Με την άνοδο του #bodypositivity να εκτοξεύει την καριέρα πολλών blogger στο fat fashion, η πεποίθηση ότι οι χοντροί άνθρωποι –και συγκεκριμένα οι γυναίκες– είναι αυτόματα ανίκανοι έχει ξεκινήσει να ξεριζώνεται από το συλλογικό φαντασιακό μας. Πέρα, όμως, από την αισθητική, ο αγώνας συνεχίζεται.
Σύμφωνα με μια νέα έκθεση του LinkedIn, οι διακρίσεις σε βάρος των υπέρβαρων έχουν οδηγήσει σε χαμηλότερους μισθούς για τα plus-size άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια έρευνα σε πάνω από 4.000 ενήλικες που είχαν δουλειά πλήρους ή και μερικής απασχόλησης έδειξε ότι οι «παχύσαρκοι» εργαζόμενοι πληρώνονται κατά μέσο όρο £1.940 (2.227 ευρώ) λιγότερο από τους συναδέλφους τους ανά έτος, ενώ οι υπέρβαρες γυναίκες λαμβάνουν κατά μέσο όρο £8.919 (10.242 ευρώ) λιγότερο από τους άνδρες ομολόγους τους. Φαίνεται ότι το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων συνοδεύεται πλέον και από ένα πρόσθετο όριο βάρους.
Στην έρευνα διαπιστώθηκε επίσης ότι πάνω από το μισό των plus-size εργαζομένων (53%) έχουν αισθανθεί παραγκωνισμένοι στην ομάδα τους εξαιτίας των κιλών τους, με τις γυναίκες να αισθάνονται πιο άβολα στον χώρο εργασίας, σε σχέση με τους άνδρες. Το 38% των γυναικών λέει ότι το βάρος του έβλαψε την αυτοπεποίθησή του στη δουλειά, σε σύγκριση με το 26% των ανδρών. Όχι απλώς δεν παίρνουν οι χοντροί άνθρωποι τα ίδια χρήματα με τους συναδέλφους τους στον εργασιακό χώρο, αλλά ο περίγυρός τους, τούς κάνει να αισθάνονται άβολα και να νιώθουν ότι είναι ανίκανοι.
Μετά την αποκαλυπτική έρευνα, η plus-size blogger Stephanie Yeboahφιλοξενήθηκε σε ένα ιστολόγιο, για να εξηγήσει πώς οι προκαταλήψεις για τους χοντρούς ενδέχεται να μην είναι καν μια συνειδητή απόφαση των εργοδοτών: «Ασυνείδητη προκατάληψη σημαίνει να κατηγοριοποιούμε αυτόματα τους ανθρώπους ανάλογα με την κοινωνική κατάσταση, το μορφωτικό επίπεδο, το βάρος, την ηλικία και το χρώμα τους και αυτομάτως να υποθέτουμε ορισμένα πράγματα και να κάνουμε εικασίες για όποιον τοποθετούμε σε αυτές τις κατηγορίες», είπε η Yeboah.
Αλλά μιλώντας με άτομα που έχουν υποστεί διακρίσεις στον χώρο εργασίας εξαιτίας τους βάρους τους, φαίνεται ότι αυτή η προκατάληψη μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι πιο συνειδητή.
Η 23χρονη Carys, η οποία δούλευε σε κεντρικό κατάστημα αλυσίδας εσωρούχων, μου λέει ότι μια plus-size φίλη της κατέθεσε πρόσφατα αγωγή εναντίον της πρώην διευθύντριάς τους για διακρίσεις λόγω των κιλών της. «Η διευθύντριά μας έκανε διακρίσεις σε βάρος της συγκεκριμένα λόγω του μεγέθους της, λέγοντας πράγματα όπως, “Οι χοντροί άνθρωποι είναι τεμπέληδες”. Δεν ήθελε να δώσει τη δουλειά σε plus-size κορίτσια λόγω αυτής της πεποίθησης».
Επειδή οι διακρίσεις σε βάρος των χοντρών ανθρώπων δεν είναι παράνομες στο Ηνωμένο Βασίλειο, η δικαστική διαμάχη με την εργοδότη συνεχίζεται. Μέχρις ότου οι νόμοι περί διακρίσεων τροποποιηθούν, ώστε να συμπεριλαμβάνουν το βάρος, υποθέσεις όπως αυτή είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν ως έγκυρες «νομικές αξιώσεις» που πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.
