12.7.18

Από τα καμπ της φρίκης στη φρίκη της πορνείας

Η Μαχίρα ήταν οκτώ ετών όταν μια συντοπίτισσα της οικογένειάς της εμφανίστηκε στον προσφυγικό καταυλισμό των Ροχίνγκια όπου είχαν καταφύγει κι έπεισε τους γονείς της να της επιτρέψουν να φροντίσει -έναντι μιας καλής αμοιβής- ένα μωρό σε κάποιο κοντινό χωριό.

Οταν έφτασε εκεί, μόνη, αποκομμένη και χωρίς καμιά δυνατότητα επικοινωνίας με τους δικούς της, την ανάγκασαν να δουλεύει από τα χαράματα ώς αργά τη νύχτα και την έδερναν συστηματικά όποτε δεν ήταν ευχαριστημένοι από τη δουλειά της.
Η Μαριάμ δεν είχε καλύτερη τύχη. Πίστεψε πως αποδεχόμενη την πρόταση να αφήσει τον προσφυγικό καταυλισμό για να εργαστεί σε παραθαλάσσιο θέρετρο ως καμαριέρα θα βοηθούσε την επιβίωση της οικογένειάς της. Αντ’ αυτού βρέθηκε να ζει αιχμάλωτη σε ένα πορνείο.
Αυτές είναι δύο από τις πραγματικές ιστορίες εκμετάλλευσης και σκλαβιάς προσφύγων Ροχίνγκια σε καταυλισμούς του Μπανγκλαντές, όπως το Cox’s Bazar, τις οποίες επέλεξε η Διεθνής Οργάνωση Μετανάστευσης (ΔΟΜ) για να περιληφθούν σε μια σειρά κόμικς.


«Μια οικογένεια Ροχίνγκια προσεγγίστηκε από μια γειτόνισσα [στον καταυλισμό] που ζητά να μεταφέρει το οχτάχρονο κορίτσι, τη Μαχίρα, σε ένα μεγάλο σπίτι σε άλλη πόλη για να δουλέψει ως οικιακή βοηθός. Η οικογένεια [στο σπίτι αυτό] χρειάζεται βοήθεια και προσφέρει στη μητέρα 2.000 τάκα (20 ευρώ) ανά μήνα»
Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να ενημερώσει τους πρόσφυγες Ροχίνγκια για τις πρακτικές των δικτύων διακίνησης που, πουλώντας τους φρούδες ελπίδες για μια καλύτερη ζωή, τους καταδικάζουν στη σκλαβιά.
Σήμερα στο Μπανγκλαντές έχουν καταφύγει περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Ροχίνγκια, που διέφυγαν από τη στρατιωτική επιχείρηση και το κύμα διώξεων, σφαγών και μαζικών βιασμών που έχει εξαπολύσει το καθεστώς της Μιανμάρ εναντίον τους.
Στους προσφυγικούς καταυλισμούς εξελίσσεται μια ανείπωτη ανθρωπιστική κρίση, με ανθρώπους στοιβαγμένους σε απαράδεκτες συνθήκες, χωρίς επαρκή τρόφιμα και ιατρική περίθαλψη, και που επιπλέον απειλούνται από πλημμύρες, κατολισθήσεις και νόσους με την άφιξη της εποχής των μουσώνων.
Γόνιμο έδαφος για τους διακινητές, που εκμεταλλεύονται την απόγνωση των προσφύγων με υποσχέσεις για καλοπληρωμένες δουλειές.
Τα θύματα στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν επιστρέφουν ποτέ στους δικούς τους. Και για όσες καταφέρουν να επιστρέψουν, ιδίως εκείνες που γνώρισαν τη σεξουαλική εκμετάλλευση, το στίγμα και η ντροπή για όσα βίωσαν τις οδηγούν στη σιωπή.




«Οταν έφτασε εκεί, εξεπλάγη με την άθλια κατάσταση του ξενοδοχείου. Επειτα, ένας τρομαχτικός άνδρας την άρπαξε και την έσπρωξε σε ένα μικρό κλειδωμένο δωμάτιο»
«Τα κόμικς αυτά είναι ένας τρόπος να φτάσουμε τους ανθρώπους και να μεταδώσουμε το μήνυμά μας, ανεξάρτητα αν ξέρουν ή όχι να διαβάζουν: να τους δείξουμε τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους από τα δίκτυα των διακινητών και πώς να τους αποφύγουν» δήλωσε η Φιόνα ΜακΓκρέγκορ, εκπρόσωπος της ΔΟΜ στο Cox’s Bazar, προσθέτοντας πως τα κόμικς είναι ένα εξαιρετικό μέσο ευαισθητοποίησης και για ακόμη έναν λόγο: η γλώσσα των Ροχίνγκια στηρίζεται περισσότερο στον προφορικό παρά στον γραπτό λόγο.
«Χρειαζόταν ένας εναλλακτικός τρόπος για να μεταδώσουμε τα μηνύματά μας. Τα κόμικς είναι απλά, αλλά σαφή. Σχεδιάστηκαν για να χρησιμοποιηθούν από τους εθελοντές για την ενημέρωση των προσφύγων και των κοινοτήτων που τους φιλοξενούν και θα συνοδεύονται από αφηγήσεις εμπειριών και ιστοριών, με την ελπίδα η συζήτηση που θα ανοίξει να αποτελέσει ασπίδα κατά του τράφικινγκ».
Γράφει: Χριστίνα Πάντζου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.