Με αφορμή την αντιφασιστική συνέλευση του 16ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ- πώς προχωράμε από Σεπτέμβρη;

Του Φοίβου- Σταύρου Μακρίδη

Τη δεύτερη μέρα (Σάββατο 6/7) του 16^ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ- κοινωνικής αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης έγινε αντιφασιστική συνέλευση με συμμετοχή από επιτροπές/ κινήσεις/ πρωτοβουλίες από όλη τη Βόρειο Ελλάδα, για να κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό των δράσεών μας και να προχωρήσει ένας κοινός συντονισμός. Η πρωτοβουλία που πήρε η Αντιφασιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης (ΑΣΑ) ήταν πολύ σωστή κι ακριβώς αυτό που είχε ανάγκη το αντιφασιστικό κίνημα: ένα χρόνο μετά τις εκλογές, τη δυναμική εμφάνιση της Χρυσής Αυγής, τη δημιουργία της ΑΣΑ, να βρεθούμε και να συζητήσουμε το τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα.

Το παρόν άρθρο δε θα καταπιαστεί με τα πρακτικά της συνέλευσης και το τι ειπώθηκε από τον καθένα, αλλά θα προσπαθήσει να πιάσει κάποια κεντρικά ζητήματα, που τέθηκαν και μας απασχολούν όλους.

Η αφίσα της αντιφασιστικής συνέλευσης

Ποιοι συμμετείχαν;

Καλέστηκαν οι αντιφασιστικές κινήσεις, που έχουν δημιουργηθεί σε διάφορες πόλεις τον τελευταίο χρόνο. Στη συνέλευση συμμετείχε η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Αλεξάνδρειας, η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας, η Αντιφασιστική Κίνηση Λάρισας κι η Ανοικτή Συνέλευση Ορεστιάδας. Ακόμα, υπήρχαν και μέλη από την Αντιφασιστική Δικτύωση Ξάνθης [6] και την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Καβάλας. Επίσης, συμμετείχε κι η Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας, για να μας καλέσει στην πανελλαδική κινητοποίηση της 20^ης Ιούλη ενάντια στο φεστιβάλ που θέλει να διοργανώσει η ΧΑ.

Δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν κι άλλες αντιφασιστικές κινήσεις, που έχουν μία αξιόλογη δουλειά. Η Αντιφασιστική Κίνηση Θάσου, που δημιουργήθηκε με τη μαζική κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας ενάντια στις κινήσεις αλληλεγγύης μόνο για Έλληνες της ΧΑ, και συνδέει τη δουλειά της με στέκια κοινωνικής αλληλεγγύης. Και το Αντιφασιστικό Μέτωπο Γιαννιτσών - που μια μέρα νωρίτερα έκανε το 1^ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ στα Γιαννιτσά- ενώ μέσα στη χρονιά έχει συνδιοργανώσει μαζικές θεματικές εκδηλώσεις (πχ «Ναζισμός κι Εκκλησία») με αντίστοιχους φορείς.

Από Θεσσαλονίκη συμμετείχαν το Αντιφασιστικό Μέτωπο Θερμαϊκού, η Αντιφασιστική Επιτροπή Τούμπας, η Αντιφασιστική Επιτροπή γειτονιάς Φαλήρου- Αγ. Τριάδος- Ευζώνων, η Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό», η ΚΕΕΡΦΑ και το Antinazi Zone- YRE.

Πού κατέληξε η συνέλευση;

Απ’ τη συνάντηση έγινε ξεκάθαρη η διάθεση όλων να προχωρήσουμε σε μια συνεννόηση κι έναν συντονισμό των αντιφασιστικών κινήσεων της Β. Ελλάδας. Έγινε το πρώτο βήμα. Γνωριστήκαμε και κάναμε μια κοινή συνέλευση. Ανταλλάχθηκαν e-mail για να έχουμε μια τακτική επαφή. Ενώ, τέλος υπήρχε μια γενική διάθεση να προχωρήσουμε με κοινό βηματισμό σε κάποιες ημερομηνίες σταθμούς, όπως στη ΔΕΘ και την πρώτη μέρα που θα ανοίξουν τα σχολεία, για να γίνουν πανελλαδικά αντιφασιστικές παρεμβάσεις. Τέλος, υπήρχε η διάθεση να αλληλοστηρίζουμε τις δράσεις μας και να κάνουμε πανελλαδικές δράσεις ενάντια στη ΧΑ, ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, υπέρ των δικαιωμάτων της 2^ης γενιάς μεταναστών κλπ.

