Από τη δεκαετία του 1990 υπάρχουν αναρίθμητες καταγγελίες για την κατάφωρη παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων και ειδικά σε βάρος μεταναστών.
Επί είκοσι τουλάχιστον χρόνια το Α.Τ Ομόνοιας ταλαιπωρεί ανθρώπους με βάση το χρώμα και την καταγωγή τους.
Τον Αύγουστο του 1999 ο Συνήγορος του Πολίτη διαπίστωνε μετά από αυτοψία στον χώρο, ότι στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας παραβιάζονται κατ επανάληψη τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων και ιδίως των μεταναστών.
Λίγο καιρό νωρίτερα είχαν υπάρξει επίσης καταγγελίες για διαφθορά. Το 1997 ο τότε διοικητής του ΑΤ Ομονοίας, αστυνομικός του ίδιου τμήματος και σύμβουλος του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως παραπέμφθηκαν για παροχή προστασίας σε οίκο ανοχής που λειτουργούσε στην οδό Αριστοτέλους.
Στις 20 Νοεμβρίου του 2006 μετανάστης προσήχθη στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας. Αν και αφέθη ελεύθερος την ίδια μέρα, στη διάρκεια της παραμονής του στο αστυνομικό τμήμα δεν του επιτράπηκε να δει συγγενικά του πρόσωπα. Η σύζυγός του υποστήριξε ότι έφερε τραύματα. Στις 22 Νοεμβρίου αποβίωσε.
Στις 19 Δεκέμβρη του 2006 ο μετανάστης από το Πακιστάν Αλί Ζιαράτ, κατήγγειλε ότι σε μπλόκο αστυνομικών του ΑΤ Ομονοίας έχασε τα λεφτά του δώρου του, 420 ευρώ, τα οποία κατά την σωματική έρευνα του τα κράτησε ο ένας εκ των δύο αστυνομικών και δεν του τα επέστρεψε.
Τον Ιούνιο του 2007 ήρθε στη δημοσιότητα βίντεο που έδειχνε εξευτελισμό αλλοδαπών από αστυνομικούς του ΑΤ Ομονοίας. Το περιστατικό είχε λάβει χώρα ένα χρόνο πριν.
Ακολούθησε δίωξη σε βάρος του αρχιφύλακα και απόταξη. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 2015, το Ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε αποζημίωση πάνω από 150.000 ευρώ στα δύο θύματα. Κάτι που ωστόσο δεν εμπόδισε το Α.Τ να συνεχίσει να λειτουργεί όπως πριν.
Το 2009 έγινε νέα καταγγελία για βασανισμό κρατούμενου μετανάστη στο ΑΤ Ομονοίας. Η δικηγόρος Γιάννα Κουρτόβικ κατήγγειλε στις 21 Νοεμβρίου 2009 ότι ο Μπιν Ταχέρ Μοχάμεντ ξυλοκοπήθηκε άγρια στο ΑΤ. Ομονοίας. Τότε θα γίνουν και καταγγελίες για τις συνθήκες κράτησης. Ανακοίνωση του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Μεταναστών και Προσφύγων ανέφερε χαρακτηριστικά: «Περίπου 70 άτομα κρατούνται στοιβαγμένα σε κρατητήρια που στην καλύτερη περίπτωση θα ήταν για το 1/3 από αυτούς, κανένα δικαίωμα προαυλισμού, μετανάστες που κρατούνται σε αυτές τις συνθήκες ακόμα και για τέσσερις μήνες».
