Η Μάγδα Φύσσα στο Χαμίνι (Βίντεο)

 

 

Δεν ήταν θέμα μοναξιάς. Όλο αυτό έπρεπε να το περάσουμε. Να το περάσω. Έπρεπε να είμαι εκεί μέχρι το τέλος.Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για τον Παύλο, κι όχι μόνο για εκείνον. Πιστεύω ότι μέσα απ' όλα αυτά, σώσαμε παιδιά.

Πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Πώς έγινε και το '13 έγινε μια τέτοια στυγερή δολοφονία; Πώς έγινε αυτός ο κόσμος έτσι; Δεν πιστεύω στην απελπισία του κόσμου. Κάποιους εξυπηρετούσε. Αυτοί ήταν πάντα εκεί, χωμένοι στους υπονόμους του και κάποιοι τους έκανα ένα θεριό.

Kανείς δεν ξεγελάστηκε, είδαν καθαρά ποιοι ήταν και οι ψηφοφόροι τους έχουν βαμμένα τα χέρια τους με το αίμα και του Λουκμάν και του Παύλου και με όσους ακόμα. Δεν πιστεύω ότι είναι μόνο αυτές οι δύο δολοφονίες.

Ξέρεις, είναι δύσκολο να μεταφέρεις αυτό που νιώθεις στον άλλον. Πώς μπορώ να απαντήσω στο "πώς αισθάνεσαι"; Να σου πω για τις μέρες και τις νύχτες που μιλάω με τον Παύλο; Ότι τις περισσότερες ώρες μιλάω με εκείνον και λιγότερες με τον πατέρα και την αδερφή του; Δεν έχει νόημα.

Η εικόνα που έχω για τον Παύλο μου, είναι ότι έφυγε ήρεμος. Με ένα φιλί, στην αγκαλιά της κοπέλας του. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα αυτό.

Πάντα υπήρχε ο ρατσιμός. Κάποιοι είχαν ένα σπίτι και νόμιζαν ότι είναι κάποιοι. Τώρα βρήκαν τον μετανάστη, έχοντας ξεχάσει ότι κι εμείς μετανάστες γίναμε σε τόσες χώρες. Να βλέπουμε τον άνθρωπο σαν άνθρωπο, κι όχι από που είναι.

Σκέφτομαι τον Λαμπράκη, τον Πέτρουλα και τον Τεμπονέρα κι όλους αυτούς που χαθήκανε σχεδόν με τον ίδιο τρόπο και μέσα εκεί είναι και ο Παύλος.

7 χρόνια του Παύλου, 7 Οκτώβρη. Ήταν ένα μεγαλείο που μου επιβεβαίωσε ότι είμαστε περισσότεροι. Δεν αξίζει σε αυτόν τον κόσμο να σταματήσουμε να παλεύουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε.

Και μόνο στη σκέψη ότι όλο αυτό θα ξεκινήσει πάλι παγώνω. Στο Εφετείο πρέπει να γίνουμε πάλι μια γροθιά.

Το όνομα του δεν το είπαν ούτε μια φορά, που σημαίνει ότι ακόμη τον φοβούνται.

H Μάγδα Φύσσα, μίλησε στη Χρύσα Λύκου (Xrisa Lukou) λίγο πριν τις 15 Ιουνίου, ημερομηνία που προσδιορίστηκε η δίκη σε δεύτερο βαθμό για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, 18 μήνες μετά την έκδοση της ιστορικής πρωτόδικης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που καταδίκασε και έστειλε στη φυλακή τον σκληρό πυρήνα της ναζιστικής οργάνωσης.

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Δράκος Πολυχρονιάδης

Οπερατέρ: Αλέξανδρος Κατσής

Ηχοληψία: Αγης Βούγιας

Μοντάζ: Πέτρος Στεριώτης (Πέτρος Στεριώτης)

Στο πλαίσιο της εταιρείας παραγωγής Prosenghisi Film&Video Productions.

Το τραγούδι που ακούγεται είναι του Killah P, "Να γελάς".