Στις αδυναμίες της συνάντησης μπορούμε να πούμε ότι δε βγήκε μία κοινή ανακοίνωση από τις κινήσεις που συμμετείχαν, που να καλούν σε συγκεκριμένες αντιφασιστικές δράσεις, κάτι αντίστοιχο δηλαδή, που έγινε στην αντίστοιχη αντιφασιστική συνέλευση του αντιρατσιστικού φεστιβάλ της Αθήνας.

Η στάση της ΚΕΕΡΦΑ

Προς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της ΚΕΕΡΦΑ, απευθύνουμε έναν προβληματισμό για τη στάση τους. Συμμετείχαν μεν στη συνέλευση, αλλά αφού τοποθετήθηκαν, έφυγαν. Μάλιστα, οι προτάσεις τους κι αυτή τη φορά δεν ήταν με μια λογική να συζητήσουμε όλοι μαζί και να συναποφασίσουμε. Η μοναδική τους πρόταση προς το αντιφασιστικό κίνημα ήταν να… συμμετέχει στο διήμερο που διοργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ αρχές Οκτώβρη. Με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να προβάλει ότι «το αντιφασιστικό κίνημα δε χρειάζεται να κάνει τίποτα- το αντιφασιστικό κίνημα είναι η ΚΕΕΡΦΑ- οι υπόλοιποι απλώς ακολουθείστε τις οργανωμένες εκδηλώσεις μας».

Η συνδιοργάνωση των δράσεων έχει αποδειχθεί ότι αποκτούν μια μεγαλύτερη δυναμική από τις επί μέρους δράσεις μίας συλλογικότητας. Μάλιστα, αυτό θα έπρεπε να είναι και το συμπέρασμα από την περίπτωση της Τούμπας. Εκεί, έχουν γίνει διάφορες συντονισμένες δράσεις, όπως η μαζική παρέμβαση στα σχολεία της Τούμπας στις 21 Μάρτη και το αντιφασιστικό διήμερο 27- 28 Απρίλη. Η ΚΕΕΡΦΑ Τούμπας συμμετείχε κι αυτή από την πρώτη στιγμή στα συντονιστικά και βοήθησε στη διαμόρφωση των προτάσεων και των δράσεων. Γιατί να μην κρατάει μία αντίστοιχη στάση η ΚΕΕΡΦΑ- ως μια συλλογικότητα του αντιφασιστικού κινήματος- και στα πιο κεντρικά γεγονότα;

Βάζουμε ανοικτά και δημόσια την κριτική μας προς την ΚΕΕΡΦΑ, γιατί θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη στάση τους- που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές- δε βοηθάει στο να χτιστεί μια πραγματική δικτύωση του αντιφασιστικού κινήματος.

Επιστρέφουμε στο πώς προχωράμε. Στη συνέλευση οι περισσότεροι ομιλητές- ομιλήτριες καταπιάστηκαν και με κάποιους προβληματισμούς, για το τι πρέπει να κάνουμε, για το πού πρέπει να στρέψει τη δράση του το αντιφασιστικό κίνημα, για το τι σημαίνει «αντιφασιστικό κίνημα» κλπ. Όλα αυτά αντανακλούν τις σκέψεις όλων μας κι είναι πολύ σημαντικό που ανοίγει αυτή η συζήτηση, την οποία πρέπει να την εμβαθύνουμε.

Ποιος πρέπει να είναι ο στόχος του αντιφασιστικού κινήματος;

Από τις τοποθετήσεις μπήκαν τρεις διαφορετικές εμφάσεις για το ποιος πρέπει να είναι ο στόχος μας: η Χρυσή Αυγή, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή η ιθαγένεια για τη 2^η γενιά μεταναστών; Προφανώς, κανένας δεν θεώρησε ότι αυτές οι εμφάσεις είναι αντιπαραθετικές η μία προς την άλλη κι όλοι υποστήριζαν ότι πρέπει όλες οι αντιρατσιστικές εκστρατείες να συνδυάζονται.

