Εκμεταλλευόμενες την ευκαιρία να απολαύσουν τον καλοκαιρινό ήλιο πριν από το απογευματινό μάθημα πυγμαχίας, οι ιδρύτριες του Solstar, Ella Gilbert και Paula Lamont, προπονούνται κάνοντας έναν μικρό αγώνα πυγμαχίας σε ένα πάρκο του Βόρειου Λονδίνου. Παρόλο που το κλίμα είναι φιλικό, τα χτυπήματα με κάνουν να σφίγγομαι. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω τέσσερις άνδρες που κοροϊδεύουν σε απόσταση λίγων μέτρων, αλλά οι μαχήτριες είναι επικεντρωμένες αποκλειστικά η μία στην άλλη. Φορώντας τα γάντια της, η Gilbert ρίχνει μια δεξιά γροθιά που σύντομα γίνεται ένα με τη μύτη της Lamont. Η Lamont, σαστισμένη, πετάει πίσω την αλογοουρά της και οι δυο γυναίκες βάζουν τα γέλια.
Ως ένα γυναικείο γυμναστήριο πυγμαχίας και πολεμικών τεχνών που διέπεται από αντιφασιστικές αρχές και λειτουργεί ως κοινότητα, το Solstar είναι από τα πρώτα του είδους του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όταν άνοιξε τον Φεβρουάριο του 2016, τόσο η Gilbert όσο και η Lamont ήταν αποφασισμένες να δημιουργήσουν έναν χώρο όπου οι γυναίκες θα μπορούσαν να μάθουν πρακτικές μαχητικές ικανότητες, χωρίς να κυριαρχεί η φαλλοκρατία. Η Lamont έχει αγωνιστεί στο MMA (Mixed Martial Arts - Μεικτές Πολεμικές Τέχνες), έχει εκπαιδευτεί στην πυγμαχία και το Ζίου Ζίτσου και ήταν η πρώτη γυναίκα μέσα σε 15 χρόνια που πήρε κατάταξη μαύρης ζώνης στο Τάε Κβον Ντο στο γυμναστήριό της. Η Gilbert, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της στην πυγμαχία στο πανεπιστήμιο, το 2012, αγωνίζεται τώρα στο Islington Boxing Club και κέρδισε στην κατηγορία της στο φημισμένο πρωτάθλημα London Development πέρυσι.
Η Gilbert έχει ύφος μπλαζέ, όταν θυμάται την πρώτη της εμπειρία σε μια ερασιτεχνική λέσχη πυγμαχίας: «Ήμουν η πρώτη γυναίκα μέσα σε 100 χρόνια και έκτοτε δεν έχει υπάρξει κάποια άλλη. Αλλά ήμουν πεισματάρα, υπομονετική και αρνούμουν να τα παρατήσω, μέχρι που τελικά τους ανάγκασα να μου δώσουν σημασία». «Είναι η επικρατούσα κουλτούρα. Ακόμη και στο γυμναστήριό μου, το οποίο έχει αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη γυναικεία ομάδα στη χώρα, οι άνδρες εξακολουθούν να υπερτερούν σε αριθμό - έξι ή επτά προς μία», συμπληρώνει.
Το Solstar, αν και είναι μια σχετικά μικρή λέσχη, εξακολουθεί να έχει μια μέση αναλογία 50:50 μεταξύ των δύο φύλων. Τα μαθήματα διεξάγονται σε ένα τοπικό κοινοτικό κέντρο και υπάρχουν δύο τάξεις την εβδομάδα - πυγμαχία την Τρίτη και Μουάι Τάι την Πέμπτη. Η Gilbert παίρνει τα ηνία στο μάθημα της Τρίτης, ενώ η πρώην πρωταθλήτρια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μουάι Τάι, Anna Zucchelli, διδάσκει τις Πέμπτες. Έχουν εμφανιστεί μέχρι και 30 μαθητές, αν και το μέσο μέγεθος της τάξης είναι πιο διαχειρίσιμο, με 10-15 μαθητές.
Η Lamont θυμάται την εχθρική υποδοχή που της είχε κάνει ένας άνδρας προπονητής, πράγμα που ενίσχυσε το όραμά της για ένα γυμναστήριο που θα απευθύνεται σε γυναίκες. «Τηλεφώνησα σε έναν εκπαιδευτή, όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το MMA», λέει. «Μου μιλούσε πολύ απαξιωτικά. Του είπα ότι είχα εμπειρία και ότι το είχα κάνει ξανά στο παρελθόν, όμως εκείνος δεν έδειχνε να ενθουσιάζεται. Προσωπικά πιστεύω ότι αν μια γυναίκα μπει σε ένα γυμναστήριο, ανεξάρτητα από το επίπεδό της, θα πρέπει να την υποδέχονται με τον διπλό ενθουσιασμό».