Η Poppy, μια 25χρονη που εργάζεται στον νομικό τομέα, έχει δει να ανοίγονται πολλοί δρόμοι στη δουλειά της, αφότου έχασε κιλά. «Η διαφορά στην αντιμετώπιση που είχα πριν και μετά με έχει σοκάρει πραγματικά», είπε θλιμμένη. «Προηγουμένως, ένιωθα να αντιμετωπίζομαι με διαφορετικό τρόπο εξαιτίας του μεγέθους μου, αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη για αυτό, μέχρι να χάσω κιλά».
«Μου ήταν δύσκολο να ανελιχθώ. Ένιωθα ότι έπρεπε να δουλεύω πέντε φορές σκληρότερα από τους υπόλοιπους, επειδή υποτίθεται ότι ήμουν τεμπέλα», προσθέτει. «Έπαιρναν προαγωγή συνάδελφοί μου που ήταν πιο αδύνατοι και ελκυστικοί και λιγότερο ικανοί και δεν με καλούσαν σε μίτινγκ με πελάτες».
Τώρα, η Poppy έχει καλύτερη αντιμετώπιση στον εργασιακό της χώρο, την προσκαλούν σε συναντήσεις με πελάτες και γενικά τη συμπεριλαμβάνουν σε δραστηριότητες, σε αντίθεση με το παρελθόν. Όχι επειδή εξαφανίστηκαν οι προκαταλήψεις, αλλά επειδή έχασε το βάρος πάνω στο οποίο βασίζονταν αυτές οι προκαταλήψεις.
Η προκατάληψη για το βάρος συχνά αντιμετωπίζεται κωμικά με συμβουλές του τύπου, «Γιατί δεν χάνεις κιλά τότε;» - το οποίο είναι ένα σχόλιο που προέρχεται από προνομιούχους και ταυτόχρονα είναι προσβλητικό. Πέραν της ψυχικής υγείας, των χρόνιων ασθενειών και της απόλυτα θεμιτής απουσίας θέλησης, υπάρχουν άπειροι ακόμη λόγοι για τους οποίους η απώλεια βάρους μπορεί να μην είναι δυνατή για μερικούς. Πέρα από αυτό, όμως, η απώλεια βάρους δεν πρέπει να θεωρείται απάντηση στις ολοένα και αυξανόμενες προκαταλήψεις σε βάρος των χοντρών ανθρώπων. Τα plus-size άτομα δεν πρέπει να χάνουν βάρος, για να γίνουν αποδεκτά μέλη της κοινωνίας.
Η 24χρονη Melinda, η οποία κάνει δημιουργική δουλειά, θεωρεί ότι υπάρχει «διάχυτη χοντροφοβία ακόμη και στους πιο φιλελεύθερους εργασιακούς χώρους».
Μιλώντας για τις δικές της εμπειρίες, μου λέει: «Όταν είσαι το μοναδικό plus-size άτομο που εργάζεται στο γραφείο, είναι εξαιρετικά επιβαρυντικό για την ψυχική σου υγεία - ειδικά όταν εργάζεσαι σε ένα περιβάλλον που ασχολείται καθημερινά με θέματα ταυτότητας και εικόνας, όπως όταν δουλεύεις στα ΜΜΕ, για παράδειγμα. Από το να νιώθεις άβολα που τρως “ανθυγιεινά ” μπροστά στους συναδέλφους σου, μέχρι μια καλοπροαίρετη, αλλά λανθασμένη, συζήτηση για την υγεία και τη φυσική κατάσταση, οι δυναμικές στον εργασιακό χώρο εξοστρακίζουν τους χοντρούς ανθρώπους, έστω και με πολύ διακριτικό τρόπο».
Παρόλου που μπορούμε να συγχαρούμε τους εαυτούς μας που συμπεριλαμβάνουμε χοντρές γυναίκες σε φωτογραφίσεις μόδας περιοδικών και διαφημιστικές καμπάνιες, αυτή η εικόνα της επιτυχίας δεν προσφέρει κάποιο όφελος στην πλειοψηφία των plus-size ατόμων. Στον πυρήνα του, ο ακτιβισμός υπέρ των χοντρών ατόμων θέλει να αλλάξει τα νομικά και τα κοινωνικά δικαιώματα για τους χοντρούς ανθρώπους, ώστε να δημιουργηθούν ασφαλέστερα περιβάλλοντα και να γίνουν ισότιμοι οι όροι για όλους. Το bodypositivity είναι σημαντικό ως μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού οράματος, αλλά η ορατότητα των plus-size ατόμων μας πηγαίνει μόνο μέχρι ένα ορισμένο σημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.