Από εχτές ο κόσμος του θεάτρου, αλλά και ο κόσμος των κινημάτων, έχουν φτωχύνει πάρα πολύ. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, για τον μεγάλο θεατράνθρωπο, τον στοχαστή και οραματιστή με το βιτριολικό χιούμορ, δεν τον αποχαιρετούμε με μεγάλα λόγια. Αλλά βάζοντας στο παρόν blog, τις ιδέες και τα οράματα του Ντάριο Φο, όπως εκφράστηκαν από τον ίδιο, μέσα από το θεατρικό του έργο "Δεν Πληρώνω, Δεν Πληρώνω", ένα έργο εμπνευσμένο από τα κινήματα που επικρατούσαν στην Ιταλία κατά την δεκαετία του '70.
"Σ’ ΕΝΑΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΛΕΣ: «Αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…» ΟΧΙ. Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη. ΕΤΣΙ, ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΦΙΔΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να χτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας. Να ζούμε μια ζωή που θα ’ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. ΝΑ ΖΟΥΜΕ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σαν γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις.Κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί. ΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ κι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία. ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙ ΞΑΝΑ ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός. Τα λουλούδια που ανθίζουν. Ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη. Και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν. ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, δεν θα πεθάνεις σαν γέρος, πεταμένος σαν στυμμένη λεμονόκουπα, αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους."
Addio, maestro, noi continueremo a lottare
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.