20.7.15

Γεννημένοι τη 15η Ιουλίου

Μία από τις «παράπλευρες απώλειες» που υπέστη η εύθραυστη ελληνική δημοκρατία τον Ιούλιο του 1965 ήταν η ίδρυση μιας νεοναζιστικής οργάνωσης η οποία αποτέλεσε τη μήτρα ποικίλων ακροδεξιών μαχητικών μορφωμάτων που απέληξαν πολλά χρόνια αργότερα στη Χρυσή Αυγή».
Η οργάνωση που βαφτίστηκε «Κόμμα 4ης Αυγούστου» (Κ4Α) υπήρξε μια ολιγομελής ομάδα ατόμων νεαρής ηλικίας με αρχηγό τον Κώστα Πλεύρη και υπαρχηγό τον Δημήτριο Δημόπουλο. Από μόνο του το Κ4Α δεν μπορούσε να έχει ιδιαίτερο ρόλο, αλλά ο σκοπός των ιδρυτών του -όπως αποδείχτηκε και στη συνέχεια με την προσπάθειά τους να δώσουν ιδεολογικό μανδύα στο δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών- ήταν να επιβάλουν τις εθνικοσοσιαλιστικές τους πεποιθήσεις στις ριζοσπαστικές ομάδες της Δεξιάς και να επιβληθούν στο «πεζοδρόμιο».
Ηταν κατά κάποιον τρόπο η πιο ακραία -αλλά και θεωρητικά καταρτισμένη- πτέρυγα της ΕΚΟΦ, η οποία ήδη συνεργαζόταν στενά με την ΕΡΕΝ, ενώ πολλά στελέχη ανήκαν ταυτόχρονα σε δύο από αυτές ή και σε άλλες οργανώσεις. Σε προσωπικό σημείωμά του που περιλαμβάνεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Πλεύρη, ο Δημόπουλος αποκαλύπτει ότι κατά την περίοδο της κρίσης το καλοκαίρι του 1965 ο γενικός διευθυντής της ΕΡΕ ναύαρχος Αθανάσιος Σπανίδης είχε διοργανώσει μαχητικές ομάδες της ΕΡΕΝ-ΕΚΟΦ, στις οποίες είχε καλέσει να συμμετάσχουν τα μέλη του Κ4Α (Κωνσταντίνος Α. Πλεύρης, «Γεγονότα 1965-1977. Τα άγνωστα παρασκήνια», Αθήνα 2009, σ. 99).
Η δράση της οργάνωσης του Πλεύρη ήρθε στη δημοσιότητα στον δημοκρατικό Τύπο τον Απρίλιο του 1965. Είχε προηγηθεί τον Ιανουάριο η έκδοση του βιβλίου «Αντιδημοκράτης», στο οποίο ο Πλεύρης υποστηρίζει μια δική του παραλλαγή του εθνικοσοσιαλισμού, καλυμμένη πίσω από τον αντικοινοβουλευτισμό του Μεταξά και τον εμφυλιοπολεμικό αντικομμουνισμό.
Οι αποκαλύψεις για την ύπαρξη νεοναζιστικής οργάνωσης «δρώσης παρανόμως και συνωμοτικώς» στο πανεπιστήμιο ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη, έδρα του πιο δυναμικού τμήματος και της ΕΚΟΦ υπό τον περιβόητο Λάκη Ιωαννίδη (εφ. «Θεσσαλονίκη», 1.4.1965). «Τα μέλη του νεοφασιστικού κόμματος είναι θαυμασταί του Χίτλερ, αι βάσεις δε του κόμματος ετέθησαν το παρελθόν θέρος εις Αθήνας υπό του τριετούς φοιτητού της Νομικής Κωνσταντίνου Πλεύρη.
Εις την Νομικήν επικεφαλής των "νεοφασιστών" ετέθη γνωστόν μέλος της ΕΚΟΦ, διαγραφέν από την ΕΡΕΝ λόγω των δυναμικών λύσεων τας οποίας προέτεινεν» (εφ. «Μακεδονία», 2.4.1965). Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη ζήτησε από την κυβέρνηση να διαλύσει την ΕΚΟΦ, την οποία θεωρούσε «φυτώριον της νεοφασιστικής οργανώσεως», αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Το παρακράτος θα θριάμβευε σε λίγους μήνες.
Ενθαρρυμένοι από την ασυλία που είχε εξασφαλίσει χάρη στις «υψηλές διασυνδέσεις» με τους μηχανισμούς του παρακράτους, το Κ4Α επιχείρησε να αποκτήσει και δημόσιο βήμα. Η περίοδος των Ιουλιανών ήταν η πιο κατάλληλη. Στο ίδιο σημείωμα, ο Δημόπουλος αναφέρει: «Προγραμματίσαμε την έκδοσι της εφημερίδος να συμπέση με την επέτειο της 4ης Αυγούστου 1965 και αρχίσαμε έντονη δημοσιογραφική δουλειά. Ηθικός μας συμπαραστάτης ήταν και ο αείμνηστος Κώστας Μανιαδάκης, πατριώτης με μυαλό οξύτατο και κοφτερό. Τότε όμως ήλθαν, σαν ουρανοκατέβατο δώρο για μας τα γεγονότα του Ιουλίου 1965 με την αποστασία και τις βίαιες ταραχές. Το κοινοβουλευτικό καθεστώς εσείετο εκ θεμελίων. Οι θέσεις μας έτσι οι αντικοινοβουλευτικές αποκτούσαν ερείσματα από την ίδια την σήψι του κόσμου των πολιτικάντηδων» (Κωνσταντίνου Πλεύρη, «Γεγονότα...», ό Π., σ. 93).
Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «4 Αυγούστου»Το πρώτο φύλλο της εφ. «4 Αυγούστου», που κυκλοφόρησε μέσα στην κρίση των Ιουλιανών | 
Ηδη από το πρώτο της φύλλο η εφημερίδα με τίτλο «4 Αυγούστου» («Δεκαπενθήμερος έκδοσις Κόμματος 4ης Αυγούστου») ξεκαθάρισε ότι διαπνέεται από «φυλετικές ιδέες» και πολιτικός της σκοπός είναι «να καταργήσωμεν τας δημοκρατικάς ιδέας, [διότι] αποτελούν οπισθοδρόμησιν και αναχρονισμόν εμποδίζοντα την ελευθέραν ανάπτυξιν του Εθνους».
Το 24ο φύλλο της εφημερίδας «4 Αυγούστου»Το φύλλο 24 της εφημερίδας «4 Αυγούστου» έναν χρόνο αργότερα | 
Οπως είχε αποκαλύψει η «Αυγή», «η συνωμοτική ναζιστική οργάνωση είναι χωρισμένη σε πυρήνες που ονομάζονται "κύκλοι" και διακρίνονται σε κύκλους οπαδών, μελών και στελεχών. Κάθε μέλος καθοδηγεί πέντε οπαδούς και κάθε στέλεχος τρία μέλη. Αρχή την οποίαν προσπαθούν να τηρήσουν οι συνωμότες είναι τα μέλη του ενός κύκλου να μη γνωρίζονται με τα μέλη των άλλων κύκλων» (εφ. «Αυγή», 2.4.1965). Την ιεραρχική αυτή δομή επιβεβαιώνει ο Δημόπουλος, ο οποίος επιβεβαιώνει ότι «η οργανωτική δομή του Κ4Α υπήρξε μορφής στρατιωτικής. Η στρατιωτική πειθαρχία -πραγματική πειθαρχία σιδηρά- διείπε τα πάντα. Τα τακτικά μέλη οργανώνονταν σε πυρήνες με έναν πυρηνάρχη επικεφαλής. Τρεις πυρήνες αποτελούσαν ομάδα με προϊστάμενον ομαδάρχη. Τρεις ομάδες συνιστούσαν τομέα (με τομεάρχη) και αργότερα δημιουργήθηκαν οι φάλαγγες με φαλαγγάρχη, αλλά και ο βαθμός του λοχίτου (βοηθού πυρηνάρχου)» (Κωνσταντίνου Πλεύρη, «Γεγονότα...», ό Π., σ. 94).
Τη στρατιωτική αυτή οργανωτική δομή αντέγραψε μετά την πτώση της δικτατορίας ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος στη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Ο ίδιος και οι πρώτοι χρυσαυγίτες υπήρξαν μέλη του Κ4Α την περίοδο της χούντας, ενώ ο πρώτος υπαρχηγός της οργάνωσης και επικεφαλής των ομάδων κρούσης της Χρυσής Αυγής, Ιωάννης Γιαννόπουλος, ήταν «διευθυντής στρατιωτικού» του Κ4Α.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιουλιανών, το Κ4Α συντάχθηκε με τις σκληρές τάσεις της Δεξιάς που δεν συναινούσαν στην υποστήριξη της κυβέρνησης των Αποστατών και απεχθάνονταν ειδικά τον Τσιριμώκο, εξαιτίας του αριστερού παρελθόντος του. «Οι "σκληροί" θεωρούν ότι είναι απαράδεκτο να υποστηρίζουν έναν πολιτικό για τον οποίο μέχρι χθες προπαγάνδιζαν ότι είναι "πράκτορας της Μόσχας". Γι' αυτό και οι προσπάθειες τόσο της ΕΚΟΦ όσο και της ΕΡΕΝ για τη δημιουργία κλάκας κατά τις εμφανίσεις του "σοσιαλβασιλιστή" αποτυγχάνουν. Εξάλλου την ΕΡΕ ανησυχεί η διαρροή που παρατηρείται από την ΕΚΟΦ και την ΕΡΕΝ προς τη σκληρότερη και μη ελεγχόμενη απ' αυτή οργάνωση της Δεξιάς, το Κόμμα 4ης Αυγούστου» (εφ. «Αυγή», 21.8.1965).
Η γραμμή του Κ4Α ήταν απλή: να προκαλέσει την ολοκλήρωση του βασιλικού πραξικοπήματος. «Ο βασιλεύς έχει δικαίωμα να κάνη ό,τι η εθνική του συνείδηση [επιτάσσει διότι] αι εξουσίαι Του δεν απορρέουν εκ του συντάγματος [και] ο λαός δεν θέλει τους βασιλείς του δούλους της δημοκρατίας» (εφ. «4 Αυγούστου», 1.9.1965). Οσο περνούσαν βέβαια οι μήνες και αναδεικνυόταν το ενδεχόμενο κατευθείαν παρέμβασης του στρατού, το Κ4Α άρχισε να προπαγανδίζει ανοιχτά την ανάγκη δικτατορίας. Και έτσι τα στελέχη του ήταν έτοιμα την επαύριο του απριλιανού πραξικοπήματος να εξαργυρώσουν τους αγώνες τους κατά της δημοκρατίας με δημόσιες θέσεις στο πλευρό των ηγετών της χούντας.

Πηγή: efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.