Τι ακριβώς έγινε στις 22 Μάρτη;

Του Τάκη Γιαννόπουλου

« Μέγα πλήθος που έφτανε τις 20.000 ξεκίνησε από την Ομόνοια και αφού περικύκλωσε το Σύνταγμα κατέληξε στη Πλατεία όπου και έγινε συναυλία»
(από ανακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ 23.3.14)

Πραγματικά διαβάζοντας κάποιος που συμμετείχε στην πορεία στις 22 Μάρτη τα νούμερα που δίνει η ΚΕΕΡΦΑ για τους συμμετέχοντες μένει άφωνος.

Η πορεία είχε στην πραγματικότητα γύρω στις 2 με 2,5 χιλιάδες άτομα στο καλύτερο σημείο της. Ξεκίνησε με δύο ώρες αργοπορία, μόνο και μόνο γιατί στην πλατεία υπήρχε πολύ λίγος κόσμος πριν έρθει το μπλοκ του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά από τα Προπύλαια. Τα βίντεο που έχουν ανέβει στο διαδίκτυο, πιστοποιούν αυτή την πραγματικότητα. Δείτε, χαρακτηριστικά:
https://www.youtube.com/watch?v=4NBmuMFhLs8
http://left.gr/news/pagkosmia-imera-kata-toy-fasismoy-vinteo-apo-tin-poreia-kai-ta-dromena

Στη συναυλία που έγινε στο Σύνταγμα, με πολύ ισχυρά μουσικά ονόματα, στη συνέχεια, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε ελαφρά. Αλλά και πάλι οι 20.000 που δίνει το ΣΕΚ (αναφερόμενο, πάντα, στην πορεία, βέβαια κι όχι στη συναυλία) αποτελούν αποκύημα φαντασίας.

Για μια συγκέντρωση που προπαγανδίζεται από τις 5 του περασμένου Οκτώβρη –δηλαδή 6 ολόκληρους μήνες– με κόσμο και από άλλες πόλεις καθώς υπήρχαν πανό από Γιάννενα, Πάτρα, Βόλο, κλπ, και διαφημισμένη σαν μέρος μιας παγκόσμιας κινητοποίησης, τα 2.000 άτομα είναι ένας αριθμός που μόνο προβληματισμό θα έπρεπε να προκαλεί πρώτα από όλα στα ίδια τα μέλη του ΚΕΕΡΦΑ και του ΣΕΚ.

Όμως όχι μόνο αυτό δεν γίνεται αλλά επιχειρείται να βαπτιστεί το κρέας ψάρι και οι 2.000 σε 20.000, προκειμένου να κρυφτεί η πλήρης αδυναμία και η λαθεμένη πολιτική των ηγετικών στελεχών του ΣΕΚ. Που επαναλαμβάνουν ξανά το περυσινό τους λάθος με την διαδήλωση στις 19 Γενάρη πέρυσι. Εκείνη η διαδήλωση είχε 5.000 κόσμο καθώς είχε προηγηθεί 2 μέρες πριν η εν ψυχρώ δολοφονία του Σ. Λουγκμάν στα Πετράλωνα. Και πάλι το ΣΕΚ και η ΚΕΕΡΦΑ μιλούσαν για 20.000 κόσμο...

Το ΣΕΚ δεν έχει βγάλει κανένα συμπέρασμα από τα λάθη του

Στην πραγματικότητα το ΣΕΚ επιχειρεί να κάνει στο μικρόκοσμο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ότι στο χώρο της Αριστεράς το ΚΚΕ: να διασπάσει κάθε πραγματικά ενωτική πρωτοβουλία και να καπελώσει το κίνημα ώστε να «ενισχύσει» (έτσι τουλάχιστο νομίζει) τον μηχανισμό του και την οργάνωσή του.

Μόνο που επειδή δεν είναι μαζικό κόμμα αλλά έχει μικρές δυνάμεις, επιχειρεί να το κάνει ξεγελώντας φορείς και άτομα. Πάει δηλαδή στον καθένα χωριστά και του λέει: «έλα σε αυτό που κάνουμε είναι και πολλοί άλλοι μέσα». Αυτό έκανε στους καλλιτέχνες, στις κοινότητες μεταναστών και στους συνδικαλιστικούς φορείς πέρυσι και φέτος.

Έτσι τώρα εμφάνισε μια πλειάδα υπογραφών όπου όμως, στην πραγματικότητα, η μόνη πολιτική οργάνωση που συμμετείχε ήταν το ΚΕΕΡΦΑ (δηλαδή το μετωπικό σχήμα του ΣΕΚ) και άτομα και φορείς που δεν ξέρουν τι είναι το ΚΕΕΡΦΑ.

Ακόμα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε μια πορεία που καλούσε μια συνιστώσα της, ουσιαστικά απείχε αφού η μοναδική πολιτική οργάνωση συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που συμμετείχε με πανό ήταν η ΟΚΔΕ Σπάρτακος.

Είναι πραγματικά θλιβερό, σε τέτοιες εποχές όπου η ενότητα στον αγώνα ενάντια στον φασισμό είναι κυριολεκτικά ζωής και θανάτου, να υπάρχουν τέτοιες αντιλήψεις στο χώρο της Αριστεράς και του αντιφασιστικού κινήματος.