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2016 το «Συντονιστικό Καταλήψεων Στέγης Προσφύγων–Μεταναστών/τριων» κατήγγειλε ότι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ σταμάτησαν στην περιοχή του Πολυτεχνείου την παιδική θεατρική ομάδα της κατάληψης στέγης «2ο Φιλοξενείο» (Αχαρνών), ενώ αυτή πήγαινε σε χώρο στην οδό Ασκληπιού για τη διεξαγωγή θεατρικής παράστασης. Η θεατρική ομάδα αποτελείτο από 5 παιδιά ηλικίας 12 έως 14 χρονών και δύο ενήλικες 20 και 22 ετών. Ακολούθησε η προσαγωγή όλων των μελών της θεατρικής ομάδας στο ΑΤ Ομονοίας, με την αιτιολογία ότι βρέθηκαν στην κατοχή τους 5 πλαστικά όπλα – μινιατούρες, τα οποία αγοράστηκαν για τις ανάγκες της παράστασης. Σύμφωνα με την καταγγελία, στο αστυνομικό τμήμα απαγορεύτηκε στα προσαχθέντα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τα κινητά τους, ενώ εξαναγκάστηκαν να γδυθούν κι έπειτα να κάνουν κύκλους γυμνά σε ένα μικρό δωμάτιο υπό τα βλέμματα των αστυνομικών. Όσα, μάλιστα, αρνήθηκαν να κατεβάσουν το εσώρουχό τους, χτυπήθηκαν, εξυβρίστηκαν με σχόλια ρατσιστικού και σεξουαλικού περιεχομένου. Εν τέλει ένα από τα παιδιά κατάφερε να ανακτήσει το κινητό του και ειδοποίησε τους γονείς του.
Τον Σεπτέμβριο του 2017 η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ) και ο δημοτικός σύμβουλος με την Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας, Πέτρος Κωνσταντίνου θα κάνουν καταγγελία ξυλοδαρμό μετανάστη μουσικού δρόμου στην πλατεία Μοναστηρακίου αλλά και στο ΑΤ Ομόνοιας.
Ένα πιο “ήπιο” συμβάν, που δείχνει όμως την λογική του Α.Τ συνέβη πέρυσι. Στις 30 Ιανουαρίου του 2018, μια ασκούμενη δικηγόρος που θέλησε να καταγγείλει στο ΑΤ Ομονοίας περιστατικό αυθαιρεσίας σε βάρος μετανάστη, βρέθηκε τελικά η ίδια κατηγορούμενη για απείθεια και εξύβριση.
Όχι μόνο δηλαδή κακοποιούνται μετανάστες, αλλά και τιμωρείται όποιος ενδιαφέρεται για εκείνους. Ακόμη και στα πλαίσια του επαγγελματικού καθήκοντος.
Η λογική του Α.Τ Ομονοίας δεν υπάρχει σε κάθε Α.Τ, υπάρχει όμως και σε άλλα Α.Τ. Όπως και σε πολλά άλλα πεδία που δραστηριοποιείται η αστυνομία.
Η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ δεν δείχνει ότι θέλει να βάλει τέλος σε αυτά τα φαινόμενα. Η κυβέρνηση λέει ότι θέλει, αλλά δεν το κάνει. Ένας υποψήφιος συνεργάτης της κυβέρνησης και πρώην υπουργός με το ΠΑΣΟΚ, ο Γιάννης Ραγκούσης, είπε σε ανύποπτο χρόνο, ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει κάτι και να θέλει.
Την ώρα όμως που σκέφτονται οι αρμόδιοι, αν μπορούν ή αν θέλουν να κάνουν κάτι, κάποια χέρια σηκώνονται και χτυπούν. Κάποιοι ανυπεράσπιστοι ματώνουν.
Την ώρα που το σκέφτονται, άνθρωποι ουρλιάζουν στα κρατητήρια από απόγνωση και πόνο. Λες και δεν τους έφτανε όσος κουβαλάνε μέχρι να φτάσουν εδώ.
Την ώρα που σπαταλιέται χρόνος σε ζυγίσματα και κάποιοι το σκέφτονται και το ξανασκέφτονται, αν θα μπορέσουν να τα βάλουν έστω με ένα Α.Τ, κόσμος δολοφονείται. Αφήνει πίσω του συχνά παιδιά και οικογένειες. Να τα τρώει μαζί με τη φτώχεια και το μαράζι για τον χαμό του δικού τους ανθρώπου.
Κι αυτό είναι κάτι που δεν χωρά σκέψη αν το θέλεις, αν το μπορείς, αν το αντέχεις. Χωρά μόνο αντίδραση για να το σταματήσεις. Για να το ξηλώσεις, πριν ξηλώσει και την τελευταία ικμάδα ανθρωπιάς που σιγοσβήνει σπαρταρώντας σε άχρωμα σκαλοπάτια, μπουντρούμια και ξεχασμένες γωνιές της Ομόνοιας.
*Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την ιστοσελίδα tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.