Ίσως να μην αποτελεί ανήκουστη είδηση το ολοένα και πιο έντονο ειδύλλιο των δεξιών της Ευρώπης με τους ακροδεξιούς της, ούτε και η τάση των πρώτων να ενσωματώνουν σιγά σιγά μηνύματα των δεύτερων στην πολιτική τους ατζέντα. Κάτι τρομακτικό, αλλά πολύ διαφορετικό από μια συγκυβέρνηση των δύο.
Στις 4 Μαϊου ο εκπρόσωπος του κεντροδεξιού κόμματος Πολιτών για την Ανάπτυξη της Βουλγαρίας (GERB), Μπόικο Μπορίσοφ, ορκίστηκε για τρίτη φορά ως πρωθυπουργός της χώρας. Ύστερα από δύο παραιτήσεις της κυβέρνησης του (η πρώτη το 2013 και η δεύτερη τον Νοέμβριο του 2016) αποδεικνύει πως παραιτήθηκε την σωστή στιγμή, κρατώντας όμως αρκετούς υποστηρικτές για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Στα τέλη Μαρτίου το κόμμα του Μπορίσοφ, κερδίζει με 32.6%, μικρή διαφορά από το 26.8% του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (BSP). Οι τελευταίοι, σχεδόν διπλασίασαν τα ποσοστά τους υποσχόμενοι την αναθέρμανση των σχέσεων Βουλγαρίας-Ρωσίας, παρόλα αυτά δεν τα κατάφεραν απέναντι στις φιλοευρωπαϊκές πολιτικές του Μπορίσοφ. Οι αλλαγές στις προεκλογικές προτάσεις του GERB είναι μηδαμινές, άλλωστε το σλόγκαν τους από το 2014 είναι «σταθερότητα».
Το πραγματικό πρόβλημα, που φαίνεται να μην απασχολεί ιδιαίτερα τα διεθνή μέσα (ούτε βέβαια και τα εγχωρία), είναι η επιλογή του ακροδεξιού συνασπισμού των Ενωμένων Πατριωτών (OP) ως κόμμα συγκυβέρνησης. To OP αποτελείται από τα κόμματα Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (VMRO), Εθνικό Μέτωπο για την Σωτηρία της Βουλγαρίας (NFSB) και Ατάκα (Attack). Η συμφωνία του Μπορίσοφ με τους Πατριώτες, επέτρεψε την εδραίωση της κυβέρνησης του με 133 έναντι 100 ψήφων στην Εθνική Συνέλευση. Στα τέλη Μαρτίου, ο Μπορίσοφ σε συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), ανακοίνωσε την συμμαχία του με τον φασιστικό συνασπισμό και παρά τις όποιες προσδοκίες, οι εκπρόσωποι του ΕΛΚ δεν εξέφρασαν καμία ανησυχία, πόσο μάλλον διαμαρτυρία για την Βουλγαρική συγκυβέρνηση.
Το ΕΛΚ θέλοντας να διατηρήσει την θέση του στην Ευρωπαϊκή πολιτική, έκανε σαφές το τι είναι επιτρεπτό για να κρατήσουν και τα υπόλοιπα παραδοσιακά δεξιά κόμματα την ψήφο του κόσμου μακριά από την ακροδεξιά. Οπότε δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε εάν στο άμεσο μέλλον, τέτοιου είδους συμμαχίες αρχίζουν να εμφανίζονται συχνότερα στην Ευρώπη.
Οι Πατριώτες όντας γνήσιο φασιστικό κόμμα, δεν έχουν διατηρήσει χαμηλούς τόνους όσον αφορά τις εθνικιστικές τους πεποιθήσεις και πρακτικές. Την περασμένη Τετάρτη ο αναπληρωτής υπουργός περιφερειακής ανάπτυξης του OP, παραιτήθηκε μετά από δημοσιοποίηση φωτογραφίας του όπου χαιρετάει ναζιστικά μπροστά σε κέρινα ομοιώματα Ναζιστών, ενώ την Πέμπτη ο Μπορίσοφ ζήτησε την παραίτηση του Ίβο Αντόνοφ, εκπρόσωπο του Υπουργείου Άμυνας, λόγω της κυκλοφορίας φωτογραφίας στην οποία χαιρετά και αυτός ναζιστικά, αυτή την φορά μπροστά από ένα τανκ. Ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών του OP, Στέφαν Μπαλαμπάνοφ έχει εκφράσει δημόσια το μίσος του για τους Ρομά και τους Μουσουλμάνους, ενώ συνηθίζει να τάζει… ξύλο σε οποιονδήποτε τον αμφισβητεί. Ο ηγέτης του NFSB, Βαλέρι Σιμεώνοφ, έγινε γνωστός όταν στην προεκλογική του εκστρατεία απέκλεισε μαζί με άλλους σημεία στα σύνορα απ’ όπου θα διέρχονταν λεωφορεία Τουρκο-Βούλγαρων ψηφοφόρων.
