Η υπόθεση του 19χρονου Θ.Κ. που κρατείται προφυλακισμένος εδώ και επτά μήνες στις φυλακές Αυλώνα, κατηγορούμενος χωρίς επαρκή στοιχεία για επεισόδια στα Εξάρχεια, ήρθε στη δημοσιότητα μέσα από καταγγελίες της μητέρας του, Ρομπέρτας Ρούτση, και της δικηγόρου του, Αννυς Παπαρρούσου, στην εφημερίδα «Πριν».
«Στη φυλακή επ' αόριστον 19χρονος... επειδή έπινε μπίρα στα Εξάρχεια» ήταν ο τίτλος του αρχικού δημοσιεύματος (13/12/2018), που αναδημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδες και ΜΜΕ της Αριστεράς, αποκαλύπτοντας άλλη μια μεροληπτική δικονομική απόφαση.
Η μεταχείριση ενός 19χρονου μαθητή ως επικίνδυνου τρομοκράτη ύποπτου φυγής φαντάζει δυσανάλογη, πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι συμμετείχε στα επεισόδια, ούτε αναγνωρίστηκε από άντρες των ΜΑΤ, αφού οι συλλήψεις έγιναν «στον σωρό».
Προφυλακισμένοι παραμένουν άλλοι επτά συλληφθέντες, τους οποίους η δικογραφία επιχειρεί να παρουσιάσει ως μέλη ομάδας που τελούσε κακουργήματα. Ωστόσο οι περισσότεροι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Απλά βρέθηκαν στο ίδιο κατάστημα, κοντά στην πλατεία Εξαρχείων.
Ενας από αυτούς είναι εργαζόμενος του καταστήματος, που συνελήφθη ενώ βρισκόταν στον χώρο εργασίας του.
Η υπόθεση
Τη νύχτα της 15ης Ιουνίου 2018 η αστυνομία συλλαμβάνει 11 άτομα σε κάβα που διανυκτερεύει στα Εξάρχεια, τα οποία κατηγορεί για επιθέσεις με μολότοφ στη διμοιρία των ΜΑΤ στη Χαριλάου Τρικούπη και στο Πολυτεχνείο.
Ο 19χρονος Θ.Κ. πίνει μπίρες έξω από την κάβα, μαζί με τον 20χρονο φίλο του. Βλέποντας τη διμοιρία των ΜΑΤ να τρέχει καταπάνω τους, καταφεύγουν στο κατάστημα και εγκλωβίζονται εκεί.
Η αστυνομία δεν βρίσκει ποτέ ευρήματα ότι τέλεσαν παράνομες πράξεις, ούτε κουκούλες ούτε γάντια ούτε σύνεργα εντός του καταστήματος. Οπως καταθέτουν αργότερα οι αστυνομικοί, δεν γίνεται καν έλεγχος για ευρήματα.
Ο Θ.Κ. επιμένει ότι είναι αθώος και δεν είχε καμία συμμετοχή στα επεισόδια. Μαθητής Γ' Λυκείου, πρώην αθλητής, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αθλητισμό εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού. Μένει στο κέντρο της Αθήνας, ενάμισι χιλιόμετρο από τα Εξάρχεια, η μητέρα του είναι άνεργη πολιτικός μηχανικός, ο πατέρας του είναι καρκινοπαθής.
Εξαιτίας της πολύμηνης κράτησής του χάνει τη σχολική χρονιά. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του επανεμφανίζεται το πρόβλημα υγείας που είχε, ενώ, όπως υποστηρίζει η μητέρα του, η ψυχολογική του κατάσταση είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη. Εκφράζει τη σκέψη να κάνει κακό στον εαυτό του, αφού νιώθει ότι δεν μπορεί να βρει το δίκιο του.
Επιστολή στην πολιτική ηγεσία
Πριν από την Πρωτοχρονιά, η μητέρα τού Θ.Κ. απευθύνει ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον υπουργό Δικαιοσύνης και τον πρόεδρο της Βουλής, ζητώντας να αρθεί το μέτρο της προσωρινής κράτησης.
