Ίσως ποτέ άλλοτε απ' την εποχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, δεν αποκαλύφθηκε τόσο ολοκάθαρα η στενή σχέση των μηχανισμών του "βαθέως κράτους" με τις παρακρατικές φασιστικές, ναζιστικές συμμορίες, όπως συνέβη με τα γεγονότα και τις αποκαλύψεις που έγιναν μετά την τραγωδία που προέκυψε, σαν σήμερα, 11 Μάρτη 1978, όταν η ομάδα του Μιχαλολιάκου τοποθετεί βόμβα στον κινηματογράφο Έλλη.
Και οι αποκαλύψεις αυτές ουσιαστικά οφείλονται στα αλληκαρφώματα των στελεχών του ναζιστικού χώρου, και έχουν σαν αποτέλεσμα να ξεσκεπάζουν τις διαχρονικές "σχέσεις στοργής" μεταξύ αστικού κράτους και φασιστικών οργανώσεων.
Ειδικά η "ευμενή" αντιμετώπιση που είχε απ' την αστική δικαιοσύνη, ο σημερινός αρχηγός της "Χρυσής Αυγής", Νίκος Μιχαλολιάκος, δεν νομίζουμε να έχει προηγούμενο στα δικαστικά χρονικά. Το να βάζει δηλαδή "τυφλές βόμβες", επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα θύματα, να δημιουργεί βαρύτατα τραυματίες, να του απαγγέλλονται κατηγορίες για 11 κακουργήματα και να "καθαρίζει" με 11 μήνες φυλακή, είναι κάτι που όσο και να ψάξεις στα δικαστικά χρονικά δεν πρόκειται να το ξαναβρείς.
Ας τα πιάσουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Ηταν 11 Μάρτη 1978 όταν μια ισχυρή έκρηξη συγκλονίζει τον κινηματογράφο ΕΛΛΗ στην οδό Ακαδημίας σε ώρα προβολής. Είναι βράδυ Σαββάτου, 9.30μμ, μέρα και ώρα που ο κινηματογράφος είναι γεμάτος κόσμο.
Μια ωρολογιακή βόμβα είχε τοποθετηθεί μέσα στην αίθουσα με προφανή σκοπό την πρόκληση πολλών θυμάτων. Πιο βαριά τραυματισμένος είναι ο άτυχος θεατής, κάτω από το κάθισμα του οποίου τοποθετήθηκε η βόμβα. Έχασε και τα δυο του πόδια. Υπήρξαν άλλοι 18 τραυματίες ανάμεσα στους εκατό περίπου θεατές της παράστασης.
Εκείνη τη βδομάδα η ΕΛΛΗ έπαιζε τη σοβιετική ταινία "Ουράνιο τόξο" κι αυτό προσδιόριζε αυτόματα την ιδεολογική ταυτότητα των δραστών.
Τρεις μήνες αργότερα, στις 20 Ιούνη, πάλι σε ώρα αιχμής, 9 το βράδυ μία ακόμα βόμβα εκρήγνυται σε έναν από τους πιο κεντρικούς κινηματογράφους της Αθήνας, το ΡΕΞ, στην οδό Πανεπιστημίου.
Η βόμβα είχε τοποθετηθεί στα μεσαία καθίσματα. Στόχος ήταν και πάλι η πρόκληση πολλών θυμάτων. Ο αριθμός των τραυματιών ανήλθε σε 15.
Και πάλι η ταινία που πρόβαλε ο κινηματογράφος ήταν σοβιετικής προέλευσης και είχε τίτλο "Ο πόλεμος σε όλα τα μέτωπα".
Και οι δυο βομβιστικές επιθέσεις στους κινηματογράφους εντάσσονται σε ένα κύμα παρόμοιων τρομοκρατικών ενεργειών που συγκλόνισαν την Αθήνα για δυο χρόνια, 77 και 78 και δεν είχαν προηγούμενο. Οι δε βόμβες είχαν πάντα αριστερούς στόχους: περιοδικό Αντί, εφημερίδα Αυγή, γραφεία ΚΚΕ εσ., ΚΝΕ, καταστήματα με σοβιετικά προϊόντα κλπ. (πλήρης κατάλογος των βομβιστικών επιθέσεων εδώ).
Τελικά, τέλη Ιούλη του 1978, συλλαμβάνεται μια ομάδα 9 ακροδεξιών ως υπεύθυνη των δολοφονικών ενεργειών. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ο Νίκος Μιχαλολιάκος, έφεδρος αξιωματικός την εποχή εκείνη.