Το ειδύλλιο λοιπόν που αναφέραμε πιο πάνω, για την Βουλγαρία δεν είναι πλέον καθόλου πλατωνικό. Με την ευλογία του ΕΛΚ, τώρα τουλάχιστον ξέρουμε πόσο φασίστας επιτρέπεται να είσαι για να μπορείς να συμμετέχεις στην κυβέρνηση μιας χώρας. Αναρωτιόμαστε λοιπόν… που είναι τώρα το ασίγαστο πάθος της Βουλγαρίας απέναντι στην συμμαχία της διαφθοράς και του φασισμού;
Στις 4 Μαϊου ο εκπρόσωπος του κεντροδεξιού κόμματος Πολιτών για την Ανάπτυξη της Βουλγαρίας (GERB), Μπόικο Μπορίσοφ, ορκίστηκε για τρίτη φορά ως πρωθυπουργός της χώρας. Ύστερα από δύο παραιτήσεις της κυβέρνησης του (η πρώτη το 2013 και η δεύτερη τον Νοέμβριο του 2016) αποδεικνύει πως παραιτήθηκε την σωστή στιγμή, κρατώντας όμως αρκετούς υποστηρικτές για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Στα τέλη Μαρτίου το κόμμα του Μπορίσοφ, κερδίζει με 32.6%, μικρή διαφορά από το 26.8% του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (BSP). Οι τελευταίοι, σχεδόν διπλασίασαν τα ποσοστά τους υποσχόμενοι την αναθέρμανση των σχέσεων Βουλγαρίας-Ρωσίας, παρόλα αυτά δεν τα κατάφεραν απέναντι στις φιλοευρωπαϊκές πολιτικές του Μπορίσοφ. Οι αλλαγές στις προεκλογικές προτάσεις του GERB είναι μηδαμινές, άλλωστε το σλόγκαν τους από το 2014 είναι «σταθερότητα».
Το πραγματικό πρόβλημα, που φαίνεται να μην απασχολεί ιδιαίτερα τα διεθνή μέσα (ούτε βέβαια και τα εγχωρία), είναι η επιλογή του ακροδεξιού συνασπισμού των Ενωμένων Πατριωτών (OP) ως κόμμα συγκυβέρνησης. To OP αποτελείται από τα κόμματα Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (VMRO), Εθνικό Μέτωπο για την Σωτηρία της Βουλγαρίας (NFSB) και Ατάκα (Attack). Η συμφωνία του Μπορίσοφ με τους Πατριώτες, επέτρεψε την εδραίωση της κυβέρνησης του με 133 έναντι 100 ψήφων στην Εθνική Συνέλευση. Στα τέλη Μαρτίου, ο Μπορίσοφ σε συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), ανακοίνωσε την συμμαχία του με τον φασιστικό συνασπισμό και παρά τις όποιες προσδοκίες, οι εκπρόσωποι του ΕΛΚ δεν εξέφρασαν καμία ανησυχία, πόσο μάλλον διαμαρτυρία για την Βουλγαρική συγκυβέρνηση.
Το ΕΛΚ θέλοντας να διατηρήσει την θέση του στην Ευρωπαϊκή πολιτική, έκανε σαφές το τι είναι επιτρεπτό για να κρατήσουν και τα υπόλοιπα παραδοσιακά δεξιά κόμματα την ψήφο του κόσμου μακριά από την ακροδεξιά. Οπότε δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε εάν στο άμεσο μέλλον, τέτοιου είδους συμμαχίες αρχίζουν να εμφανίζονται συχνότερα στην Ευρώπη.
Οι Πατριώτες όντας γνήσιο φασιστικό κόμμα, δεν έχουν διατηρήσει χαμηλούς τόνους όσον αφορά τις εθνικιστικές τους πεποιθήσεις και πρακτικές. Την περασμένη Τετάρτη ο αναπληρωτής υπουργός περιφερειακής ανάπτυξης του OP, παραιτήθηκε μετά από δημοσιοποίηση φωτογραφίας του όπου χαιρετάει ναζιστικά μπροστά σε κέρινα ομοιώματα Ναζιστών, ενώ την Πέμπτη ο Μπορίσοφ ζήτησε την παραίτηση του Ίβο Αντόνοφ, εκπρόσωπο του Υπουργείου Άμυνας, λόγω της κυκλοφορίας φωτογραφίας στην οποία χαιρετά και αυτός ναζιστικά, αυτή την φορά μπροστά από ένα τανκ. Ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών του OP, Στέφαν Μπαλαμπάνοφ έχει εκφράσει δημόσια το μίσος του για τους Ρομά και τους Μουσουλμάνους, ενώ συνηθίζει να τάζει… ξύλο σε οποιονδήποτε τον αμφισβητεί. Ο ηγέτης του NFSB, Βαλέρι Σιμεώνοφ, έγινε γνωστός όταν στην προεκλογική του εκστρατεία απέκλεισε μαζί με άλλους σημεία στα σύνορα απ’ όπου θα διέρχονταν λεωφορεία Τουρκο-Βούλγαρων ψηφοφόρων.
Το ειδύλλιο λοιπόν που αναφέραμε πιο πάνω, για την Βουλγαρία δεν είναι πλέον καθόλου πλατωνικό. Με την ευλογία του ΕΛΚ, τώρα τουλάχιστον ξέρουμε πόσο φασίστας επιτρέπεται να είσαι για να μπορείς να συμμετέχεις στην κυβέρνηση μιας χώρας. Αναρωτιόμαστε λοιπόν… που είναι τώρα το ασίγαστο πάθος της Βουλγαρίας απέναντι στην συμμαχία της διαφθοράς και του φασισμού;
Aπό το info-war.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.