Κι άλλη ανθρωποθυσία πρόσφυγα στην Χίο στον βωμό της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας

Ο 29χρονος πρόσφυγας που πυρπολήθηκε χθες στην ΒΙΑΛ της Χίου, από σήμερα βρίσκεται για νοσηλεία στην Αθήνα και φέρει εγκαύματα στο 85% του σώματός του. 

Ο αστυνομικός που σπασμωδικά κινήθηκε κατά του πρόσφυγα την ώρα που απειλούσε να αυτοπυρποληθεί -ακόμα κι αν είχε στο μυαλό του να τον αποτρέψει- επί της ουσίας φέρει μεγάλη ευθύνη για την τελική έκβαση της κατάστασης και τραυματίστηκε επίσης και ο ίδιος σε μικρότερο βαθμό. Όποιος έχει δει το αντίστοιχο ανατριχιαστικό βίντεο καταλαβαίνει ακριβώς το νόημα αυτής της παρατήρησης.

Όπως αναφέρει η σελίδα Chios Refugees InfoPoint - Σελίδα ενημέρωσης για τους Πρόσφυγες στη Χίο: «Σύμφωνα με άλλο πρόσφυγα, ο 29χρονος που δεν άντεχε άλλο τις συνθήκες ήθελε απλώς να μιλήσει, τότε έπεσε πάνω του ο αστυνομικός και έγινε ό,τι έγινε». 

Αντί άλλου επιλόγου θα αναδημοσιεύσουμε από το fb το σχόλιο του Θράσου Αβραάμ για θέμα: 

"Η χθεσινή φοβερή τραγωδία της αυτοπυρπόλησης του 29χρονου Σύριου πρόσφυγα στο στρατόπεδο της ΒΙΑΛ στη Χίο είναι η κορύφωση από μια σειρά αυτοκτονιών και αυτοτραυματισμών που άλλες βλέπουν το φως της δημοσιότητας και άλλες όχι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της απάνθρωπης συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας που υπέγραψε και εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση. Οι χιλιάδες άνθρωποι που είναι εγκλωβισμένοι στα νησιά βρίσκονται μέσα στην απελπισία και την απόγνωση και αν προστεθούν και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης είναι εύκολο να καταλάβουν τι εκρηκτικό αντίκτυπο έχουν όλα αυτά στη σωματική και ψυχική τους υγεία.
Διαβάζοντας την είδηση για την αυτοπυρπόληση του νεαρού Σύριου μου ήρθε στο μυαλό το ποίημα "ο καιόμενος" του Τάκη Σινόπουλου που διδαχτήκαμε στα μαθητικά μας χρόνια. Διαχρονικό και εξαιρετικά επίκαιρο για τους καιρούς που ζούμε.Ας το θυμηθούμε.

"Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε."