Joan Baez - Patti Smith: Θα παίζουμε μουσική όσο υπάρχουν αδικημένοι!

- Άσε με να κλάψω πάνω σου, Patti.
- Κι εγώ κλαίω, Joan, δε με βλέπεις;
- Άσε με να θυμηθώ εκείνο το τραγούδι για το Μπαγκλαντές, για τον δολοφονημένο απεργό, για τον έρωτα του Dylan - γεράσαμε, όχι πια έρωτες -, για όλους τους χίπις που έγιναν γιάπις, για το Τείχος που κατέρρευσε και που τότε το γιορτάζαμε, για τους ποιητές που δεν ζουν.. 

- Και τον Τραμπ, dear Joan! Και τους βομβαρδισμούς στη Συρία. Τους πνιγμένους πρόσφυγες στη Μεσόγειο. Την άνοδο των Ναζί μετά από πολλές - πολλές δεκαετίες. Εμείς ζήσαμε καλά, έντονα, κάναμε λεφτά, λατρευτήκαμε. Δεν είναι λόγοι αυτοί να σταματήσουμε. 

- Γι' αυτό συνεχίζουμε να τραγουδάμε και να παίζουμε μουσική. Πάντα και παντού θα υπάρχουν αδικημένοι. Και στα 100, λοιπόν, Patti μου; 

- Ναι, και στα 100, Joan μου. Σ' αγαπώ!

* Patti Smith και Joan Baez πριν λίγες μέρες στην Κολωνία της Γερμανίας.
** Μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά: Michalis Matthaiou