Δύο ιστορίες για τον Τζίμη Πανούση, όπως τις αλιεύσαμε από το facebook του καλού φίλου και συντρόφου Vangelis Papoudakis.
Δυο πράγματα έτσι για τον αποχαιρετισμό:
Για μενα Τζιμακος=Μουσικες Ταξιαρχίες...ισως όπως περίπου Αγγελακας=Τρύπες.
Μνήμη πρώτη: Απρίλης 84 καθοδόν για πενθήμερη στην Κέρκυρα. Στο πούλμαν κυριαρχεί Πάριος, όπου κάπου μετα το Αντίρριο φεύγει απ' τη γαλαρία κασέτα προς τη συνοδηγό που έτυχε να είναι η υπολυκειαρχισσα. Ευτυχώς η κασέτα πήγε χωρίς τη θήκη με τη γνωστή φωτο. Δυστυχώς,ξεκίνησε με το "Μου λες μ αγαπάς"...πουτάνα όλα εννοείται...
Μνήμη δεύτερη: Κάμπινγκ της YRE το 1995 στην Αντίπαρο. Καλεσμένος για μια βραδιά ο Τζίμης ο οποίος ,μια μέρα πριν το σόου παθαίνει ωτίτιδα από μακροβούτι. Προς τιμήν του πρότεινε ο ίδιος να εξηγήσει στον κόσμο τι έγινε και να κάνει όσο μπορούσε ένα μικρό σκετσακι. Στη συνάντηση μαζί του που έτυχε να είμαι κι εγώ,περίμενα έναν εντελώς γεια σου τύπο και μένω άναυδος έχοντας απέναντι μου έναν πολύ σοβαρό και συγκροτημένο άνθρωπο, ήρεμο και ευγενικό.
Αυτά....κι αν υπάρχει κάτι πέρα από την ανυπαρξία εκεί που πάει, ας τα κάνει πουτάνα όπως τότε στο πούλμαν...R.I.P.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.