30.4.18

Μια Επίσκεψη στο Νταχάου και 15 Φωτογραφίες που σου Αλλάζουν την Άποψη για την Ανθρωπότητα

Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, στις 22 Μαρτίου του 1933 μεταφέρθηκαν και φυλακίστηκαν για πρώτη φορά, οι πρώτοι πολιτικοί κρατούμενοι του Ναζιστικού Κόμματος. Εδώ, ξεκίνησαν όλα. Το παλιό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο κατασκευής πυρομαχικών του Ά Παγκοσμίου Πολέμου που χαρακτηρίστηκε από τον Χάινριχ Χίμλερ ως «το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατούμενους», έμελλε να αποτελέσει την αρχή του πιο φρικιαστικού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας.

Δεν χρειάζεται να βαδίσουμε πολλά μέτρα και το γλυπτό που αντικρίζουμε στον χώρο των εκτελέσεων βρίσκεται εκεί για να μας υπενθυμίσει τα χρόνια της απόλυτης φρίκης. Σχεδιασμένο από έναν Γιουγκοσλάβο επιζώντα, συμβολίζει τα σκελετωμένα σώματα των κρατουμένων που θαρρείς ακόμη και τώρα ότι θα βγει από τα σωθικά τους η τελευταία κραυγή τους. 
Το επιβλητικό κτήριο της κεντρικής διοίκησης που χρησιμοποιήθηκε τότε για την καταγραφή των κρατουμένων έχει μετατραπεί σήμερα σε μουσείο. Αποκόμματα εφημερίδων, αφίσες από τη Ναζιστική προπαγάνδα, φωτογραφίες από συγκεντρώσεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος και όλα τα γεγονότα που ακολούθησαν και συνέδραμαν στην ανέγερση και στην κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ απεικονίζονται σε τεράστια σταντ που έχουν τοποθετηθεί στον χώρο.


Το στιβαρό, παλαιωμένο γραφείο, οι διάφορες σφραγίδες συγκεκριμένων εντολών και οι κάρτες καταγραφής των στοιχείων των κρατουμένων φανερώνουν ένα μόνο κομμάτι της διαδικασίας. «Αφού σε φωτογράφιζαν σου έδιναν εντολή να αφαιρέσεις όλα τα ρούχα σου. Τα πάντα έπρεπε να παραδοθούν: λεφτά, δαχτυλίδια, ρολόγια», τα λόγια του επιζήσαντα Άλμπερτ Τέις μαρτυρούν το άλλο κομμάτι της διαδικασίας και τον τρόπο λειτουργίας που αποτέλεσε πρότυπο για όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.
Προσωπικά αντικείμενα, έγγραφα, φωτογραφικά ντοκουμέντα και έργα τέχνης που απεικονίζουν τη ζωή στο στρατόπεδο, οι γνώριμες ριγέ στολές των κρατουμένων και ο περιβόητος πάγκος μαστιγώματος καθηλώνουν τους επισκέπτες, το σκηνικό της φρίκης όμως γιγαντώνεται στα κρεματόρια.
Ο δρόμος προς τον τόπο του μαρτυρίου περνάει ανάμεσα από τους κοιτώνες των κρατουμένων. Αν και το μόνο που έχει απομείνει εκεί σήμερα είναι τα θεμέλια των κτηρίων είναι πραγματικά αρκετό για να σου μεταφέρει την ενέργεια της βαριάς ατμόσφαιρας που επικρατεί στο στρατόπεδο. Ο ηλεκτροφόρος φράχτης που υψώνεται πλέον μπροστά μας και καταλήγει σε ένα πύργο παρακολούθησης, η μεταλλική πόρτα τυλιγμένη με συρματοπλέγματα και η τάφρος αποτελούν τις παρανοϊκές δικλίδες ασφαλείας του στρατοπέδου αλλά και το μοναδικό πέρασμα προς την οδό του θανάτου.





Το δωμάτιο της αναμονής δεν σε προδιαθέτει γι’ αυτό που θα ακολουθήσει. Η επιγραφή 
«Ντουζιέρες» στην είσοδο του θαλάμου αερίων είχε παραπλανητικό χαρακτήρα.
 Το χαμηλό ταβάνι, η απουσία παραθύρων και οι συμπαγείς μεταλλικές πόρτες σου 
δημιουργούν ασφυξία. 
Σκηνές φρίκης κατακλύζουν το μυαλό σου και η ανάγκη να βγεις από το δωμάτιο 
γίνεται επιτακτική και αμέσως βρίσκεσαι μπροστά από τους φούρνους, 
τα πιο συγκλονιστικά και αποτρόπαια τεκμήρια των εγκλημάτων των Ναζί. 
Τεκμήρια με τα οποία ήρθαν αντιμέτωπες οι αμερικανικές δυνάμεις στις 29 
Απριλίου του 1945, όταν και απελευθέρωσαν το Νταχάου.
Ο απολογισμός και οι δράσεις του πρώτου στρατοπέδου συγκέντρωσης που ιδρύθηκε από το ναζιστικό καθεστώς δεν αποτιμώνται στα περισσότερα από 200.000 άτομα από όλη την Ευρώπη που φυλακίστηκαν, ούτε στους περίπου 40.000 ανθρώπους που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της δωδεκαετούς λειτουργίας του. Το στρατόπεδο που συνδέθηκε άρρηκτα με τα γεγονότα της «Νύχτας των Κρυστάλλων», αποτέλεσε το κέντρο εκπαίδευσης για τους δεσμοφύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης των SS, ήταν το στρατόπεδο αυτό που «γέννησε» τον Ρούντολφ Ες τον άνθρωπο που διατέλεσε διοικητής του μεγαλύτερου και πιο φρικτού στρατοπέδου εξόντωσης, του Άουσβιτς (Auschwitz), τον Άντολφ Άιχμαν οργανωτή της πιο διεστραμμένης ιδέας που μπορούσε να συλλάβει ανθρώπινος νους, της «Τελικής Λύσης» και τον Γιόζεφ Κράμερ, διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μπέργκεν – Μπέλσεν, «Το Νταχάου ήταν ο πυρήνας της εθνικοσοσιαλιστικής τρομοκρατίας» όπως θα δηλώσει αργότερα και ο ιστορικός Βόλφγκανγκ Μπεντς.


Για ακόμη μία φορά η επίσκεψή μου τελειώνει με τη δύση του ηλίου, για ακόμη μία φορά αφήνοντας πίσω το μνημείο των θυμάτων του Νταχάου, τον τόπο που αποτέλεσε την αρχή του σατανικού σχεδίου της ναζιστικής πολιτικής πρακτικής και οδήγησε στις ολέθριες συνέπειες του Ολοκαυτώματος, οι σκέψεις μου και τα αναπάντητα «γιατί», κλυδωνίζουν το μυαλό μου. Πολλά «γιατί» για τον παραλογισμό και τον εφιάλτη εκείνων των χρόνων, πολλά όμως και για το τώρα.
Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει, αναρωτιέμαι, είναι τελικά τόσο ανόητος;
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:













https://www.vice.com/gr/article/j5az98/mia-episkepsh-sto-ntaxaoy-kai-15-fwtografies-poy-soy-allazoyn-thn-apopsh-gia-thn-an8rwpothta

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.