τους. Θυμάμαι ερωτήσεις όπως: ‘Είστε σίγουροι ότι ήταν ρόπαλο; Μήπως ήταν κοντάρι; Μήπως κουνιόταν; Μήπως ήταν ομπρέλα;’ Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι γίνεται τεράστια προσπάθεια για να αποδοθεί το περιστατικό σε έναν καυγά που έγινε κατά τη διάρκεια του αγώνα».
Χαρακτηριστικό περιστατικό κατά τη διάρκεια αυτής της πολύκροτης δίκης είναι η «επίθεση» που εξαπέλυσε η μητέρα του Παύλου προς τον δολοφόνο του γιού της, πετώντας του ένα μπουκάλι νερό συνοδεύοντάς το με τη φράση «Αυτό για να με θυμάσαι».
Κλείνοντας, ως Thinkover.gr δηλώνουμε πως είμαστε κάθε σταγόνα από αυτό το μπουκάλι νερού.
Πηγή: thinkover.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.