Το Solstar ξεχωρίζει από άλλα γυμναστήρια, όσον αφορά τις αρχές του φεμινισμού και του αντιφασισμού που το διέπουν. «Αυτοαποκαλούμαστε “κόκκινο” γυμναστήριο ή αριστερό γυμναστήριο», εξηγεί η Lamont. «Είναι ένας χώρος για να προπονούνται άνθρωποι που είναι συνδικαλιστές, αγωνιστές ή θεωρούν τον εαυτό τους πολιτικά προοδευτικό».
Το βασικότερο από όλα είναι η αλληλεγγύη, προσθέτει η Gilbert: «Νιώθεις να κυριαρχεί ένα ομαδικό πνεύμα, όταν μπαίνεις σε έναν χώρο και ξέρεις ότι έχεις τις ίδιες αρχές με τους ανθρώπους με τους οποίους προπονείσαι».
Αν και υπάρχουν αριστερά γυμναστήρια στη Μεγάλη Βρετανία, το δίδυμο διαπίστωσε ότι οι χώροι αυτοί δεν ήταν πάντα ανοιχτοί για όλους. Κανένα από αυτά δεν διοικούνταν από γυναίκες. «Πώς σκοπεύεις να πας μπροστά τα πράγματα για κάποιους ανθρώπους, εάν δεν τους εκπροσωπείς;», αναρωτιέται η Gilbert.
Η Paula Lamont.
Η Lamont γνέφει καταφατικά: «Νομίζω ότι όλα τα προοδευτικά κινήματα πρέπει να ηγούνται από γυναίκες. Πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ισότητα. Δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να αυτοαποκαλείσαι προοδευτικός, εάν οι γυναίκες δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αριστερών δράσεων».
Το Solstar συνεργάζεται με αριστερά γυμναστήρια τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και παγκοσμίως - οι δύο ιδρύτριες επέστρεψαν πρόσφατα από ένα αντιφασιστικό πυγμαχικό συνέδριο στη Γάνδη του Βελγίου. Τα γυμναστήρια πυγμαχίας και πολεμικών τεχνών είναι παραδοσιακά αντιφασιστικά, εξηγεί η Lamont, «καθώς ο στόχος τους είναι η εκπαίδευση των ανθρώπων, ώστε να μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους στον δρόμο. Το ζητούμενο είναι να εξοπλίσεις τον κόσμο με την ικανότητα να αμυνθεί».
Η αυτοάμυνα είναι κάτι που το Solstar ενσωματώνει στις τάξεις του, ειδικά προς όφελος των γυναικών που συμμετέχουν. «Διδάσκουμε στους ανθρώπους πώς να επιβιώσουν», εξηγεί η Gilbert.
Η Lamont λέει ότι το σπουδαιότερο πράγμα που έμαθε κάνοντας πολεμικές τέχνες δεν ήταν το να χτυπάει κάποιον, αλλά το πώς «να δέχομαι χτυπήματα και να μην καταρρέω».
Η Gilbert και η Lamont κάνουν σπάρινγκ στο πάρκο.
«Έχω ακούσει τόσες ιστορίες από γυναίκες που έχουν δεχτεί σεξουαλική ή σωματική επίθεση και κάθε φορά μου λένε, “Ήμουν τόσο σαστισμένη που πάγωσα”», λέει. «Αν καταφέρουμε να το σταματήσουμε αυτό και να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους, ώστε να απαλλαγούν από αυτήν τη νοοτροπία, τότε νομίζω ότι θα έχουμε πετύχει κάτι».
Φοβούνται άραγε μήπως η ακροδεξιά διεισδύσει στον χώρο που δούλεψαν τόσο σκληρά για να χτίσουν; «Ξέρουν για μας», λέει η Gilbert. «Λένε ότι η Αριστερά ξεκινάει και οργανώνεται».
