26.4.18

Η «Εφ.Συν.» στον τόπο του εγκλήματος

Το νησί του οποίου οι κάτοικοι  διακρίθηκαν για την αλληλεγγύη που επέδειξαν από την πρώτη στιγμή στους κολασμένους της γης, βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη στο επίκεντρο της προσοχής για αρνητικούς λόγους. 

Εξαιτίας μιας μειοψηφίας που ατιμώρητη ένα ολόκληρο βράδυ έδερνε, κακοποιούσε, κατέστρεφε και άνοιγε κεφάλια προσφύγων και αλληλέγγυων χωρίς κανείς να την ενοχλεί. 
Η «Εφ.Συν.» πήγε στον τόπο του εγκλήματος, στην ήσυχη και ειρηνική πλέον πλατεία Σαπφούς, καταγράφοντας τις στιγμές αγωνίας που έζησαν όσοι βρέθηκαν στον ανθρώπινο κλοιό που σχημάτισαν με τα κορμιά τους, ώστε να προστατεύσουν γυναίκες και μωρά από τον όχλο που είχε μαζευτεί και προσπαθούσε να τους λιντσάρει. 
Στο στόχαστρό τους ειδικά οι ξένοι αλληλέγγυοι που έσπευσαν να υπερασπιστούν τους πρόσφυγες. Σε αυτούς απευθυνθήκαμε ώστε να μας περιγράψουν όσα έζησαν.
Μπεν Γουίλι
«Οι φασίστες έριχναν τούβλα, πέτρες, μπουκάλια και πυροτεχνήματα»
Ο Μπεν Γουίλι είναι στη Λέσβο μόλις πέντε εβδομάδες και σκοπεύει να παραμείνει άλλες πέντε.
Πέρασε τη νύχτα κρυμμένος στο εστιατόριο «Νan», που απασχολεί προσωπικό από πρόσφυγες, οι οποίοι πλέον βρίσκονται νόμιμα στη χώρα, προσφέροντας στους πελάτες εξωτικές γεύσεις από τις χώρες καταγωγής τους.
Βρέθηκε εκεί αναζητώντας καταφύγιο, κυνηγημένος από ομάδες φασιστών που είχαν βγει στους δρόμους για θύματα.
Λίγο νωρίτερα είχε αναζητήσει καταφύγιο στο συνεργατικό «Cafe P» πίσω από την πλατεία, που είχε μετατραπεί σε πρόχειρο ιατρείο για τραυματίες με τη συνδρομή των Γιατρών του Κόσμου.
«Οι φασίστες κινήθηκαν από την άλλη πλευρά της πλατείας και επιτέθηκαν από τη γωνία, από τη στάση του λεωφορείου. Πολλά τούβλα, πέτρες, μπουκάλια (γυαλί και πλαστικό) και πυροτεχνήματα ρίχτηκαν σε εμάς. Βοήθησα να απομακρύνουν τα παιδιά. Επίσης, έπρεπε να βοηθήσω και έναν που είχε χτυπήσει στο κεφάλι και αιμορραγούσε έντονα. Περίπου 30 λεπτά αργότερα, δεν μπορούσα να αναπνεύσω από τα δακρυγόνα. Πήγα στον δρόμο πίσω από το "Cafe P" και κάποιος έριξε Coca Cola στα μάτια μου που βοήθησε να σταματήσει ο πόνος. Επιστρέφω στο "Cafe P" για να μείνω με τον φίλο μου που είχε χτυπήσει στο κεφάλι και αποπροσανατολίστηκε. Στη συνέχεια, πήραμε μια προειδοποίηση ότι οι φασίστες έρχονταν από τη γωνία για να επιτεθούν στο "Cafe P" που είχε μετατραπεί σε ιατρείο και για να στεγάσει γυναίκες και παιδιά. Βοήθησα να εκκενωθεί το κτίριο καθώς πλησίαζαν. Δεν μπορούσαμε να τους δούμε, αλλά μπορούσαμε να τους ακούσουμε. Αυτή ήταν η πιο τρομακτική στιγμή για μένα, χειρότερη από το να χτυπηθώ με μπουκάλια και πέτρες. Τελικά πήγαμε στο εστιατόριο "Nan" χωρίς βοήθεια από την αστυνομία και μείναμε έως τις επτά το πρωί, όταν οι δρόμοι άδειασαν από τους φασίστες».
Υβόννη Ε.
«Τα δακρυγόνα της αστυνομίας κατευθύνονταν στους μετανάστες και τους αλληλέγγυους»
Η Υβόννη είναι από την Ολλανδία. Ηρθε στη Λέσβο 1,5 χρόνο πριν. «Ηταν τρομακτικό», μας λέει. «Οι φασίστες μάς επιτέθηκαν από όλες τις πλευρές. Ενώ στην αρχή βρίσκονταν στη μία πλευρά της πλατείας και βρισκόμασταν από την άλλη, ξαφνικά ήρθαν πίσω από την πλάτη μας. Πετούσαν εκρηκτικά, πέτρες, γυάλινες φιάλες, οτιδήποτε. Ημασταν παγιδευμένοι. Χτύπησαν τους φίλους μου, η αστυνομία παρακολούθησε μόνο και άφησε να συμβεί. Ηταν εξαιρετικά βίαιο και σαδιστικό όλο αυτό. Ηταν μια πολύ καλά οργανωμένη επίθεση, με την αστυνομία να μην κάνει τίποτα για να αφοπλίσει τους φασίστες. Τα δακρυγόνα που χρησιμοποιούσαν κατευθύνονταν στους μετανάστες και τους αλληλέγγυους που δεν χρησιμοποίησαν καθόλου βία. Ολα όσα συνέβησαν θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί από την αστυνομία, αν ήθελαν», τονίζει φανερά σοκαρισμένη.
«Δεν έχω δει ποτέ ούτε φαντάστηκα σε μια τόσο μεγάλη κλίμακα άρρωστη, σαδιστική, βίαιη επίθεση. Με κάποιον τρόπο συμβόλιζε την πραγματικότητα: οι μετανάστες σκοτώνονται, καταπιέζονται, ενώ αντιστέκονται χωρίς βία και χτυπιούνται από τους φασίστες. Συνήθως συμβαίνει αργά, πιο διαρθρωτικά, όπως στο στρατόπεδο της Μόριας. Αυτή τη φορά ήταν πιο ξεκάθαρο».
Αριελ Ρίκερ
«Εμένα με έσωσε το κράνος που φορούσα»
«Είμαι πλέον τόσο επιφυλακτική, που υποψιάζομαι τους πάντες γύρω μου. Μέχρι που μίλησα απότομα και σε έναν τραυματία που συνάντησα στο νοσοκομείο και κάθισε δίπλα μας. Γύρισα προς αυτόν και του είπα “μήπως είσαι κι εσύ φασίστας;”».
Μια ιδιαίτερη περίπτωση αλληλέγγυας είναι η Αριελ Ρίκερ. Εβραία στο θρήσκευμα και όχι με καταγωγή από το Ισραήλ, όπως εκ παραδρομής γράψαμε χτες, βρέθηκε στη Λέσβο σχεδόν από την αρχή της προσφυγικής κρίσης για να προσφέρει τις νομικές της γνώσεις σε αραβόφωνους αλλά και πρόσφυγες κάθε καταγωγής. Συνδυασμός που την καθιστά τον ιδανικό στόχο για κάθε φασίστα.
«Είμαι από τη Χαβάη και ο τόπος μου έχει συνηθίσει στους ξένους, λόγω του τουρισμού. Ποτέ δεν αισθάνθηκα άσχημα για κάποιον λόγω καταγωγής και έτσι αισθάνονται και για μένα οι Αραβες, που πάντως εκπλήσσονται όταν μαθαίνουν τη θρησκεία μου», λέει.
Δηλώνει πλέον «εξαιρετικά επιφυλακτική» με τους πάντες και «απογοητευμένη» από όσα έζησε το βράδυ της Κυριακής.
Αλλωστε έχει κάθε λόγο να το κάνει αφού, όπως υποστηρίζει, λόγω θρησκεύματος κάποιοι την έχουν στοχοποιήσει εδώ και καιρό, φτάνοντας στο σημείο να ζωγραφίζουν σβάστικες στην πόρτα της και υποχρεώνοντάς την να αλλάξει τρία σπίτια μέχρι τώρα.
Αλλά την Κυριακή τρόμαξε πραγματικά. «Η πλατεία ήταν κυριολεκτικά ένα πεδίο μάχης. Οι φασίστες ήταν παντού και μας πετούσαν πέτρες αλλά και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Εμένα με έσωσε το κράνος που φορούσα, αλλά με όλα όσα έβλεπα, αισθανόμουν άσχημα που εγώ ήμουν προστατευμένη ενώ γύρω μου υπήρχαν γυναίκες και μωρά με τα κεφαλάκια τους εκτεθειμένα».
Οπως εξομολογείται η ίδια, έχει πέσει ξανά θύμα ρατσιστικών συμπεριφορών, ακόμα και στην Αμερική, λόγω θρησκείας. «Αλλά κάτι τέτοιο δεν έχω δει ποτέ. Φασίστες τόσο οργανωμένους και με τόσο μίσος πρώτη φορά συναντώ».
Αυτό που τη σόκαρε, εκτός από τη στάση της αστυνομίας, ήταν και η στάση των άλλων αρχών που είχαν σπεύσει.
«Είχα στα χέρια μου έναν τραυματία που αιμορραγούσε από το κεφάλι και πλησίασα έναν πυροσβέστη ζητώντας του να καλέσει το ΕΚΑΒ, μια και εμένα μου το έκλειναν όταν μιλούσα αγγλικά. Εκείνος όμως αρχικά αρνήθηκε, αν και τελικά δεν χρειάστηκε, αφού τα ασθενοφόρα ήταν κοντά. Αλλά δεν μπορούσα να τα πλησιάσω, μια και ανάμεσά μας υπήρχαν φασίστες. Τελικά πέρασα από μέσα και κατάφερα να φτάσω στον προορισμό μου».
Η ίδια κάνει λόγο για συμμετοχή στο πογκρόμ οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας. «Ηταν 40-45 άτομα με κιτρινόμαυρα κασκόλ και πολλά βεγγαλικά. Εμφανίστηκαν από το κτίριο αυτό (μας δείχνει τον σύνδεσμο οπαδών της ΑΕΚ δίπλα στην πλατεία Σαπφούς) και πετούσαν συνέχεια βεγγαλικά. Αρχικά από το κτίριο και μετά κατέβηκαν και συνέχισαν».
Οταν της εξηγώ ότι είναι φίλαθλοι μιας ομάδας που δημιουργήθηκε από πρόσφυγες, μένει έκπληκτη. «Είναι πολύ θλιβερό αυτό. Πραγματικά δεν το περίμενα».
Η έντονη όμως παρουσία των ποδοσφαιρικών χρωμάτων στην πλατεία Σαπφούς δεν περιορίστηκε σε οπαδούς με κιτρινόμαυρα κασκόλ. Το «παρών» έδωσαν και «πράσινοι» οπαδοί, όπως και «ερυθρόλευκοι»!
Ειδικότερα για τους οπαδούς του ΠΑΟ στη Μυτιλήνη, είναι γνωστό ότι των οργανωμένων ηγείται γνωστό στέλεχος της Χ.Α. στο νησί, που προφανώς παίζει τον ρόλο του συνδετικού κρίκου.
Μάλιστα, αν πιστέψουμε τις πληροφορίες, ο συγκεκριμένος ήρθε σε επαφή με τα κεντρικά της Μεσογείων, εξασφαλίζοντας την παρουσία δέκα ατόμων από εκεί, στο πλευρό τους.
Οπως και να έχει, πάντως, η συνύπαρξη οπαδών τριών ομάδων στις επιθέσεις εναντίον των προσφύγων είναι εντυπωσιακή και μάλλον πρωτόγνωρη.
Για την Ιστορία, να σημειώσουμε ότι αμέσως μετά τα γεγονότα, ο σύνδεσμος φιλάθλων ΠΑΟΚ Μυτιλήνης με ανακοίνωσή του διαχώρισε τη θέση του, τονίζοντας ότι σεβόμενοι τις προσφυγικές ρίζες του συλλόγου, ποτέ δεν θα στρέφονταν εναντίον προσφύγων.
Τσιν Τσαν
«Αγγιξα το πρόσωπό μου και βρήκα σπασμένα γυαλιά!»
Η Τσιν Τσαν είναι η μόνη Κινέζα εθελόντρια στο νησί. Βοηθάει με πολλούς τρόπους και όπου μπορεί. Την Κυριακή το βράδυ όμως χτυπήθηκε άσχημα στο πρόσωπο, αλλά δεν εγκαταλείπει.
«Νόμιζα ότι το πρόσωπό μου χτυπήθηκε από πέτρα και αρχικά δεν αισθανόμουν πόνο αλλά μόνο μούδιασμα. Αγγιξα το πρόσωπό μου και βρήκα σπασμένα γυαλιά! Είπα στον εαυτό μου "μείνε", για τις γυναίκες και τα παιδιά που ήταν πίσω μου. Αλλά κάποιοι Αφγανοί, μια γυναίκα και ένας άντρας, είδαν ότι αιμορραγούσα και με οδήγησαν έξω από τον ανθρώπινο κλοιό, στο καφενείο. Ενας άνθρωπος κάλεσε γιατρό, που ήρθε πολύ γρήγορα και με έλεγξε. Η βία όμως είχε εξαπλωθεί και το καφενείο δεν ήταν πλέον ασφαλές, ο γιατρός μού ζήτησε να πάω μαζί του και πήγαμε στο "Cafe P". Ημουν μπροστά στο "Cafe P". Και στη συνέχεια μυρίζουμε δακρυγόνα. Πήγαμε σε ένα κατάστημα, όπου μια κυρία έδινε επιδέσμους και Coca Cola. Με φίλησε και αργότερα επέστρεψα στο κατάστημα και είδα ότι η γυναίκα έκλαιγε. Ενιωσα πολύ άσχημα που οι ντόπιοι πρέπει να αντιμετωπίσουν τον φόβο και τη βία που εξαπλώνεται από ανθρώπους που ζουν στο ίδιο νησι
Γράφει: Γιώργος Παγούδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.