Λίγες μέρες αργότερα προστίθεται κι ένας δέκατος κατηγορούμενος ο Α. Καλέτζης ήδη φυλακισμένος από το 1977 για προηγούμενες βομβιστικές επιθέσεις. Θεωρείται μάλιστα αρχηγός της ομάδας.
Ο Αριστοτέλη Καλέντζη, που θεωρεί τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο του καραμανλικού καθεστώτος, συγγράφει και κυκλοφορεί δυο βιβλία : "Δημοκρατία ’80, Κάτεργο", 1980 και "Η μαύρη βίβλος του Κώστα Πλεύρη" στα οποία αποκαλύπτει ένα πολύ ενδιαφέρον παρασκήνιο για τα "συγκοινωνούντα δοχεία" νεοφασιστικών οργανώσεων και ΚΥΠ.
Ο Καλέντζης, ο οποίος επίμονα αρνείται τη συμμετοχή του στις βομβιστικές επιθέσεις, κατηγορεί τον Πλεύρη σαν οργανωτή της συνομωσίας ενάντιά του (και στους υπόλοιπους συλληφθέντες) και αποκαλύπτει ντοκουμέντα.
Παραθέτει φωτοτυπία μιας κατάθεσης του Πλεύρη στον ανακριτή Δ. Γυφτάκη το Μάρτιο του 1977 στην οποία ο θεωρητικός του φασισμού στην Ελλάδα φαίνεται να καρφώνει τους Καλέντζη, Μιχαλολιάκο και άλλους τέσσερις ως συμμετέχοντες σε “εκνόμους ενεργείας”.
Ταυτόχρονα τον λούζει με τα επίθετα Χαζοχαφιέ της ΚΥΠ, ουτιδανό θρασσύμι, αργυρώνυτο απατεωνίσκο, χαφιέ της πεντάρας, μίασμα, σεσημασμένο ρουφιάνο, όχεντρα, αλητήριο, θλιβερό ανθρωπάριο, βλάκα κλπ. (λεπτομέρειες στα βιβλία του Καλέντζη που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο).
Ενώ αρχικά οι 10 κατηγορούμενοι παραπέμπονται στον ανακριτή για παράβαση του νόμου «περί καταστολής της τρομοκρατίας», σε βαθμό κακουργήματος, με βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου.
Ο Μιχαλολιάκος και άλλοι δυο παραπέμπονται στο πενταμελές εφετείο για παράβαση του νόμου «περί όπλων και εκρηκτικών υλών», δηλαδή πλημμέλημα.
Ο Χάρης Κουσουμβρής, πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής, στο βιβλίο του «Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής» αναφέρεται στην ίδια περίοδο και στην περίεργη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στο Μιχαλολιάκο γράφοντας τα εξής:
«Στην ανάκριση του απαγγέλλονται κατηγορίες για 11 κακουργήματα, από τα οποία τα μισά σχεδόν όπως ισχυρίζεται, προέβλεπαν την ποινή των ισόβιων δεσμών. Στην δίκη που ακολουθεί του επιβάλλεται ποινή 13 μηνών (στο Εφετείο 11)!
Που αποδίδονται αυτές οι ποινές; Είναι άξιο απορίας. Βοά ο κόσμος για έλεγχο της κρατικής στον εθνικιστικό χώρο. Αδίκως;»
Ο Χάρης Κουσουμβρής παραθέτει φωτοτυπίες μαρτυρικών καταθέσεων του Μιχαλολιάκου όπου φαίνεται ότι και αυτός όπως ο Πλεύρης πρωτύτερα, δίνει ονόματα «συντρόφων» του στην Ασφάλεια.
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος αφού με τη σύντομη φυλάκισή του “καθαρίζει” με την υπόθεση των βομβών, το 1980, ιδρύει την οργάνωση «Λαϊκός Σύνδεσμος»που εκδίδει το ολιγοσέλιδο περιοδικό «Χρυσή Αυγή».
Είναι η αρχή μιας νέας πορείας που θα τον φέρει στα έδρανα του εθνικού κοινοβουλίου.
Και το προβληματικό είναι ότι σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που ψηφίζουν ένα ναζιστικό μόρφωμα στο οποίο ηγείται ένας εν δυνάμει στυγνός δολοφόνος.
Σημειωτέον ότι οι "σχέσεις στοργής" μεταξύ δικαστών και ναζιστικής συμμορίας συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Στοιχεία για την ανάρτηση αντλήσαμε από τον ιστότοπο του Νίκου Θεοδοσίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.