Από αύριο θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα ίδια πράγματα που παλεύαμε και χτες

Περίπου στα 16-17 μου άρχισα να ασχολούμαι εντατικά με το αντιφασιστικό κίνημα και εντάχθηκα στη YRE (Youth against Racism in Europe), σημερινή Antinazi Zone.

Ζούσα και ζω σε μια περιοχή, την Κυψέλη, που τότε, το 1994, ήταν το άντρο της χρυσής αυγής. Τα γραφεία τους ήταν στην οδό Κεφαλληνίας 52 και αλώνιζαν κυριολεκτικά σε όλη την περιοχή. Κοτζάμ γαϊδούρια, φουσκωτοί, με συνοδεία ακόμα και σκυλιών χτυπούσαν μέχρι και ανήλικους (ανέκαθεν ήταν «γενναίοι» οι φασίστες...), συμμαθητές μου και φίλους μου που φορούσαν αντιφασιστικές κονκάρδες (1η φωτό).

Την ίδια ώρα εμείς δεν παίρναμε χαμπάρι και απαντάγαμε με τη δημιουργία αντιφασιστικών πυρήνων και οργανώναμε συναυλίες και αδιανόητες αντιφασιστικές πορείες, μέσα στο στόμα του λύκου (2η φωτό). 

Ανήλικο παιδί, με καλούσαν από το ραδιόφωνο, να συνομιλήσω με χρυσαυγίτες που το έπαιζαν αθώες παρθένες και αρνιόμουν κατηγορηματικά να τους ξεπλύνω, γιατί ήδη σε αυτή την ηλικία είχα πολύ καθαρό στο μυαλό μου ότι με τους φασίστες δεν συζητάς, τους τσακίζεις!!! Μερικοί ακόμα και σήμερα νομίζουν πως ως «συνεπείς δημοκράτες» οφείλουν να συζητήσουν, χωρίς να καταλαβαίνουν πως αυτό ήθελαν πάντα οι φασίστες! Να εκμεταλλευτούν τη δημοκρατία για να νομιμοποιηθούν και να φτάσουν, όπως έφτασαν, μέχρι και στη Βουλή...

Περίπου τα ίδια χρόνια (1998), γίνεται πάλι κοντά στην Κυψέλη, στα δικαστήρια, η γνωστή δολοφονική επίθεση στον 20χρονο φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή, ο οποίος επέζησε από λάθος εκτίμηση των νεοναζί που νόμιζαν ότι τον είχαν σκοτώσει και σταμάτησαν, ενώ τελικά χαροπάλευε ένα μήνα στην εντατική (3η φωτό).

Πάλι αντιφασιστική συγκέντρωση εμείς, έξω από τον Ευαγγελισμό που νοσηλευόταν, με την αστυνομία να μας φωτογραφίζει προκλητικά, για εκφοβισμό και φακέλωμα («μπάτσοι, tv, νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί», γνωστά πράγματα...).

Σε όλες αυτές τις πορείες, τις συγκεντρώσεις, τις παρεμβάσεις, τις εξορμήσεις, το βασικό σύνθημα ήταν ένα και πάντα το ίδιο:

«Να κλείσουν τα γραφεία της χρυσής αυγής, αυτής της ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ της φασιστικής!»

Έπρεπε να περάσουν 26 χρόνια από τότε (και ακόμη περισσότερα για τους μεγαλύτερους από εμένα), οι νεοναζί, οι μπράβοι, οι μαστροποί και οι κάθε λογής εγκληματίες αυτού του μορφώματος να μεταμφιεστούν σε κόμμα, να πάνε από το 0,07% των εκλογών του 1996 στο 6,99% του 2015 (3ο κόμμα) και στο μεταξύ να πραγματοποιήσουν εκατοντάδες επιθέσεις, πογκρόμ, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς και τελικά δολοφονίες, για να φτάσουμε στο σήμερα και να ανακηρυχθούν «εγκληματική οργάνωση»!

Σήμερα όσοι έχουμε ασχοληθεί τόσα χρόνια με το συγκεκριμένο θέμα, αναπνέουμε λίγο πιο ελεύθερα! Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας μιλάει για αντιφασιστική νίκη και αυτό είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτο και δυστυχώς πλέον καθόλου αυτονόητο!

Γιατί όμως έπρεπε να μεσολαβήσουν όλες αυτές οι δεκαετίες για να αντιληφθούμε πλατιά σαν κοινωνία κάτι που ήταν σαφές από την πρώτη στιγμή; Γιατί έπρεπε να λείψουν από δίπλα μας άνθρωποι, όπως ο Παύλος Φύσσας και ο Σαχζάτ Λουκμάν και να καταστραφούν τόσες ζωές, για να κόψουμε ένα από τα πολλά κεφάλια της Λερναίας Ύδρας του φασισμού στην Ελλάδα;;; Αν μη τι άλλο, ας κρατήσουμε αυτό το δίδαγμα, για την επόμενη φορά και ας μην μας πάρει τόσα χρόνια για να ξαναπατήσουμε το φίδι στο κεφάλι, όταν θα χρειαστεί...

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ξεδοντιάσαμε ένα μεγάλο «φίδι», αλλά μόνο αφού μας δάγκωσε και το δηλητήριό του κυκλοφορεί χρόνια τώρα στον οργανισμό μας! Τώρα θα πρέπει να βρούμε το αντίδοτο για μια δηλητηριασμένη κοινωνία και παράλληλα να καταστρέψουμε τη φωλιά του φιδιού, που έχει πολλά αυγά ακόμα. Και αυτή η φωλιά έχει όνομα καθαρό: Καπιταλισμός!! Με λίγα λόγια από αύριο, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα ίδια πράγματα που παλεύαμε και χτες.

Σήμερα όμως, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας χαρούμε μια μεγάλη νίκη του κινήματος, που την είχαμε ανάγκη όλοι, με πρώτη και σύμβολο του αγώνα, τη μάνα όλων μας, τη Μάγδα Φύσσα!

Μάνα, μπορείς να ησυχάσεις τώρα, ο Παύλος σου τα κατάφερε, νίκησε τους φασίστες!!!

Υ.Γ. Δεν θα ξεχάσουμε κανέναν δημοσιοκάφρο, πολιτικάντη και καλλιτεχναρά που ξέπλενε τους νεοναζί μέχρι σήμερα! Βουλώστε το σήμερα και συρθείτε στις τρύπες σας!!!

Υ.Γ. Δεν ξεχνάμε ούτε και όλους αυτούς που ψήφιζαν τους φασίστες και τους όπλιζαν τα χέρια με την ψήφο τους, ενώ την ώρα που προσπαθούσαμε να τους ανοίξουμε τα μάτια μας πούλαγαν φούμαρα για «νόμιμο κόμμα» και «σεβασμό στο εκλογικό αποτέλεσμα». Δεν έχω ρεβανσιστική διάθεση, αλλά δεν εξαπατήθηκαν ΟΛΟΙ, και μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά ποιοί ήταν οι βλάκες και ποιοί οι αμετανόητοι! Το αντιφασιστικό ποτάμι που πλημμύρισε σήμερα την Αθήνα θα πνίξει και τα ορφανά της χρυσής αυγής, όπου κι αν ψάξουν να βρουν στέγη...

Από τον τοίχο του μουσικού Σωτήρη Παπατραγιάννη στο Facebook