Tης Μαριάννας Τσακίρη
Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει ιδιαίτερη αναφορά σε όλα τα ΜΜΕ στο περιστατικό του βιασμού και των βασανιστηρίων που υπέστη η νεαρή κοπέλα απο τον 52χρονο στη Δάφνη. Η είδηση έχει αναπαραχθεί αμέτρητες φορές και τίποτα δεν είναι ακριβώς ίδιο σε κάθε άρθρο η κάθε αναφορά σχετικά με το θέμα, αφού η αλήθεια και τα δεδομένα μπαίνουν πολύ συχνά στην άκρη για χάρη του εντυπωσιασμού, της δημοσιότητας και της έκφρασης αποτροπιασμού και φρίκης από τη μεριά του δημοσιογράφου.
Δύο στοιχεία όμως είναι αυτά που μένουν σταθερά σε σχεδόν κάθε αναφορά στο περιστατικό: πως ο 52χρονος ήταν υπέρβαρος και είχε μειωμένη όραση.
Αλήθεια σε τι ακριβώς εξυπηρετούν οι πληροφορίες σχετικά με τα κιλά ή τα ποσοστά αναπηρίας ενός αντρα που βίασε μια κοπέλα; Ποια είναι η εικόνα που δημιουργείται στους αναγνώστες για αυτό τον αντρα και αντίστοιχα για αυτό το έγκλημα; Μένουμε μόνο στην δημιουργία μιας εικόνας ή μπαίνουμε και στη διαδικασία να εξηγήσουμε το περιστατικό με βάση αυτή την εικόνα;
Η συνεχής αναφορά στα παραπάνω στοιχεία αποσκοπεί στο να δοθεί μια εξήγηση: είναι υπέρβαρος, άρα ειναι αποκομμένος απο την κοινωνική ζωή, δεν έχει σεξουαλική ζωή, άρα μιλάμε για ένα «στερημένο» άνθρωπο. Έχει πολύ μεγάλο ποσοστό αναπηρίας, γεγονός που επίσης τον ωθεί στην απομόνωση, αφού είναι βασικά κλεισμένος στο σπίτι του. Η κατάσταση αυτή τον έχει αρρωστήσει και έτσι οδηγήθηκε εκεί. Άρα ποιο είναι το απλό και λογικό συμπέρασμα των ΜΜΕ; Είναι ένα χοντρό, τυφλό και άρρωστο κτήνος.
Λυπούμαστε κύριοι και κυρίες δημοσιογράφοι, αλλά πρόκειται απλά (όσο «απλό» μπορεί να θεωρηθεί κάτι τέτοιο) για ένα βιαστή. Τα υπέρβαρα άτομα δεν είναι βιαστές, δεν είναι αποκομμένα απο την κοινωνική ζωή, έχουν υγιείς ερωτικές και σεξουαλικές σχέσεις, απλά είναι υπέρβαρα. Αλήθεια στις φοβερές περιγραφές σας θα λέγατε ποτέ «ο αδύνατος 52χρονος»;
Ούτε οι τυφλοι είναι βιαστές, αφού η αναπηρία, όποια κι αν είναι αυτή, δεν έχει καμία σχέση με το βιασμό. Τα άτομα με αναπηρίες, πράγματι σε αυτή τη χώρα δυσκολεύονται σε πολλούς τομείς της ζωής τους, καθώς δεν υπάρχει καμία μέριμνα που να τη διευκολύνει. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με το συμβάν.
Τέλος, ο 52χρονος δεν είναι «άρρωστος». Μάλιστα, όταν μιλάμε για «αρρώστια» με τέτοια ευκολία, αφενός στιγματίζουμε για ακόμα μια φορά τα άτομα με ψυχικές παθήσεις και αφετέρου μπαίνουμε στη διαδικασία να δικαιολογήσουμε το έγκλημα, με τη λογική του τύπου «αφού είναι άρρωστος, δεν καταλάβαινε τι έκανε».