Οι δύο συνιδρύτριες έχουν μακρύ παρελθόν στον ακτιβισμό. Η Lamont συμμετέχει σε κινήματα διαμαρτυρίας από τη δεκαετία του ’90 και σήμερα είναι συνδικαλίστρια. Καθώς τάσσεται κατά του κυνηγιού, συμμετέχει επίσης ενεργά σε δράσεις που σαμποτάρουν το κυνήγι αλεπούς στο Ηνωμένο Βασίλειο. Την ημέρα, η Gilbert εργάζεται στον τομέα της κλιματικής επιστήμης - μελετά το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής, στο πλαίσιο της διδακτορικής της διατριβής. Το 2016, γλίτωσε παρά τρίχα τη φυλακή, καθώς διαδήλωνε κατά της δημιουργίας τρίτου διαδρόμου προσγείωσης/απογείωσης στο Χίθροου, η οποία πλέον έχει εγκριθεί.
Παρόλα αυτά, η Lamont και η Gilbert δεν θεωρούν ότι το Solstar είναι μια μορφή διαμαρτυρίας. «Είναι μια μορφή αντίστασης και όχι μια μορφή διαμαρτυρίας», λέει η Lamont κατηγορηματικά. «Για εμένα, η διαμαρτυρία είναι μια αντίδραση σε κάτι συγκεκριμένο, ενώ αντίσταση σημαίνει να αποκτάς δύναμη και να χτίζεις κάτι στην κοινότητα, πάνω στο οποίο μπορείς στη συνέχεια να στηριχθείς. Ο σκοπός είναι να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά και να ενισχύσουμε την Αριστερά, τόσο σωματικά όσο και διανοητικά».
Η Ella Gilbert.
Η λέσχη έχει μερικούς ασυνήθιστους συμμάχους στην τοπική τουρκική και κουρδική κοινότητα. Το Solstar λειτουργεί αυτήν τη στιγμή με τη στήριξη ενός κοινοτικού κέντρου που διευθύνεται από το Gik-Der, τον Πολιτιστικό Σύνδεσμο Προσφύγων και Εργαζομένων (RWCA), έναν οργανισμό που ιδρύθηκε το 1991 «από μετανάστες που εγκατέλειψαν τις χώρες τους λόγω πολιτικών και φυλετικών διώξεων στην Τουρκία και το Κουρδιστάν». Όπως η Lamont και η Gilbert, το Gik-Der στηρίζει την κουρδική δημοκρατική επανάσταση στη Ροζάβα.
Η Lamont είναι ευγνώμων για την υποστήριξη της τοπικής κοινότητας: «Αυτό είναι το πιο σημαντικό – δουλεύουμε σε ένα μεταναστευτικό κέντρο προσφύγων. Μας είπαν να έρθουμε και να χρησιμοποιήσουμε τον χώρο δωρεάν και ότι ήταν πολύ χαρούμενοι που θα τον χρησιμοποιούσαμε. Είχαμε, λοιπόν, αυτόν τον αριστερό, αντιφασιστικό, προοδευτικό, φεμινιστικό χώρο και θελήσαμε να κάνουμε κάτι που θα αντανακλούσε τόσο την ιδεολογία τους, όσο και τη δική μας».
Τα μέλη του Solstar βοηθούν στα φεστιβάλ της κοινότητας και στα μαθήματα αγγλικών και μαθηματικών των παιδιών της περιοχής και η λέσχη προσφέρει επίσης μαθήματα πολεμικών τεχνών στις γυναίκες της περιοχής. «Θα κάνουμε έρανο, για να δημιουργήσουμε έναν βρεφονηπιακό σταθμό, καθώς οι γυναίκες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν είπαν ότι δεν μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα», λέει η Lamont. «Το ζητούμενο είναι να εντοπίσουμε ποια είναι τα εμπόδια που δεν αφήνουν τις γυναίκες να προπονηθούν και να τα απομακρύνουμε».
Η προσβασιμότητα είναι βασική - οι τάξεις κοστίζουν μόλις πέντε λίρες και οι μαθητές μπορούν να διαπραγματευτούν, αν δεν έχουν την οικονομική άνεση να πληρώσουν. «Πήραμε μια απόφαση από την αρχή», λέει η Lamont. «Αναρωτηθήκαμε: Θέλουμε να είμαστε μια underground λέσχη πολεμικών τεχνών που κανείς δεν θα ξέρει ποιοι είμαστε και δεν θα βάζουμε τα ονόματα και τις φωτογραφίες μας online; Αποφασίσαμε ότι έτσι θα χανόταν όλο το νόημα – αποφασίσαμε να είμαστε απλά ανοιχτοί».
«Νομίζω ότι είναι σημαντικό να είμαστε ορατοί, καθώς είμαστε στην πρώτη γραμμή ενός προοδευτικού κινήματος», δηλώνει η Gilbert. «Είμαστε το πρώτο γυναικείο αριστερό γυμναστήριο και είναι σημαντικό να διαφημιστούμε. Επειδή, πέρα από όλα τα άλλα, δείχνει ότι μπορούμε - οι γυναίκες μπορούν να διευθύνουν ένα γυμναστήριο πολεμικών τεχνών».
Ως ένα γυναικείο γυμναστήριο πυγμαχίας και πολεμικών τεχνών που διέπεται από αντιφασιστικές αρχές και λειτουργεί ως κοινότητα, το Solstar είναι από τα πρώτα του είδους του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όταν άνοιξε τον Φεβρουάριο του 2016, τόσο η Gilbert όσο και η Lamont ήταν αποφασισμένες να δημιουργήσουν έναν χώρο όπου οι γυναίκες θα μπορούσαν να μάθουν πρακτικές μαχητικές ικανότητες, χωρίς να κυριαρχεί η φαλλοκρατία. Η Lamont έχει αγωνιστεί στο MMA (Mixed Martial Arts - Μεικτές Πολεμικές Τέχνες), έχει εκπαιδευτεί στην πυγμαχία και το Ζίου Ζίτσου και ήταν η πρώτη γυναίκα μέσα σε 15 χρόνια που πήρε κατάταξη μαύρης ζώνης στο Τάε Κβον Ντο στο γυμναστήριό της. Η Gilbert, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της στην πυγμαχία στο πανεπιστήμιο, το 2012, αγωνίζεται τώρα στο Islington Boxing Club και κέρδισε στην κατηγορία της στο φημισμένο πρωτάθλημα London Development πέρυσι.
Η Gilbert έχει ύφος μπλαζέ, όταν θυμάται την πρώτη της εμπειρία σε μια ερασιτεχνική λέσχη πυγμαχίας: «Ήμουν η πρώτη γυναίκα μέσα σε 100 χρόνια και έκτοτε δεν έχει υπάρξει κάποια άλλη. Αλλά ήμουν πεισματάρα, υπομονετική και αρνούμουν να τα παρατήσω, μέχρι που τελικά τους ανάγκασα να μου δώσουν σημασία». «Είναι η επικρατούσα κουλτούρα. Ακόμη και στο γυμναστήριό μου, το οποίο έχει αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη γυναικεία ομάδα στη χώρα, οι άνδρες εξακολουθούν να υπερτερούν σε αριθμό - έξι ή επτά προς μία», συμπληρώνει.
Το Solstar, αν και είναι μια σχετικά μικρή λέσχη, εξακολουθεί να έχει μια μέση αναλογία 50:50 μεταξύ των δύο φύλων. Τα μαθήματα διεξάγονται σε ένα τοπικό κοινοτικό κέντρο και υπάρχουν δύο τάξεις την εβδομάδα - πυγμαχία την Τρίτη και Μουάι Τάι την Πέμπτη. Η Gilbert παίρνει τα ηνία στο μάθημα της Τρίτης, ενώ η πρώην πρωταθλήτρια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μουάι Τάι, Anna Zucchelli, διδάσκει τις Πέμπτες. Έχουν εμφανιστεί μέχρι και 30 μαθητές, αν και το μέσο μέγεθος της τάξης είναι πιο διαχειρίσιμο, με 10-15 μαθητές.
Η Lamont θυμάται την εχθρική υποδοχή που της είχε κάνει ένας άνδρας προπονητής, πράγμα που ενίσχυσε το όραμά της για ένα γυμναστήριο που θα απευθύνεται σε γυναίκες. «Τηλεφώνησα σε έναν εκπαιδευτή, όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το MMA», λέει. «Μου μιλούσε πολύ απαξιωτικά. Του είπα ότι είχα εμπειρία και ότι το είχα κάνει ξανά στο παρελθόν, όμως εκείνος δεν έδειχνε να ενθουσιάζεται. Προσωπικά πιστεύω ότι αν μια γυναίκα μπει σε ένα γυμναστήριο, ανεξάρτητα από το επίπεδό της, θα πρέπει να την υποδέχονται με τον διπλό ενθουσιασμό».
Το Solstar ξεχωρίζει από άλλα γυμναστήρια, όσον αφορά τις αρχές του φεμινισμού και του αντιφασισμού που το διέπουν. «Αυτοαποκαλούμαστε “κόκκινο” γυμναστήριο ή αριστερό γυμναστήριο», εξηγεί η Lamont. «Είναι ένας χώρος για να προπονούνται άνθρωποι που είναι συνδικαλιστές, αγωνιστές ή θεωρούν τον εαυτό τους πολιτικά προοδευτικό».
Το βασικότερο από όλα είναι η αλληλεγγύη, προσθέτει η Gilbert: «Νιώθεις να κυριαρχεί ένα ομαδικό πνεύμα, όταν μπαίνεις σε έναν χώρο και ξέρεις ότι έχεις τις ίδιες αρχές με τους ανθρώπους με τους οποίους προπονείσαι».
Αν και υπάρχουν αριστερά γυμναστήρια στη Μεγάλη Βρετανία, το δίδυμο διαπίστωσε ότι οι χώροι αυτοί δεν ήταν πάντα ανοιχτοί για όλους. Κανένα από αυτά δεν διοικούνταν από γυναίκες. «Πώς σκοπεύεις να πας μπροστά τα πράγματα για κάποιους ανθρώπους, εάν δεν τους εκπροσωπείς;», αναρωτιέται η Gilbert.
Η Paula Lamont.
Η Lamont γνέφει καταφατικά: «Νομίζω ότι όλα τα προοδευτικά κινήματα πρέπει να ηγούνται από γυναίκες. Πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ισότητα. Δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να αυτοαποκαλείσαι προοδευτικός, εάν οι γυναίκες δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αριστερών δράσεων».
Το Solstar συνεργάζεται με αριστερά γυμναστήρια τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και παγκοσμίως - οι δύο ιδρύτριες επέστρεψαν πρόσφατα από ένα αντιφασιστικό πυγμαχικό συνέδριο στη Γάνδη του Βελγίου. Τα γυμναστήρια πυγμαχίας και πολεμικών τεχνών είναι παραδοσιακά αντιφασιστικά, εξηγεί η Lamont, «καθώς ο στόχος τους είναι η εκπαίδευση των ανθρώπων, ώστε να μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους στον δρόμο. Το ζητούμενο είναι να εξοπλίσεις τον κόσμο με την ικανότητα να αμυνθεί».
Η αυτοάμυνα είναι κάτι που το Solstar ενσωματώνει στις τάξεις του, ειδικά προς όφελος των γυναικών που συμμετέχουν. «Διδάσκουμε στους ανθρώπους πώς να επιβιώσουν», εξηγεί η Gilbert.
Η Lamont λέει ότι το σπουδαιότερο πράγμα που έμαθε κάνοντας πολεμικές τέχνες δεν ήταν το να χτυπάει κάποιον, αλλά το πώς «να δέχομαι χτυπήματα και να μην καταρρέω».
Η Gilbert και η Lamont κάνουν σπάρινγκ στο πάρκο.
«Έχω ακούσει τόσες ιστορίες από γυναίκες που έχουν δεχτεί σεξουαλική ή σωματική επίθεση και κάθε φορά μου λένε, “Ήμουν τόσο σαστισμένη που πάγωσα”», λέει. «Αν καταφέρουμε να το σταματήσουμε αυτό και να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους, ώστε να απαλλαγούν από αυτήν τη νοοτροπία, τότε νομίζω ότι θα έχουμε πετύχει κάτι».
Φοβούνται άραγε μήπως η ακροδεξιά διεισδύσει στον χώρο που δούλεψαν τόσο σκληρά για να χτίσουν; «Ξέρουν για μας», λέει η Gilbert. «Λένε ότι η Αριστερά ξεκινάει και οργανώνεται».
Οι δύο συνιδρύτριες έχουν μακρύ παρελθόν στον ακτιβισμό. Η Lamont συμμετέχει σε κινήματα διαμαρτυρίας από τη δεκαετία του ’90 και σήμερα είναι συνδικαλίστρια. Καθώς τάσσεται κατά του κυνηγιού, συμμετέχει επίσης ενεργά σε δράσεις που σαμποτάρουν το κυνήγι αλεπούς στο Ηνωμένο Βασίλειο. Την ημέρα, η Gilbert εργάζεται στον τομέα της κλιματικής επιστήμης - μελετά το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής, στο πλαίσιο της διδακτορικής της διατριβής. Το 2016, γλίτωσε παρά τρίχα τη φυλακή, καθώς διαδήλωνε κατά της δημιουργίας τρίτου διαδρόμου προσγείωσης/απογείωσης στο Χίθροου, η οποία πλέον έχει εγκριθεί.
Παρόλα αυτά, η Lamont και η Gilbert δεν θεωρούν ότι το Solstar είναι μια μορφή διαμαρτυρίας. «Είναι μια μορφή αντίστασης και όχι μια μορφή διαμαρτυρίας», λέει η Lamont κατηγορηματικά. «Για εμένα, η διαμαρτυρία είναι μια αντίδραση σε κάτι συγκεκριμένο, ενώ αντίσταση σημαίνει να αποκτάς δύναμη και να χτίζεις κάτι στην κοινότητα, πάνω στο οποίο μπορείς στη συνέχεια να στηριχθείς. Ο σκοπός είναι να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά και να ενισχύσουμε την Αριστερά, τόσο σωματικά όσο και διανοητικά».
Η Ella Gilbert.
Η λέσχη έχει μερικούς ασυνήθιστους συμμάχους στην τοπική τουρκική και κουρδική κοινότητα. Το Solstar λειτουργεί αυτήν τη στιγμή με τη στήριξη ενός κοινοτικού κέντρου που διευθύνεται από το Gik-Der, τον Πολιτιστικό Σύνδεσμο Προσφύγων και Εργαζομένων (RWCA), έναν οργανισμό που ιδρύθηκε το 1991 «από μετανάστες που εγκατέλειψαν τις χώρες τους λόγω πολιτικών και φυλετικών διώξεων στην Τουρκία και το Κουρδιστάν». Όπως η Lamont και η Gilbert, το Gik-Der στηρίζει την κουρδική δημοκρατική επανάσταση στη Ροζάβα.
Η Lamont είναι ευγνώμων για την υποστήριξη της τοπικής κοινότητας: «Αυτό είναι το πιο σημαντικό – δουλεύουμε σε ένα μεταναστευτικό κέντρο προσφύγων. Μας είπαν να έρθουμε και να χρησιμοποιήσουμε τον χώρο δωρεάν και ότι ήταν πολύ χαρούμενοι που θα τον χρησιμοποιούσαμε. Είχαμε, λοιπόν, αυτόν τον αριστερό, αντιφασιστικό, προοδευτικό, φεμινιστικό χώρο και θελήσαμε να κάνουμε κάτι που θα αντανακλούσε τόσο την ιδεολογία τους, όσο και τη δική μας».
Τα μέλη του Solstar βοηθούν στα φεστιβάλ της κοινότητας και στα μαθήματα αγγλικών και μαθηματικών των παιδιών της περιοχής και η λέσχη προσφέρει επίσης μαθήματα πολεμικών τεχνών στις γυναίκες της περιοχής. «Θα κάνουμε έρανο, για να δημιουργήσουμε έναν βρεφονηπιακό σταθμό, καθώς οι γυναίκες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν είπαν ότι δεν μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα», λέει η Lamont. «Το ζητούμενο είναι να εντοπίσουμε ποια είναι τα εμπόδια που δεν αφήνουν τις γυναίκες να προπονηθούν και να τα απομακρύνουμε».
Η προσβασιμότητα είναι βασική - οι τάξεις κοστίζουν μόλις πέντε λίρες και οι μαθητές μπορούν να διαπραγματευτούν, αν δεν έχουν την οικονομική άνεση να πληρώσουν. «Πήραμε μια απόφαση από την αρχή», λέει η Lamont. «Αναρωτηθήκαμε: Θέλουμε να είμαστε μια underground λέσχη πολεμικών τεχνών που κανείς δεν θα ξέρει ποιοι είμαστε και δεν θα βάζουμε τα ονόματα και τις φωτογραφίες μας online; Αποφασίσαμε ότι έτσι θα χανόταν όλο το νόημα – αποφασίσαμε να είμαστε απλά ανοιχτοί».
«Νομίζω ότι είναι σημαντικό να είμαστε ορατοί, καθώς είμαστε στην πρώτη γραμμή ενός προοδευτικού κινήματος», δηλώνει η Gilbert. «Είμαστε το πρώτο γυναικείο αριστερό γυμναστήριο και είναι σημαντικό να διαφημιστούμε. Επειδή, πέρα από όλα τα άλλα, δείχνει ότι μπορούμε - οι γυναίκες μπορούν να διευθύνουν ένα γυμναστήριο πολεμικών τεχνών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.