Στο Σαν Φρανσίσκο οι πλούσιοι ενοχλούνται από την παρουσία αστέγων στα πεζοδρόμια...

Οι καπιταλιστικές κοινωνίες δεν ανέχονται την αταξία και τη διατάραξη του κόσμου τους. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η απόγνωση που παράγει το καπιταλιστικό σύστημα πρέπει να κρύβονται. Η έκθεση σε κοινή θέα απαγορεύεται. Δια ροπάλου. Και το ρόπαλο δεν είναι μόνο το όργανο του μπάτσου, αλλά κυρίως η προέκταση της εξουσίας ξιπασμένων μεγαλοαστών. Το Σαν Φρανσίσκο έχει πολλούς τέτοιους και το θράσος περισσεύει. Χιλιάδες κάτοικοι ζουν σε σκηνές στο πεζοδρόμιο. Το μοναδικό κατάλυμα γι’ αυτούς. Ωστόσο, μερικοί εκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι της πόλης έχουν τον τρόπο να τους διώξουν.

Ο Μάικλ Μόριτζ, πρόεδρος της εταιρίας επιχειρηματικού κεφαλαίου «Sequoia Capital», ο επενδυτής στον τομέα της τεχνολογίας, Ρον Κόνγουεϊ, και ο ιδρυτής «αντισταθμιστικών αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου» (σ.σ hedge fund) Ουίλιαμ Ομπερντορφ, έδωσαν ο καθένας από 49.999 δολάρια για να στηρίξουν ένα αντιδραστικό μέτρο που σκοπό έχει να «καθαρίσει» τους δρόμους της πόλης από κατασκηνώσεις αστέγων. Από κοντά και ο Ζάκαρι Μπογκ, στον ίδιο τομέα με τον Κόνγουεϊ, σύζυγος της Μαρίσα Μάιερ(διευθύνουσα σύμβουλος της Yahoo), με 2.500 δολάρια.



Τα συγκεκριμένα ποσά μπορεί να φαντάζουν λίγα για επιχειρηματίες όπως ο Μόριτζ, όμως αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των περίπου 270.000 δολαρίων που έχουν συγκεντρωθεί για την προώθηση της «Πρότασης Q». Η πόλη του Σαν Φρανσίσκο καλείται στις 8 Νοεμβρίου, ημέρα εθνικών εκλογών, να αποφασίσει για σειρά κατατεθειμένων νομοθετικών προτάσεων. Η εν λόγω υποτίθεται ότι στοχεύει στην αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων. Οι καταυλισμοί υπενθυμίζουν στους κατοίκους του Σαν Φρανσίσκο την ανισότητα που διαρκώς μεγαλώνει. Για ορισμένους, βέβαια, είναι ένας μπελάς που πρέπει απομακρυνθεί.

Αν, λοιπόν, περάσει η «Πρόταση Q» θα οδηγήσει στην τροποποίηση του αστυνομικού κώδικα της πόλης για να απαγορευθούν οι σκηνές στα πεζοδρόμια. Η δημοτική αρχή οφείλει να προσφέρει σε όσους ζουν σε αυτές 24ωρη προειδοποίηση, καταφύγιο να κοιμηθούν ή εισιτήριο λεωφορείου για να φύγουν από την πόλη πριν κατάσχουν τις σκηνές και τα υπάρχοντά τους. Επίσης, είναι υποχρεωμένη να αποθηκεύσει τα κατασχεθέντα για 90 μέρες.

Ο εισηγητής της πρότασης, Μαρκ Φαρέλ, δηλώνει πως «πιστεύω ακράδαντα ότι δεν είναι σπλαχνικό να ζουν άνθρωποι στον δρόμο. Ας βοηθήσουμε τους ανέστιους να βρουν στέγη, όχι σκηνές». Οι διαφωνούντες υποδεικνύουν ότι το μέτρο είναι ανεπαρκές μιας και δεν περιλαμβάνει χρηματοδότηση για νέες κατοικίες ή καταλύματα και οι υπάρχουσες δομές φιλοξενίας έχουν μεγάλες λίστες αναμονής. Η Τζένιφερ Φρίντενμπαχ, εκτελεστική διευθύντρια της συμμαχίας για το πρόβλημα των αστέγων, σημειώνει πως «με την πρόταση Q απλώς παίρνουμε τη σκηνή κάποιου και τον αναγκάζουμε να κοιμηθεί στο τσιμέντο. Δεν πρόκειται να εξαφανιστούν (οι άστεγοι)».



Παρ’ όλα αυτά, εργαζόμενοι της πόλης προχωρούν σε εκκαθαρίσεις καταυλισμών αστέγων, συχνά με τη βοήθεια κατοίκων συγκεκριμένων περιοχών, και σε διάστημα λίγων ημερών ή εβδομάδων προσπαθούν να τους βρουν καταφύγιο.

Ο Νέιθαν Μπάλαρντ, εκπρόσωπος της καμπάνιας υπέρ της «πρότασης Q», υποστηρίζει ότι το μέτρο θα προσφέρει στην πόλη «άλλο ένα εργαλείο για να παροτρύνει τους άστεγους να φύγουν από τις σκηνές». Ποια είναι η παρότρυνση; «Η 24ωρη ειδοποίηση», δηλώνει ο Μπάλαρντ!

Η εφημερίδα «San Francisco Chronicle», η οποία ηγείται εκστρατείας στα ΜΜΕ με σκοπό να πιέσει τον δήμο να αντιμετωπίσει σοβαρά το πρόβλημα των αστέγων, συμφώνησε ότι το προτεινόμενο μέτρο θα είναι αναποτελεσματικό και δεν πρέπει να περάσει. Η Τζένιφερ Φρίντενμπαχ ισχυρίζεται ότι το εν λόγω δεν έχει κάνει με τους άστεγους, αλλά με την προσπάθεια των πολιτικών να τονίσουν τις πολιτικές διακρίσεις σε μια πόλη που κυριαρχεί ένα κόμμα. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «το Σαν Φρανσίσκο είναι φιλελεύθερη πόλη και τα συνηθισμένα επιχειρήματα – αντι ομοφυλοφιλική, αντιμεταναστευτική, ρατσιστική ρητορική – δεν πρόκειται να αποδώσουν. Όπως ο Τραμπ παίζει με την απογοήτευση των Αμερικάνων σχετικά με τη μείωση του εισοδήματός τους και την αδυναμία τους να ακολουθήσουν το κόστος ζωής, έτσι και εδώ έχουμε εκμετάλλευση της δυσφορίας των κατοίκων της πόλης με το πρόβλημα των αστέγων».

Πράγματι, το πρόβλημα των αστέγων υπήρξε διχαστικό θέμα στις τοπικές εκλογές εδώ και δεκαετίες. Το 2003, οι ξενοδόχοι του Σαν Φρανσίσκο οργάνωσαν διαφημιστική εκστρατεία για να στηρίξουν αντίστοιχο νόμο, ο οποίος έλεγε ότι οι άνθρωποι που δίνουν χρήματα σε επαίτες «στηρίζουν τη χρήση ναρκωτικών» ή «βοηθούν στην εξάπλωση σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων». Η ένωση ξενοδόχων (Hotel Council) στηρίζει και την «πρόταση Q».



Το 2010 ο Ρον Κόνγουεϊ ήταν βασικός χρηματοδότης στην καμπάνια για την ψήφιση νόμου ο οποίος θα απαγόρευε να κάθεται ή να ξαπλώνει κάποιος στο πεζοδρόμιο στη διάρκεια της μέρας. Τέτοιου τύπου νομοθετικές προτάσεις δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Τον περασμένο Μάιο, έκθεση των οικονομικών του δήμου έδειχνε ότι η εφαρμογή των 36 νόμων που αφορούν στην ποιότητα της ζωής, κοστίζουν πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια. Την ίδια στιγμή ο αριθμός των εκτεθειμένων αστέγων ανέβαινε.

Από toperiodiko.gr