Ένα τελευταίο στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί, είναι πως στην παραπάνω λογική της φοβερής αυτής δημοσιογραφίας, χαρακτηρίζοντας το βιαστή ως ένα άρρωστο, υπέρβαρο, σχεδόν τυφλό κτήνος, μειώνεις τη σημασία του βιασμού ως τέτοιου.
Θυμίζουμε πως στην Ελλάδα γίνονται κατά μέσο όρο 11 -12 βιασμοί την ημέρα αλλά καταγγέλλεται μόνο ένας κάθε τρεις μέρες. Και οι λόγοι γι’ αυτό είναι γνωστοί: η στάση της αστυνομίας, η στάση της δικαστικής εξουσίας με χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα στη Ξάνθη, ο κοινωνικός στιγματισμός.
Όμως με βάση τη λογική των ημερών στα μίντια, η κοπέλα γίνεται, ξαφνικά, απλά η άτυχη που βρέθηκε στο λάθος μέρος και ο βιαστής της είναι απλά μια σπάνια εξαίρεση. Δίνοντας δε και τόσες άσχετες λεπτομέρειες, όπως π.χ. το που φορούσε την κάμερα, με τι ναρκωσε το θύμα του, κλπ, το όλο περιστατικό μοιάζει με σκηνή θρίλερ και όχι με την πραγματικότητα. Η είδηση προκαλεί σοκ, κερδίζει τις εντυπώσεις, αλλά δεν προσθέτει κανενός είδους γνώση και κατανόηση για την ουσία του θέματος.
Τα πράγματα είναι απλά και καθαρά: ο βιασμός δεν αποτελεί μια πιο βίαιη μορφή ερωτικής επιθυμίας και επαφής. Ο βιασμός αποτελεί άσκηση εξουσίας, κυριαρχίας και επιβολής του θύτη πάνω στο θύμα, αποτελεί ακραία μορφή εξευτελισμού και αντικειμενοποίησης. Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα με θύτη ένα άτομο πιο δυνατό και θύμα ένα πιο αδύναμο. Η ψυχική πάθηση δεν εχει καμία σχέση με την παραπάνω κατάσταση. Όπως καμία σχέση δεν έχει η αναπηρία. Όπως καμία σχέση δεν έχουν και τα κιλά.
Ο άντρας στη Δάφνη βίασε και βασάνισε μια νεαρή κοπέλα. Επειδή ήθελε, επειδή μπορούσε, επειδή δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό νομικό πλαίσιο προστασίας στο χώρο εργασίας. Ο άντρας στη Δάφνη βίασε όχι επειδή είναι τυφλός και απομονωμένος, όχι επειδή είναι χοντρός και δεν έχει σεξουαλική ζωή, όχι επειδή είναι άρρωστος. Ο άντρας στη Δάφνη βίασε, γιατί είναι βιαστής.
Η συνεχής αναφορά στα παραπάνω στοιχεία αποσκοπεί στο να δοθεί μια εξήγηση: είναι υπέρβαρος, άρα ειναι αποκομμένος απο την κοινωνική ζωή, δεν έχει σεξουαλική ζωή, άρα μιλάμε για ένα «στερημένο» άνθρωπο. Έχει πολύ μεγάλο ποσοστό αναπηρίας, γεγονός που επίσης τον ωθεί στην απομόνωση, αφού είναι βασικά κλεισμένος στο σπίτι του. Η κατάσταση αυτή τον έχει αρρωστήσει και έτσι οδηγήθηκε εκεί. Άρα ποιο είναι το απλό και λογικό συμπέρασμα των ΜΜΕ; Είναι ένα χοντρό, τυφλό και άρρωστο κτήνος.
