Αν ένα παιδί στο κέντρο της Αθήνας είχε σκοτωθεί εν ψυχρώ με καραμπίνα, ή αν ένας ρομά είχε διαπράξει φόνο, τα ΜΜΕ θα είχαν αναστατώσει τη χώρα. Το ίδιο αν κάποια καταστροφή είχε γίνει στα Εξάρχεια ή ο «Ρουβίκωνας» πετούσε μερικά τρικάκια.
Όμως οι άλλοτε λαλίστατοι για την «ανομία» σίγησαν εκκωφαντικά για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 13χρονου κοριτσιού, της Γιαννούλας, σε καταυλισμό ρομά της Άμφισσας. Αρχικά κάποιοι διακίνησαν την εκδοχή της απόπειρας ληστείας σε βάρος του θύτη αλλά μόλις αποσαφηνίστηκε ότι ο 34χρονος δράστης διαπληκτίστηκε και στη συνέχεια επέστρεψε με καραμπίνα πυροβολώντας τα θύματα, το θέμα έπαψε να έχει ενδιαφέρον.
Τα κίνητρα του εγκλήματος είναι ξεκάθαρα ρατσιστικά. Για αυτό και δεν υπήρξαν δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για το «δράμα της οικογένειας» ή για το «στυγερό δολοφόνο» ο οποίος εξαφανίστηκε. Τα ρεπορτάζ επικεντρώνουν στους φόβους για αντεκδίκηση, δηλαδή παραβλέπουν τον φόνο και εστιάζουν στην κοινότητα των ρομά και στην περίπτωση που αντιδράσει!
Πρόκειται για έναν ρατσισμό που ανατροφοδοτείται με την περιθωριοποίηση των Ρομά και παρά τις σχετικές πρωτοβουλίες για τερματισμό αυτής της κατάστασης, υπάρχουν πολλοί που συντηρούν τα «γκέτο» γιατί τους είναι χρήσιμα. Κανείς δεν έχει αρνηθεί ότι υπάρχουν προβλήματα αλλά η προσέγγιση οφείλει να έχει πάντα στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Και τα όποια προβλήματα δεν ξεπλένουν ούτε το ρατσισμό, ούτε το φόνο ενός παιδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.