52 άνθρωποι από Συρία, Σομαλία, Αφγανιστάν και Ερυθραία – 22 γυναίκες, οι 2 στον ένατο μήνα εγκυμοσύνης, 20 άντρες και 10 παιδιά, σε αυτά κι ένα βρέφος μηνών- εγκαταλείφθηκαν στα βράχια της Αλοννήσου την Τρίτη. Τα ποσά που “έσκασαν” ο καθένας ξεχωριστά για να αγοράσουν την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, είναι αστρονομικά.
Άμεσα μεταφέρθηκαν στην πόλη του Βόλου, όπου στην Βιομηχανική Περιοχή (δίπλα στο μάρκετ Macro) βρίσκεται η εγκατάσταση του κέντρου υποδοχής μεταναστών της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας. Πρόκειται για ένα container το οποίο αναλαμβάνουν να καθαρίσουν οι εθελοντές της Ομάδας Διάσωσης κάθε φορά που πρόκειται να μεταφερθούν εκεί μετανάστες.
Χτες πέρασαν από τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και σύμφωνα με πληροφορίες, και οι 52 άνθρωποι χαίρουν άκρας υγείας.
Οι συνθήκες όμως που επικρατούν στην εγκατάσταση του κέντρου φιλοξενίας είναι απάνθρωπες.
Έλλειψη θέρμανσης, σκεπασμάτων, απορρυπαντικών για ρούχα, σαπούνι κλπ είναι ενδεικτικά του κλίματος στο οποίο ζουν οι άνθρωποι που μεταφέρονται στην εγκατάσταση.
Το μέλλον τους; Αβέβαιο. Η νομότυπη διαδικασία είναι να απελαθούν μέσα σε 60 μέρες για να επιστρέψουν στη χώρα τους. Μόνο που τα σύνορα της πατρίδας τους είναι κλειστά.
Οι πιθανότητες τους να νομιμοποιηθούν ώστε να μπορούν είτε να παραμείνουν στην Ελλάδα είτε να φύγουν σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, ελάχιστες.
Οι πιθανότητες να μεταφερθούν σε κέντρα κράτησης (Αμυγδαλέζα πχ), μεγάλες.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο σχεδόν καθημερινό πλέον. Άνθρωποι που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους πληρώνοντας όσο όσο τον διακινητή για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον, καταλήγουν μετέωροι ανάμεσα στην γραφειοκρατεία, το ρατσισμό, την περιθωριοποίηση και την αδιαφορία της κοινωνίας και του κράτους. Aυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα. Ως παράνομοι. Ελάχιστα θορυβείται η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της που θα ζήσουν έγκλειστοι σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ή που θα πνιγούν στο Αιγαίο κατά την μεταφορά τους.
Το μόνο που έχουν είναι η ελπίδα τους να ζήσουν. Όμως τα κράτη υποδοχής τους αφαιρούν αυτόματα κάθε ανθρώπινο και κοινωνικό δικαίωμα.
Και εμείς οι υπόλοιποι παρακολουθούμε τους κολασμένους επί γης μετανάστες να χάνουν το αύριο τους, αμέτοχοι, άφωνοι ή και αδιάφοροι. Σκεφτόμαστε πως το δράμα τους δεν μας αγγίζει και πως εμείς δεν θα ζήσουμε ποτέ κάτι ανάλογο. Σκεφτόμαστε πως χτυπημένοι από ανεργία και φτώχεια ελάχιστα μπορούμε να κάνουμε για αυτούς τους ανθρώπους.
Όμως το ίδιο κράτος, με την εκάστοτε κυβέρνησή και τα νομοθετικά μέτρα του, αφαιρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια από εμάς, το ίδιο και από τους μετανάστες.
Ας σκεφτούμε καλύτερα τις διαφορές…
Πηγή: vforvolos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.