«Είναι φρόνιμο οι δικαστικές αρχές να εξαντλούν όλη την αυστηρότητά τους σε 19χρονο και να φτάνουν στα όρια μηδενικής ανοχής σε ένα αθώο παιδί που τον μάζεψαν από τον σωρό, που δηλώνει την ύπαρξή του με ταυτότητα, με οικογένεια, με σχολείο, με διεύθυνση κατοικίας; Στη δημοκρατική χώρα που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ δεν υπάρχουν ενδιάμεσα μέτρα για άτομα που ενδεχομένως να έκαναν κάποιο λάθος (και εδώ επισημαίνω ότι το παιδί μου είναι αθώο) πάρα μόνο ο Καιάδας;», αναρωτιέται μεταξύ άλλων.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία αντίδραση από τους αρμόδιους φορείς. Ομως η 55χρονη Ρομπέρτα Ρούτση επιμένει να κάνει τα πάντα για να αποδείξει το αυτονόητο γι' αυτήν, ότι ο γιος της δεν έχει θέση στη φυλακή.
Πλέον η Ρομπέρτα δεν είναι μόνη. Στα επισκεπτήρια στον Αυλώνα γνωρίζεται με τις μητέρες άλλων δύο 19χρονων που κρατούνται με τις ίδιες κατηγορίες, του Ν.Δ. και του Α.Β.
«Τα τρία αυτά παιδιά δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Στη φυλακή γνωρίστηκαν. Για το παιδί μου πέφτω και στη φωτιά. Δεν υπάρχει περίπτωση όχι μολότοφ να πέταξε, ούτε μυρμήγκι να πειράξει. Ομως και τα άλλα παιδιά, που δεν τα γνωρίζω, δεν μπορούν να τα κρατάνε επ' αόριστον, αφού δεν υπάρχουν στοιχεία. Δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτές τις άδικες αποφάσεις σταλάζουν το μίσος στις ψυχές τους;», λέει στην «Εφ.Συν.» η Ρομπέρτα Ρούτση.
«Να μας ακούσουν»
Η Αργυρώ Πάνου είναι χήρα, μητέρα πέντε παιδιών. Ενα από αυτά είναι ο Ν.Δ., που έγινε 20 φέτος τον Οκτώβρη, μέσα στη φυλακή.
«Η κοπέλα του γιου μου έμενε στα Εξάρχεια και μόλις είχε φύγει για το σπίτι της. Ο γιος μου ήταν στην κάβα και εκεί τον συνέλαβαν, χωρίς να έχει πάρει μέρος στα επεισόδια. Ακριβώς όπως ο γιος της Ρομπέρτας. Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε μέσα, χωρίς να υπάρχει λόγος. Δεν υπάρχουν αποδείξεις, μόνο οι καταθέσεις των ανδρών των ΜΑΤ. Δεν ζητάω τίποτε άλλο παρά να μας ακούσουν. Να μας δώσουν σημασία. Δεν πιστεύω ότι διάβασαν καν το τελευταίο υπόμνημα που υποβάλαμε».
Τους ίδιους φόβους εκφράζει η Ρομπέρτα Ρούτση. «Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή που αφήνει παράθυρα σε όσους έχουν οικονομική επιφάνεια και διασυνδέσεις, ενώ σε παιδιά που δεν έχουν οικονομική δυνατότητα, τους βάζει την μπότα στον λαιμό και τα θάβει; Γιατί τα έθαψαν αυτά τα παιδιά. Τους προσάπτουν κατηγορίες με εικασίες. Ακόμα και αν αθωωθεί από το δικαστήριο, για έναν εργοδότη δεν θα πάψει να είναι ένας φυλακισμένος. Λένε ότι τους έπιασαν για να τιμωρήσουν τους μπαχαλάκηδες. Για παραδειγματισμό δηλαδή. Ομως από τότε που τους έπιασαν, πόσα επεισόδια έχουν γίνει στα Εξάρχεια; Τιμώρησαν αυτούς που δεν τα έκαναν».
Συνέντευξη των Θ.Κ. και Α.Β. στην «Εφ.Συν.»:
«Αν ήμασταν στο Κολωνάκι δεν θα μας πείραζε κανένας»
«Αν ήμασταν στο Κολωνάκι δεν θα μας πείραζε κανένας»
● Τι ζητάτε από τη Δικαιοσύνη;
Να πράξει το αυτονόητο, δηλαδή ενδελεχή εξέταση της υπόθεσης και όλων των παραμέτρων της. Επιπλέον, αφού δεν βρέθηκαν βάσιμα στοιχεία ενοχοποίησης, δεν θα έπρεπε να οδηγηθούμε σε προφυλάκιση ούτε να κρατούμαστε τόσο καιρό ενώ έχει κλείσει η υπόθεση.
● Θεωρείτε ότι σας χρησιμοποίησαν ως αποδιοπομπαίους τράγους;
Ναι, το πιστεύουμε, καθώς το τελευταίο διάστημα έχουν πραγματοποιηθεί συχνές επιθέσεις και παρ' όλα αυτά δεν έχει γίνει η παραμικρή σύλληψη. Είναι έκδηλο λοιπόν ότι η σύλληψή μας, 11 ατόμων, τους έδωσε την ευκαιρία να μας παρουσιάσουν ως ομάδα και να μας τιμωρήσουν προς παραδειγματισμό των πραγματικών ομάδων που κάνουν τις επιθέσεις.
● Αν πίνατε μπίρα σε άλλη γειτονιά, π.χ. στο Κολωνάκι, και γίνονταν επεισόδια, πιστεύετε ότι θα είχατε την ίδια μεταχείριση;
Αν γινόταν αντίστοιχο επεισόδιο στο Κολωνάκι, όπου ζουν και κινούνται μέλη της αστικής τάξης, δεν θα είχαν προβεί καν σε συλλήψεις. Πόσο μάλλον σε τόσο σκληρή μεταχείριση. Η Δικαιοσύνη έχει ταξικό πρόσημο, γι' αυτό οι κρίσεις της δεν είναι ανεπηρέαστες από ιδεολογικά στερεότυπα.
● Τι ελπίζετε περισσότερο και τι φοβάστε; Τι σας δίνει δύναμη στην καθημερινότητά σας;
Θ.Κ.: Eλπίζω να γίνει κάτι σύντομα, να αποδειχθεί η αθωότητά μας. Το μόνο που μου δίνει δύναμη είναι η υπόλοιπη ζωή μου που θα ζήσω έξω από τη φυλακή. Το μόνο που φοβάμαι είναι ότι μπορεί να μην αποδειχθεί η αθωότητά μας.
Α.Β.: Δεν ελπίζω σε τίποτε άλλο παρά στη γρήγορη αποφυλάκισή μου. Φοβάμαι την εξέλιξη της διαδικασίας, διότι πρόκειται περί παρωδίας. Μια παρωδία που, σε συνδυασμό με την αδιαφορία της κοινής γνώμης, εντείνει τον φόβο μου για το τέλος της ιστορίας. Δύναμη; Τι να μου δώσει δύναμη, τι να μ' αγγίξει; Τίποτα. «Κλεισμένος μέσα ή έξω απ' το κελί/άλλοι μου χτίζουν φυλακή όσο περνάν οι μέρες χάνω χρόνια/σαν μια νόσο που θα 'ταν μέσα μου αιώνια».
● Τι μήνυμα θα στέλνατε σε συνομηλίκους σας, που θα μπορούσαν να είναι στη θέση σας αν είχαν την ατυχία να βρίσκονται εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια;
Θ.Κ.: Παρά τα τόσα συνέβησαν σε μας, πιστεύω ότι καμία καταστολή, καμία αδικία δεν πρέπει να αποτρέψει τα παιδιά της ηλικίας μου από το να κινούνται ελεύθερα σε όλες τις περιοχές της Αθήνας και στα Εξάρχεια.
Α.Β.: Το μήνυμα που θα ήθελα να δώσω στους ανθρώπους που θα μπορούσαν να ήταν στη θέση μου και των υπόλοιπων παιδιών είναι να μην αφήσουν τη δική μας υπόθεση να αποτελέσει εμπόδιο στην καθημερινή τους ζωή. Να μη φοβούνται να αράζουν σε περιοχές του κέντρου μην τυχόν και μετατραπούν από τα όργανα καταστολής σε θύματα. Οι μόνοι που θα πρέπει να φοβούνται στην παρούσα φάση είναι αυτοί, μια και αποτελούμε τον ανθό της νεολαίας του μίζερου αυτού τόπου...
Γράφει: Αφροδίτη Τζιαντζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.