Λυπούμαστε κύριοι και κυρίες δημοσιογράφοι, αλλά πρόκειται απλά (όσο «απλό» μπορεί να θεωρηθεί κάτι τέτοιο) για ένα βιαστή. Τα υπέρβαρα άτομα δεν είναι βιαστές, δεν είναι αποκομμένα απο την κοινωνική ζωή, έχουν υγιείς ερωτικές και σεξουαλικές σχέσεις, απλά είναι υπέρβαρα. Αλήθεια στις φοβερές περιγραφές σας θα λέγατε ποτέ «ο αδύνατος 52χρονος»;
Ούτε οι τυφλοι είναι βιαστές, αφού η αναπηρία, όποια κι αν είναι αυτή, δεν έχει καμία σχέση με το βιασμό. Τα άτομα με αναπηρίες, πράγματι σε αυτή τη χώρα δυσκολεύονται σε πολλούς τομείς της ζωής τους, καθώς δεν υπάρχει καμία μέριμνα που να τη διευκολύνει. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με το συμβάν.
Τέλος, ο 52χρονος δεν είναι «άρρωστος». Μάλιστα, όταν μιλάμε για «αρρώστια» με τέτοια ευκολία, αφενός στιγματίζουμε για ακόμα μια φορά τα άτομα με ψυχικές παθήσεις και αφετέρου μπαίνουμε στη διαδικασία να δικαιολογήσουμε το έγκλημα, με τη λογική του τύπου «αφού είναι άρρωστος, δεν καταλάβαινε τι έκανε».
Ένα τελευταίο στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί, είναι πως στην παραπάνω λογική της φοβερής αυτής δημοσιογραφίας, χαρακτηρίζοντας το βιαστή ως ένα άρρωστο, υπέρβαρο, σχεδόν τυφλό κτήνος, μειώνεις τη σημασία του βιασμού ως τέτοιου.
Θυμίζουμε πως στην Ελλάδα γίνονται κατά μέσο όρο 11 -12 βιασμοί την ημέρα αλλά καταγγέλλεται μόνο ένας κάθε τρεις μέρες. Και οι λόγοι γι’ αυτό είναι γνωστοί: η στάση της αστυνομίας, η στάση της δικαστικής εξουσίας με χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα στη Ξάνθη, ο κοινωνικός στιγματισμός.
Όμως με βάση τη λογική των ημερών στα μίντια, η κοπέλα γίνεται, ξαφνικά, απλά η άτυχη που βρέθηκε στο λάθος μέρος και ο βιαστής της είναι απλά μια σπάνια εξαίρεση. Δίνοντας δε και τόσες άσχετες λεπτομέρειες, όπως π.χ. το που φορούσε την κάμερα, με τι ναρκωσε το θύμα του, κλπ, το όλο περιστατικό μοιάζει με σκηνή θρίλερ και όχι με την πραγματικότητα. Η είδηση προκαλεί σοκ, κερδίζει τις εντυπώσεις, αλλά δεν προσθέτει κανενός είδους γνώση και κατανόηση για την ουσία του θέματος.
Τα πράγματα είναι απλά και καθαρά: ο βιασμός δεν αποτελεί μια πιο βίαιη μορφή ερωτικής επιθυμίας και επαφής. Ο βιασμός αποτελεί άσκηση εξουσίας, κυριαρχίας και επιβολής του θύτη πάνω στο θύμα, αποτελεί ακραία μορφή εξευτελισμού και αντικειμενοποίησης. Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα με θύτη ένα άτομο πιο δυνατό και θύμα ένα πιο αδύναμο. Η ψυχική πάθηση δεν εχει καμία σχέση με την παραπάνω κατάσταση. Όπως καμία σχέση δεν έχει η αναπηρία. Όπως καμία σχέση δεν έχουν και τα κιλά.
Ο άντρας στη Δάφνη βίασε και βασάνισε μια νεαρή κοπέλα. Επειδή ήθελε, επειδή μπορούσε, επειδή δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό νομικό πλαίσιο προστασίας στο χώρο εργασίας. Ο άντρας στη Δάφνη βίασε όχι επειδή είναι τυφλός και απομονωμένος, όχι επειδή είναι χοντρός και δεν έχει σεξουαλική ζωή, όχι επειδή είναι άρρωστος. Ο άντρας στη Δάφνη βίασε, γιατί είναι βιαστής.
Από net.xekinima.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.