Όμως, είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε συνέχεια ότι η ΧΑ εκφράζει έναν ιδιαίτερο κι ακόμη πιο μεγάλο κίνδυνο για τους εργαζόμενους, για τα κινήματα, για τα δημοκρατικά δικαιώματα, για την κοινωνία. Η λογική που λέει ότι «αφού η κυβέρνηση υιοθετεί μέρος από την ατζέντα και τις πρακτικές της ΧΑ, είναι κι η ίδια φασιστική», ή ότι «υπάρχει μια φασίζουσα αντίληψη στην ελληνική κοινωνία, που είναι το ίδιο επικίνδυνη με την ΧΑ», καταλήγουν να υποτιμήσουν την ίδια τη ΧΑ.

Είναι σίγουρο ότι όταν η κυβέρνηση υιοθετεί την ατζέντα της ΧΑ, με αυτόν τον τρόπο της δίνει μια «νομιμοποίηση» να συνεχίσει. «Όταν η επίσημη πολιτική κάνει καθημερινά πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες, γιατί να μην το κάνει κι η ΧΑ;», μπορεί να σκέφτονται μερικοί. Ή αντίστοιχα, όταν υπάρχει ένας γενικευμένος ρατσισμός και μια ομοφοβία, μετατρέπεται σε μια ηθική υποστήριξη των ενεργειών της ΧΑ. Άρα, το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να παλεύει ενάντια στις φασιστικές αντιλήψεις, τον ρατσισμό, την ομοφοβία κι ό,τι άλλο μπορεί να λειτουργήσει ως καύσιμο ενίσχυσης της ΧΑ.

Αλλά, είναι λάθος να ταυτίζουμε τη ΧΑ, με τις «πρακτικές της κυβέρνησης» και τον «διάχυτο ρατσισμό της κοινωνίας». Όποιοι τα λένε αυτά, φαίνεται ότι δεν έχουν την αίσθηση του μέτρου και της πραγματικότητας! Δεν είναι δυνατόν να λέγονται αυτά σε μια… ανοικτή συνέλευση σε μεγάλο πάρκο της πόλης σε 3ήμερο αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Να το κάνουμε απλό: αν η ΧΑ ήταν κυβέρνηση, στον απολογισμό του αντιρατσιστικού φεστιβάλ θα μετρούσαμε νεκρούς από όπλα, οι βασικοί άνθρωποι θα βρισκόντουσαν στη φυλακή και θα βασανίζονταν, οι οικογένειες τους θα δεχόντουσαν απειλητικά μηνύματα, κι ενδεχομένως κάποιους από εμάς να μας απέλαυναν από τη χώρα- αν δεν μας σκότωναν στα υπόγεια της ασφάλειας.

Αυτά οραματίζεται η ΧΑ και γι’ αυτό είναι ειδικός κίνδυνος! Κι όποιος την υποτιμά, κάνει πολύ μεγάλο λάθος!

Πώς πρέπει να χτίζουμε τις δικές μας δυνάμεις;

Προφανώς, όταν μιλάμε για αντιφασιστικό κίνημα, δεν πρέπει να το περιορίζουμε στις κινήσεις που έχουν στον τίτλο τους το όνομα «αντιφασισμός». Για παράδειγμα, η μαζική συμμετοχή στο 2^ο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (Pride) της Θεσσαλονίκης στα μέσα Ιούνη, πρέπει να θεωρείται ως μια επιμέρους νίκη του αντιφασιστικού κινήματος.

Μέτωπο κι ενότητα

Είναι πολύ σημαντικό, όμως, οι αντιφασίστες κι οι αντιφασίστριες από διάφορους χώρους κι ιδεολογικά ρεύματα, να συμμαχήσουν και να παρέμβουν στην τοπική κοινωνία ή σ’ έναν χώρο (εργασιακό, σχολείο, πανεπιστήμιο), για να αποκαλύψουν το τι εστί ΧΑ. Αυτές οι «αντιφασιστικές επιτροπές» πρέπει να σχεδιάζουν τη δράση τους μαζί με τοπικούς φορείς, πολιτιστικούς συλλόγους, σωματεία, συνδικάτα, μαθητικά συμβούλια κλπ.

