Αναγκάζονται να ζουν σε υπερπλήρεις καταυλισμούς ενώ πολλοί ακόμα κοιμούνται σε καλοκαιρινές σκηνές, χωρίς κατάλληλη θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα, εγκαταστάσεις υγιεινής και αποχέτευσης. Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν αυξημένους κινδύνους και είναι εκτεθειμένες σε σεξουαλική παρενόχληση και βία.
«Πρέπει να δράσουμε τώρα και να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στα ελληνικά νησιά και στους παγιδευμένους ανθρώπους εκεί. Οι ελληνικές αρχές πρέπει να μεταφέρουν τους πρόσφυγες σε ασφαλή καταλύματα στην ηπειρωτική Ελλάδα και να τους διασφαλίσουν ένα μέλλον», αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία.
Η οργάνωση παρουσιάζει τις ιστορίες προσφύγων που η ζωή τους βρίσκεται σε αναμονή και καλεί τον κόσμο να πιέσει την κυβέρνηση και να ζητήσει μέσω της σχετικής καμπάνιας στο twitter από τον Έλληνα πρωθυπουργό την μετακίνηση των προσφύγων στην ηπειρωτική Ελλάδα.
H ιστορία του Αχμέντ
Ο Αχμέντ ζει στον καταυλισμό της Μόριας. Έφτασε ως ανήλικος στα τέλη του 2016 στην Ελλάδα αλλά μέχρι να εξεταστεί το αίτημα ασύλου του, ενηλικιώθηκε. Έχει δεχτεί επίθεση στη Μόρια. Από τα χτύπημα τραυματίστηκε στο κεφάλι και έσπασε το χέρι του.
Όπως είπε στη Διεθνή Αμνηστία, «Φοβάμαι να γυρίσω πίσω στο Αφγανιστάν. Βλέπω ακόμα εφιάλτες από όσα έχω ζήσει εκεί. Έχουμε έρθει με την ελπίδα να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε και να γίνουμε χρήσιμοι στην κοινωνία. Όχι να μείνουμε ξεχασμένοι στη Μόρια».
Την ιστορία του Αχμέντ αφηγείται ο ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου, στo πλαίσιo της εκστρατείας #ΟpenTheIslands.
Η ιστορία της Φάτιμα
H Φάτιμα είναι 27 χρονών και κατάγεται από τη Μοσούλη. Στα τέλη Ιανουαρίου ήταν στον καταυλισμό της ΒΙΑΛ στη Χίο όπου διέμενε σε μια σκηνή μαζί με το σύζυγο της και τα 6 παιδιά της. Το μεγαλύτερο της άγχος είναι τα παιδιά της.
«Ο γιος μου είχε χτυπηθεί από τη βόμβα. Είναι επιληπτικός. Δεν παίρνει τη θεραπεία που πρέπει. Φοβάται το σκοτάδι. Τις νύχτες ουρλιάζει. Όταν βρέχει, κλείνει τα αυτιά του. Τον τρομάζει ο ήχος της βροχής».
«Το χειρότερο είναι ότι εδώ κανείς δεν σε ακούσει και δεν νοιάζεται για σένα. Δραπετεύσαμε από τη μια τραγωδία για να βρεθούμε σε μια άλλη».
Την ιστορία της Φάτιμα αφηγείται η ηθοποιός Μυρτώ Αλικάκη, στo πλαίσιo της εκστρατείας #ΟpenTheIslands.
Γυναίκα πρόσφυγας
Στην καθημερινότητα των καταυλισμών, οι γυναίκες πρόσφυγες αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες προκλήσεις. Η Νάντια από το Αφγανιστάν ζει στον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο.
«Κάθε μέρα οι γυναίκες παρενοχλούνται είτε μέσα είτε έξω από τον καταυλισμό της Μόριας», λέει η Νάντια εξηγώντας ότι «επειδή οι κυβερνήσεις κλείνουν τους δρόμους για τους πρόσφυγες, μας ρίχνουν στα χέρια των διακινητών. Μας εκθέτουν σε κακομεταχείριση. Οι διακινητές κερδίζουν, οι πρόσφυγες χάνουν».
Η Νάντια στο Αφγανιστάν συνεργαζόταν με μη κυβερνητικές οργανώσεις για την ενδυνάμωση της νεολαίας και των γυναικών. Ταξίδεψε στην Ελλάδα με τις δύο μικρότερες αδελφές της και περιγράφει το ταξίδι ως πολύ δύσκολο και επικίνδυνο. Το όνειρό της είναι να ζήσει με τις αδελφές της σε μια χώρα όπου «οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως ίσες».
Η Ιβέτ από το Καμερούν έχει γίνει σαν μητέρα για πολλές νέες γυναίκες που ζουν στη Μόρια. Όταν ο καταυλισμός ήταν υπερβολικά υπερπλήρης, δεν δίστασε να εγκαταλείψει το κρεβάτι της για εγκυμονούσες γυναίκες. «Είμαι μητέρα, και έτσι καταλαβαίνω τις δυσκολίες τους. Μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι να είσαι έγκυος στη Μόρια».
«Η πραγματική έννοια του φόβου»
Η Αμάλ είναι μια Σύρια - Παλαιστίνια γυναίκα, που έφτασε μόνη στη Λέσβο. Εργάστηκε ως ιατρικός στατιστικολόγος στη Δαμασκό, αλλά έπρεπε να εγκαταλείψει τη χώρα εξαιτίας του πολέμου.
Προσπάθησε να επιβιώσει στην Τουρκία για λίγο, αλλά οι συνθήκες ήταν σκληρές. Η μόνη δουλειά που βρήκε ήταν σε κλωστοϋφαντουργικά εργαστήρια, όπου την εκμεταλλεύονταν και οι συνθήκες εργασίας την αρρώσταιναν. Η Αμάλ εργάζεται τώρα ως διερμηνέας και ζει με άλλες γυναίκες σε ένα διαμέρισμα.
Θυμάται τις πρώτες μέρες της στον καταυλισμό στη Μόρια με δυσφορία: «Για πέντε ημέρες, μέναμε σε μια σκηνή που οι άνθρωποι ονόμαζαν ‘σκηνή -φυλακή’. Ήμουν συγκλονισμένη και πληγωμένη που με αντιμετώπισαν ως εγκληματία. «Αν εσείς οι Ευρωπαίοι ηγέτες θέλετε να γνωρίσετε την πραγματική έννοια του φόβου, της πείνας και του κρύου, ελάτε να μείνετε στον καταυλισμό της Μόριας για ένα μήνα».
* Τα ονόματα των προσφύγων έχουν αλλαχθεί για να προστατευτούν οι ταυτότητές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.