23 χρόνια από τον θάνατο της Κατερίνας Γώγου

Σαν σήμερα επέλεξε να "φύγει" η Κατερίνα Γώγου πριν 23 χρόνια. Γεννήθηκε στον πόλεμο, μεγάλωσε στην Κατοχή, ενηλικιώθηκε στον Εμφύλιο και άρχισε να αναζητά την πολιτική και κοινωνική της ταυτότητα στην μετεμφυλιακή περίοδο. Έζησε την λύσσα του κράτους απέναντι σε καθετί διαφορετικό, ανυπότακτο, τις διώξεις, τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης, την προδοσία. Η χούντα του ’67 ρίχνει μαύρο στο μαύρο και όταν επιτέλους τα τανκς φεύγουν από τους δρόμους το 1974, η Γώγου έχει φτάσει στα όριά της και πλέον θέλει να "αποδράσει" μέσα από την ποίηση της... 

Ο λόγος της υπήρξε πάντα έντονα πολιτικός και η κοινωνική της ευαισθησία δεδομένη. Η Γώγου «διαβάζει» την εποχή της όπως είναι και την ερμηνεύει με τη δική της τραχιά φωνή. Από τα πρώτα δημοσιευμένα ποιήματά της δεν θα μπορούσε να λείψει η επίθεση στον καπιταλισμό. Τον αποδομεί δίχως «βαθυστόχαστες αναλύσεις», σημειώνει την παγίδευση και αυτοπαγίδευση μας σ’ αυτόν. Χάνεται, και την ίδια στιγμή προσπαθεί να σωθεί στην τρέλα της. Αυτοκαταστρέφεται, αλλά προσπαθεί να φυτέψει λουλούδια στα ανθρώπινα ερείπια. Απολογείται, αλλά και ελπίζει στη νέα γενιά. Θέλει να αφήσει γραπτώς την παρακαταθήκη της.

Αποσπάσματα από toperiodiko.gr