Ένας χρόνος μετά τη δολοφονία Φύσσα. Προσπάθεια για ένα ζύγισμα

Του Γιάννη Παπαιωάννου-Μανδηλαρά

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία Φύσσα και πέρα από την οργή και από το συναίσθημα που μας κατακλύζει, γεννούνται και ερωτήματα. Κυρίως για το που βρίσκεται ο αγώνας κατά των φασιστών και που οι φασίστες ένα χρόνο μετά.

Ξεκινώντας από το αντιφασιστικό κίνημα, η απάντηση είναι ενθουσιώδης. Εκατοντάδες αντιφασιστικές επιτροπές και συλλογικότητες, ξεπήδησαν και μαζικοποιήθηκαν μέσα σε αυτό το χρόνο. Οργανώθηκαν αμέτρητες αντιφασιστικές πορείες, εκδηλώσεις, συζητήσεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά ενισχύθηκε. Μετά τη μεγάλη πορεία απέναντι στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων λίγο μετά το θάνατο του Φύσσα, οργανώθηκαν σειρά παρεμβάσεων στον Άγιο Παντελεήμονα αλλά και σε πολλές άλλες γειτονιές της Αθήνας. Στις 11-13 Απρίλη διοργανώθηκε στην σχολή Καλών τεχνών αντιφασιστική συνάντηση επιτροπών-συλλογικοτήτων από όλη την Ευρώπη. Πέραν των επετειακών εκδηλώσεων από τη δολοφονία του Φύσσα, στις 8 Νοέμβρη φέτος διοργανώνεται, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας αντιφασιστικής δράσης μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση και συναυλία.

Σε κάθε γειτονιά υπάρχει κάποια αντιφασιστική συλλογικότητα. Το δίκτυο αυτό που αναπτύσσεται συνεχώς μας κάνει αισιόδοξους ότι δεν θα επαναληφθεί ακόμα μια δολοφονία σαν αυτές που ζήσαμε το προηγούμενο διάστημα.

Από την άλλη πλευρά όμως βρίσκονται οι νεοναζί της χρυσής αυγής και οι σιωπηλοί υποστηρικτές τους, οι ψηφοφόροι τους. Όταν κάποιος βλέπει τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αλλά και τα αποτελέσματα τους σε κάποιους δήμους και περιφέρειες της χώρας νιώθει αποτροπιασμό. Πως γίνεται 8 μόλις μήνες μετά τη δολοφονία του Φύσσα η Χρυσή Αυγή να συγκεντρώνει 9,39 % στις ευρωεκλογές;

Η απάντηση δεν είναι απλή αλλά η απάντηση δείχνει το δρόμο στο αντιφασιστικό κίνημα για το πώς θα καταφέρει να τους εξαφανίσει. Η χρυσή αυγή μετά τη δολοφονία πέρασε σε μια καμπή. Οι αποκαλύψεις και οι συλλήψεις την έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση αλλά λίγο περισσότερο από ένα μήνα μετά έλαβε το φιλί της ζωής. Οι άγνωστοι που δολοφόνησαν δύο μέλη της έξω  από τα γραφεία της στο Νέο Ηράκλειο μετέστρεψαν το κλίμα, τόσο όσο χρειαζόταν για να συνεχίσει να υπάρχει. Ξαφνικά κάποιοι καλοθελητές της χάρισαν δύο μάρτυρες και τώρα οι νεοναζί μπορούσαν να κλάψουν on camera τα δικά τους παιδιά. Βγήκαν και μίλησαν  για τους νεκρούς τους αλλά και για τους φυλακισμένους τους και επανήλθαν πανηγυρικά.

Στους καιρούς της ατέλειωτης κρίσης και της εξαθλίωσης, η ροπή στο φασισμό σε κάποια κοινωνικά στρώματα είναι εύκολη. Και εκείνη τη στιγμή τα στρώματα συμπαθούντων έβλεπαν ότι το κόμμα της Χρυσής Αυγής διώκεται από αυτούς που του επέβαλαν τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Και με απλή επαγωγή κομμάτι του πληθυσμού συμπέρανε ότι αφού τους κυνηγούν οι προδότες, τότε τα λένε καλά.

Φυσικά η αλήθεια απέχει παρασάγγας. Το πρώην δεξί χέρι του πρωθυπουργού όπως φαίνεται στις τελευταίες αποκαλύψεις (http://www.efsyn.gr/?p=235185) δεν ήταν απλά ένας σιωπηλός υποστηρικτής τους αλλά καθοδηγητής. Αυτοί που ο κόσμος νομίζει ότι τους κυνηγά είναι αυτοί που τους «έφτιαξαν» αυτοί που τους χρειάζονται. Το ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι και ουδέποτε ήταν αντισυστημική, είναι κάτι που μπορεί οποιοσδήποτε αντιφασίστας να το υπερασπιστεί με μια πληθώρα επιχειρημάτων.

Η χρυσή αυγή έχοντας στη φυλακή το μεγαλύτερο μέρος της ηγετικής της ομάδας δεν μπορεί να ξαναεμφανιστεί δυναμικά στο προσκήνιο, άμεσα. Τα παραδείγματα που το δείχνουν είναι πάμπολλα. Στη Λάρισα η τοπική της είναι υπό διάλυση, οι καταγγελίες από πρώην στελέχη τους για διαφθορά και “υπεξαιρέσεις” είναι αποκαλυπτικές, ενώ η στημένη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ προκάλεσε γέλια. Το επόμενο διάστημα θα περάσει μια περίοδο καμπής η οποία θα ενταθεί όταν ξεκινήσουν οι δίκες των μελών της και οι αποκαλύψεις για τη δράση τους πολλαπλασιαστούν. Τα τάγματα εφόδου τους βέβαια έχουν βγει πάλι στο προσκήνιο έχοντας οργανώσει κάποιες επιθέσεις αλλά αυτό μάλλον είναι σαν αντανακλαστικό ώστε να κρατηθούν οι δυνάμεις κρούσης τους σε φόρμα και ενωμένες.

Δυστυχώς όμως η αποδυνάμωση της δεν είναι κάτι που θα συμβεί νομοτελειακά. Χώρια που στο αμέσως επόμενο διάστημα μπορεί να ανατραπεί από άλλες εξελίξεις. Μια  εξέλιξη που θα μπορούσε να τους επαναφέρει θα ήταν αν  κυβερνήσει η αριστερά και αποτύχει. Αυτό όμως είναι σενάριο που πηγαίνει μακριά τη βαλίτσα και είναι καταστροφικό. Στο κάτω κάτω ακόμα δεν κυβέρνησε, πόσο μάλλον να απέτυχε.

Το αντιφασιστικό κίνημα έχει αυξημένα καθήκοντα. Πρέπει να συνεχίσει να ενισχύεται, να μεγαλώνει να συντονίζεται. Πρέπει να φτάσει σε κάθε σπίτι και να εξηγήσει σε όλο τον κόσμο τι ακριβώς είναι η χρυσή αυγή, ποιον εξυπηρετεί, ποιος τη γέννησε. Πρέπει να κάνει σε όλο τον κόσμο γνωστό ότι η εξαθλίωση και ο φασισμός είναι παιδιά του καπιταλισμού. Πρέπει να τα παλέψουμε και τα δύο, μαζί και χωριστά στα πλαίσια του αγώνα απέναντι στο θηρίο, απέναντι στο σύστημα που τα γέννησε.