Κοινωνική αλληλεγγύη

Την ίδια ώρα, πρέπει να βγουν μπροστά στο χτίσιμο του κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης, για να δώσουν μια κατεύθυνση στον κόσμο, για το πώς μπορεί να οργανωθεί και να παλέψει. Εξαιρετική δουλειά πάνω σ’ αυτό έχει κάνει η Αντιφασιστική Επιτροπή γειτονιάς Φαλήρου- Αγ. Τριάδος- Ευζώνων, που διοργάνωσε 5 φορές μέσα σ’ ένα 6μηνο, μέρες κοινωνικής αλληλεγγύης με παζάρια χωρίς μεσάζοντες, ανταλλακτικό παζάρι, συλλογική κουζίνα, συλλογή τροφίμων για φτωχές οικογένειες κ.ά. Ενώ παράλληλα ήταν έντονο το αντιφασιστικό στίγμα με πανό, προκηρύξεις και «θεματικές» όπως η υπεράσπιση του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας.

Τρόφιμα για οικογένειες από τη μέρα κοινωνικής αλληλεγγύης της Αντιφασιστικής Επιτροπής γειτονιάς Φαλήρου- Αγ. Τριάδος- Ευζώνων στις 24/2/13

Αντικαπιταλιστικά επιχειρήματα

Ανάμεσα στα επιχειρήματά μας ότι η ΧΑ είναι μια νεοναζιστική οργάνωση, ότι εχθρεύεται όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα κλπ, είναι πολύ σημαντικό να εξηγούμε γιατί η ΧΑ δεν είναι αντισυστημική δύναμη και με ποιανού το μέρος στέκεται όταν έχουμε κινήματα. Αυτό το προφίλ της είναι ισχυρό μέχρι σήμερα και πολύς κόσμος πιστεύει ότι η ΧΑ θα φέρει μια πολιτική κάθαρση, ότι θα τιμωρήσει τους «κλέφτες πολιτικούς» κι ότι είναι «εναντίον όλων».

Κάθε φορά πρέπει να αναδεικνύουμε τη στάση της μέσα στη Βουλή. Την υπεράσπιση των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών. Τη στάση που κράτησε όταν ξεπουλήθηκε η Αγροτική Τράπεζα κλπ. Η Πρωτοβουλία Καλλιθέας ενάντια στο φασισμό και τη ρατσιστική βία είχε κυκλοφορήσει μια πολύ καλή προκήρυξη, που είχε συγκεντρώσει όλες τις περιπτώσεις, που η ΧΑ είχε κρατήσει μία εντελώς… συστημική στάση.

Πάνω στην ίδια λογική, πρέπει να τονίζουμε και την ηχηρή απουσία της ΧΑ από τα κινήματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές κι αλλού, τις απεργίες των εργαζομένων, τις παλλαϊκές πορείες ενάντια στην Τρόικα κλπ.

«Μάχιμος αντιφασισμός»

Μέτωπο, αντιφασιστικές επιτροπές, διαρκής εκστρατεία, μαζικές πορείες, κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, συμμετοχή στα κινήματα κι αντικαπιταλιστικά επιχειρήματα, συνθέτουν το «μάχιμο αντιφασισμό». Φυσικά και πρέπει να περιφρουρείται η κάθε δράση μας ή και να σταματάμε τους νεοναζί, όπως μπορούμε- ακόμα και με φυσική αντιπαράθεση, όπως έγινε στα Νότια της Αθήνας στα μέσα Ιούνη - κάθε φορά που οργανώνουν τις βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις τους.

Αυτός ο συνδυασμός δράσεων πρέπει να επεκταθεί σε γειτονιές και σε χώρους- και να στηριχτούν οι πάνω από 50 αντιφασιστικές επιτροπές που ήδη υπάρχουν σε πόλεις, γειτονιές και χώρους-, για να συνδεθεί με τον κόσμο της γειτονιάς, με τους συναδέλφους, με τους συμμαθητές, τους συμφοιτητές και με όλα τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας!