Η κίνηση είναι προπαγανδιστική και σε έναν βαθμό ίσως κατάφερε να πετύχει τον στόχο της. Η Λέγκα, όπως είδαμε, εξέλεξε τον πρώτο μαύρο γερουσιαστή στην ιστορία της ιταλικής πολιτικής.
Πρόκειται για τον Τόνι Ιγουόμπι, εξήντα δύο ετών, ο οποίος έφτασε στην Ιταλία πριν από είκοσι πέντε χρόνια.
Κατάγεται από τη Νιγηρία, αλλά ήδη πριν έρθει στην Ιταλία είχε σπουδάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παντρεμένος με Ιταλίδα και πατέρας δύο παιδιών, ο Ιγουόμπι έχει επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον τομέα της πληροφορικής.
Η επικοινωνιακή κίνηση είναι προφανής: το κόμμα που θεωρεί τους μετανάστες και τους πρόσφυγες το νούμερο ένα κοινωνικό πρόβλημα, δηλώνει ότι στοχεύει να επιλέξει έναν έγχρωμο πολίτη αφρικανικής καταγωγής ως μελλοντικό υπουργό Μετανάστευσης.
Η αντίφαση, βέβαια, είναι μόνο φαινομενική. Διότι ο Ιγουόμπι δηλώνει θαυμαστής του γραμματέα της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, και ταυτίζεται πλήρως με τη γραμμή του.
Θεωρεί, δηλαδή, ότι «οι μετανάστες πρέπει να βοηθηθούν στο σπίτι τους» και ότι, παράλληλα, για τους παράτυπους μετανάστες η απέλαση αποτελεί μονόδρομο.
Ξεχνά, βέβαια, πως στο παρελθόν (όταν η Λέγκα και η Φόρτσα Ιτάλια ήταν στην κυβέρνηση), είχαν προχωρήσει στη νομιμοποίηση εξακοσίων χιλιάδων παράτυπων μεταναστών.
Ηταν φυσικό η παρουσία του Τόνι Ιγουόμπι μέσα σε μια πολιτική δύναμη σαν και αυτή της Λέγκα να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις.
Οπως του παίκτη της Εθνικής Ιταλίας και πρώην ποδοσφαιριστή της Μίλαν, Μάριο Μπαλοτέλι.
Είναι επίσης έγχρωμος, και λίγο μετά την είδηση της εκλογής τού νιγηριανής καταγωγής επιχειρηματία, έγραψε στο instagram: «Μπορεί εγώ να είμαι τυφλός ή ίσως ακόμη δεν του είπαν ότι είναι μαύρος. Ντροπή!!!».
Ο Μπαλοτέλι ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει ρατσισμός, από τη στιγμή που στα ιταλικά στάδια, για να τον αμφισβητήσουν, πολλές φορές του πετούσαν μπανάνες και τον αποκαλούσαν πίθηκο.
Ο γερουσιαστής, ξέροντας ότι δεν θα διέθετε πολλά επιχειρήματα σε ό,τι αφορά τη ρατσιστική ταυτότητα της Λέγκα, αρνήθηκε να σχολιάσει τις φράσεις του αθλητή.
Αλλά ο Σαλβίνι, ο οποίος δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να κάνει αναρτήσεις στα social media, απάντησε ότι «ο Μπαλοτέλι δεν του άρεσε στο γήπεδο και του αρέσει ακόμη λιγότερο εκτός γηπέδου».
Η όλη σύγκρουση, βέβαια, σε περίπτωση που η Λέγκα, η Φόρτσα Ιτάλια και τα ακροδεξιά Αδέλφια της Ιταλίας συνθέσουν κυβέρνηση, πρόκειται σίγουρα να συνεχιστεί. Διότι οι αιτίες θα είναι σχεδόν καθημερινές.
Η συνταγή του Σαλβίνι σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό είναι, όπως είπαμε, «να τους βοηθήσουμε στο σπίτι τους».
Πρόκειται ακριβώς για την ίδια φράση που έχει χρησιμοποιήσει και ο Ματέο Ρέντσι, ο απερχόμενος γραμματέας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος.
Αλλά για να είμαστε ακριβείς και έντιμοι, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: ο Ρέντσι εννοεί ότι έπρεπε να αυξηθεί, πράγματι, η βοήθεια προς την Αφρική και τις άλλες περιοχές του πλανήτη στις οποίες οι κάτοικοι δεν μπορούν να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Ο Σαλβίνι υπονοεί κάτι το πολύ διαφορετικό: ότι ο καθένας, κατά κανόνα, πρέπει να ζει στη χώρα του και μόνο, διότι καθετί το διαφορετικό μάς ενοχλεί και πρέπει να απαλειφθεί.
Είναι η ίδια στάση που επιδεικνύει προς τους ομοφυλόφιλους και τα δικαιώματά τους. Και για όσους θυμούνται τι έλεγε μέχρι πριν από λίγα χρόνια, είναι ακριβώς η ίδια λογική που χρησιμοποιούσε στις επιθέσεις του προς τους «τεμπέληδες νότιους Ιταλούς».
Η Λέγκα, για να πετύχει σημαντικό αποτέλεσμα στις εκλογές, καλλιέργησε τη λογική του φόβου και της μισαλλοδοξίας.
Και δεν φτάνει, φυσικά, ένας ή και περισσότεροι Ιγουόμπι για να μπορέσει να πάρει άφεση αμαρτιών.
Γραφει: Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.