Καταλαβαίνουμε ότι για πολλούς οι αντιπαραθέσεις και οι έριδες ανάμεσα σε οργανώσεις της αριστεράς κουράζουν και απογοητεύουν. Δεν υπάρχει όμως άλλος τρόπος να προσπαθήσουμε να βάλουμε φρένο στα καπελώματα και στην διάσπαση, πέρα από το δημόσιο ξεσκέπασμά τους. Το ΣΕΚ «προσφέρει» μια πολύ κακή υπηρεσία στο κίνημα και την Αριστερά, χωρίς ειλικρίνεια, χωρίς συλλογικότητα και χωρίς συντροφικότητα, με βάση τη μεσσιανική του αντίληψη ότι είναι οι μόνοι πραγματικοί επαναστάτες. Το σύνολο της υπόλοιπης Αριστεράς, οφείλει να συνειδητοποιήσει τη νοοτροπία που κυριαρχεί στο ΣΕΚ, στο πλήρες της μέγεθος, και να την αντιπαλέψει: επιδιώκοντας τη συνεργασία και την κοινή δράση μαζί του, αλλά χωρίς να σέρνεται πίσω απ’ αυτό και χωρίς να αποδέχεται τους εκβιασμούς και τα καπελώματά του.

Μας ενδιαφέρει να προστατεύσουμε το κίνημα και τους εαυτούς μας από τις συνέπειες αυτών των νοοτροπιών. Γιατί η Αριστερά δεν αντέχει άλλα, μικρά ΚΚΕ στις γραμμές της.

Η στάση του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιάς

Ο Αντιφασιστικός Συντονισμός επέλεξε να συμμετέχει στην πορεία με χωριστή προσυγκέντρωση στα Προπύλαια. Ήταν μια απόφαση που πάρθηκε κατά πλειοψηφία. Το μπλοκ του Συντονισμού είχε περίπου 800 άτομα. Ήταν αξιοπρεπές αλλά σε καμία περίπτωση αντίστοιχο με τις πραγματικές του δυνατότητες. Η σύνδεση της συγκέντρωσης στα Προπύλαια με τη συγκέντρωση του ΚΕΕΡΦΑ στην Ομόνοια, κάθε άλλο παρά ενθάρρυνε κόσμο να κατέβει. Για πολλούς ακτιβιστές η «ηγεμονική παρουσία» του ΚΕΕΡΦΑ/ΣΕΚ σε κοινές κινητοποιήσεις λειτουργεί εντελώς απωθητικά.

Το Αntinazi zone, η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας και ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες είχαν την άποψη ότι από τη στιγμή που το ΣΕΚ αρνήθηκε κάθε πρόταση συνδιοργάνωσης δεν υπήρχε κανένας λόγος συμμετοχής σε μια πορεία καπελωμένη σε κάθε της στιγμή.

Από τις 23 του περασμένου Οκτώβρη είχε γίνει πρόταση συνδιοργάνωσης της πορείας στις 22 Μάρτη στο ΣΕΚ. Επαναλήφθηκε από το Συντονισμό Αθήνας-Πειραιά ξανά μετά τις γιορτές. Παρόμοια πρόταση έκανε στο ΚΕΕΡΦΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλες τις προτάσεις η στάση του ΣΕΚ ήταν ένα ξερό ΟΧΙ. Ο σεχταρισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Πως χτίζεται η ενότητα

Να ξεκαθαρίσουμε επίσης κάτι: στην αντιφασιστική ενότητα που παλεύουμε ασφαλώς και θέλουμε μαζί μας τους σ. του ΣΕΚ και του ΚΕΕΡΦΑ. Όπως θέλουμε και το ΚΚΕ. Και ασφαλώς σε αυτά τα πλαίσια κάθε κόμμα, οργάνωση και συλλογικότητα έχει την πλήρη ελευθερία δράσης και άποψης.

Όμως απαραίτητο είναι να θέλουν και αυτοί και να είναι διατεθειμένοι να σεβαστούν τους άλλους!

Ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά έχει αυτή τη διαφορά: ενώ περιλαμβάνει 29 συλλογικότητες με ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ τους, σε 9 μήνες ζωής έχει καταφέρει να χτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης και να οργανώσει πολύ σημαντικές και πετυχημένες ενωτικές δράσεις. Έχει δείξει, στην πράξη, τον τρόπο με τον οποίο χτίζονται οι σχέσεις εμπιστοσύνης και η ενωτική δράση.

Με τον τρόπο και την αντίληψη του ΣΕΚ οδηγούμαστε σε διάσπαση των κινημάτων – γιατί η ενότητα απαιτεί πρώτα και κύρια σεβασμό, δημοκρατική συμμετοχή, δικαίωμα σε άποψη και λόγο. Το ΣΕΚ τα καταργεί αυτά, απαιτώντας αποδοχή των δικών του όρων και του καπελώματος. Αυτός είναι ο ιδανικός τρόπος να αποτραπεί αυτό που όλοι στα λόγια διακηρύσσουν: μια πραγματικά μεγάλη συμμαχία ενάντια στο φασισμό.