29.8.13

Θάσος 2013 – Κατερίνα Δούκα (Αντιφασιστική Κίνηση Θάσου): Μας δώσατε έμπνευση, δύναμη, κουράγιο, τροφή για σκέψη και προβληματισμό


Δημοσιεύουμε ολόκληρη την ομιλία της Κατερίνας Δούκα, εκπροσώπου της Αντιφασιστικής Κίνησης Θάσου, στο κλείσιμο του 20ου  κάμπινγκ του Antinazi Zone/YRE, το βράδυ του Σαββάτου 3 Αυγούστου. Για τα θερμά, συγκινητικά της λόγια, την ευχαριστούμε βαθιά.

Στην διαφημιστική αφίσα του 20ου αντιφασιστικού-αντιναζιστικού κάμπινγκ YRE υπάρχει η εξής ερώτηση: Ψάχνεις διακοπές με περιεχόμενο;

Οι διακοπές των ανθρώπων που συμμετείχαν εδώ, όντως είχαν περιεχόμενο, γιατί:

Πρώτον, άνθρωποι από κάθε γεωγραφική την ηλικία και διαστρωμάτωση, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος, τη χώρα καταγωγής, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, την πολιτική τοποθέτηση, βρέθηκαν σε ένα χώρο, αναγνωρίστηκαν, αντάλλαξαν απόψεις, συμφώνησαν, διαφώνησαν, μοιράστηκαν εμπειρίες από τα κινήματα και τις δράσεις σε όλα τα μέρη της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.


Δεύτερον, οι διακοπές αυτών των ανθρώπων είχαν περιεχόμενο γιατί υπήρχε μια καταπληκτική συνεργασία, οργάνωση και συντονισμός μεταξύ τους.

Τρίτον, οι διακοπές τους είχαν περιεχόμενο γιατί οι άνθρωποι αυτοί ήρεμα, φιλικά, χωρίς πρόταξη του «εγώ» , ο χωρίς βεντετισμούς, χωρίς παράπονα, με αποφασιστικότητα και σοβαρότητα διαχειρίστηκαν το χώρο, τη φύση, το συνάνθρωπο με εξαιρετικό σεβασμό της αξιοπρέπειας και της διαφορετικότητας του καθένα.

Αυτό που δεν αναφερόταν στην διαφημιστική μπροσούρα και νομίζω πως είναι εξίσου σημαντικό, είναι το περιεχόμενο που θα έδιναν με τις διακοπές τους και τις δράσεις τους και τις αλλαγές που θα έφερναν στις ζωές των ανθρώπων του τόπου που επισκέφθηκαν, στις ζωές δηλαδή των ντόπιων κατοίκων.

Σας ευχαριστώ πολύ, γιατί δώσατε με το ζωντανό σας παράδειγμα, περιεχόμενο και στις δικές μας ζωές σ' αυτό τον τόπο.

Μας κάνατε να νιώσουμε στην πράξη μέρος ενός μεγάλου συνόλου. Μας δείξατε τι σημαίνει αλληλεγγύη, ανθρωπιά, συμπόνια, μαχητικότητα, αγώνας.

Μας δώσατε έμπνευση, δύναμη, κουράγιο. Μας δώσατε τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

Μας προσφέρατε λαμπρά παραδείγματα αυτοδιαχείρισης και συντονισμού.

Μας βοηθήσετε να σκεφτούμε τρόπος για το πώς θα μεταφέρουμε τις εμπειρίες μας αυτές και στους άλλους συντρόφους μας που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν λόγω επαγγελματικών ή άλλων υποχρεώσεων.

Έτσι κάνατε το μοναχικό χειμώνα μας πιο ουσιαστικό, αφού ήδη έχουμε αρχίσει να επεξεργαζόμαστε σχέδια για τις δραστηριότητες μας του χρόνου. Κυρίως μας αφορά και μας προβληματίζει, το πώς θα άρουμε τους ενδοιασμούς και τη δυσπιστία για να παρακινήσουμε και τους πιο συνεσταλμένους ή σκεπτικιστές ώστε να συμμετέχουν.

Έτσι, χωρίς καθόλου να το γνωρίζετε, πιστεύω πως επηρεάζετε βαθιά την τοπική κοινωνία.

Διαλύσατε τους δισταγμούς και τη δυσπιστία.

Τον ρατσισμό πιστεύω, γεννά ο φόβος και η άγνοια.

Δείξατε λοιπόν σε εμάς πώς να ξεπεράσουμε το φόβο και να πολεμήσουμε την άγνοια.

θα αναφερθώ εδώ στην προσωπική μου εμπειρία.

Όταν ήρθα για πρώτη φορά στο χώρο είδα πολλούς ανθρώπους μαζεμένους. Αυτό από μόνο του είναι εντυπωσιακό αν σκεφτείτε ότι δικές μας μαζώξεις δεν ξεπερνούν τα 10 – 20 άτομα κάθε φορά.

Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι χαμογελούσαν πάντα και είχαν διάθεση να σου ανοιχτούν, να σου μιλήσουν για τον εαυτό τους και τις εμπειρίες τους, έτσι απλά ελεύθερα και ανεμπόδιστα.

Αργότερα σκέφτηκα: Πόσο διαφορετικοί... πόσοι πολλοί… θα επικρατήσει χάος εδώ... Ένιωσα έκπληξη όταν αυτοί οι άνθρωποι με ένα νεύμα, μια ματιά, χωρίς καθόλου να μιλούν, αλλά με το χαμόγελο πάντα, συντονίζονταν, δούλευαν, δημιουργούσαν, οργάνωναν και οργανώνονταν, χωρίς φωνές, χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς παράπονα, αλλά πάντα με ένα πλατύ μεγάλο χαμόγελο και μια λαμπερή ματιά. Και τότε αναρωτήθηκα, μα έχουμε τόσο σοβαρά προβλήματα που μας απασχολούν: βαθιά κρίση οικονομική, αξιών, περιορισμένα μέσα, αβέβαιο μέλλον, γιατί χαμογελούν;

Ο Μενέλαος Λουντέμης στο βιβλίο του «το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα» κάπου προς το τέλος γράφει: «Δεν υπάρχει πιο ελεύθερος άνθρωπος από αυτόν που παλεύει για την λευτεριά του».

Και τότε κατάλαβα.

Όλοι εσείς, σύντροφοι, γι' αυτό χαμογελάτε και σ' αυτές τις δέκα μέρες που βρίσκεστε στον τόπο μας, μας κάνατε και εμάς να χαμογελάμε.

Γιατί είστε, γιατί είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι …

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.