Μια 20χρονη Ισπανίδα έπεσε θύμα βιασμού από πέντε επίσης άτομα στη Σεβίλη, στη διάρκεια μιας υπαίθριας γιορτής στις 7 Ιουλίου του 2016. Το κορίτσι βρήκε σε κατάσταση σοκ ένα ζευγάρι, που ειδοποίησε την αστυνομία, η οποία με τη βοήθεια των καμερών ασφαλείας όχι μόνο επιβεβαίωσε το περιστατικό, αλλά εντόπισε τους πέντε υπόπτους και τους συνέλαβε. Η κοπέλα οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί που την εξέτασαν διαπίστωσαν τον βιασμό της.
Μάλιστα, οι αρχές βρήκαν σε ιστοσελίδα βίντεο του ομαδικού βιασμού, το οποίο είχαν ανεβάσει οι ίδιοι οι δράστες και το συνέκριναν με αυτό που πήραν από τις κάμερες ασφαλείας.
Όλα έγιναν σύμφωνα με τον νόμο, σχηματίστηκε κατηγορητήριο και οι πέντε ύποπτοι δικάζονται για σεξουαλική επίθεση και βία.
Η υπόθεση έχει προκαλέσει σοκ στην Ισπανία, όχι μόνο για το ίδιο το γεγονός του βιασμού, αλλά και για τον τρόπο που το χειρίστηκε ο δικαστής που έχει χρεωθεί την υπόθεση.
Η οικογένεια ενός από τους κατηγορούμενους, στην προσπάθεια να βρει επιχειρήματα για την υπεράσπισή του, προσέλαβε ιδιωτικό ντετέκτιβ, ο οποίος ανέλαβε να παρακολουθήσει την κοπέλα το διάστημα μετά την επίθεση.
Κατέγραψε με μεγάλη επιμέλεια τις καθημερινές δραστηριότητές της: Πού πήγαινε, ποιους συναντούσε, πώς ήταν ντυμένη, αν χαμογέλασε ή αν γέλασε, τι αναρτήσεις έκανε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μεταξύ αυτών εντόπισε ότι μοιράστηκε με τους φίλους της στο facebook μια δημοσίευση «με εορταστικό χαρακτήρα».
Όλα τα παραπάνω κατατέθηκαν ως αποδεικτικά στοιχεία εκ μέρους της υπεράσπισης και -ω! του θαύματος- ο δικαστής τα δέχτηκε...
Η υπόθεση ακόμη δεν έχει εκδικαστεί, οπότε δεν γνωρίζει κανείς αν οι ύποπτοι για την επίθεση θα καταδικαστούν. Ωστόσο, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η σύγχρονη κοινωνία δεν μπορεί -ή δεν θέλει να διαχειριστεί- το ζήτημα της σεξουαλικής βίας εναντίον των γυναικών.
Η ιστορία είναι παλιά και γνωστή και φυσικά δεν αφορά μόνο την Ισπανία. Σε κάθε περιστατικό βιασμού μια γυναίκας, οποιασδήποτε ηλικίας ή κοινωνικής θέσης εξετάζονται τα εξής πράγματα: μήπως φορούσε στενά ρούχα; μήπως ενώ στην αρχή ήθελε να έχει ερωτική σχέση με τον επιτιθέμενο μετά άλλαξε γνώμη; μήπως έδωσε την εντύπωση ότι επιθυμούσε μια ερωτική επαφή;
Κι ύστερα, στη διάρκεια της επίθεσης, μήπως δεν αμύνθηκε επαρκώς; Έβαλε τις φωνές, ζήτησε βοήθεια; Μετά; Κατήγγειλε την επίθεση αμέσως ή περίμενε ώρες ή μέρες για να το κάνει; Συνεχίζει να ζει κανονικά; Επισκέπτεται φίλους της; Πηγαίνει στη δουλειά;
Αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι «ναι», τότε το ίδιο το γεγονός της σεξουαλικής επίθεσης περνά σε δεύτερη μοίρα και οι γύρω της, ακόμη και κοντινά της πρόσωπα ενδέχεται να αρχίσουν να το αμφισβητούν. Μήπως τελικά τα ήθελε;
Τελικά, δεν αρκεί η αλήθεια, το γεγονός. Αν δεν την δουν να κλαίει στον δρόμο, αν δεν χάσει λόγω κατάθλιψης και καταρρακωμένη τη δουλειά της, αν δεν καταστραφεί οριστικά και αμετάκλητα η ζωή της και αν δεν κυκλοφορεί στο εξής ντυμένη τουλάχιστον σαν καλόγρια, η βία που υπέστη χάνει κάτι -πολύ- από την αλήθεια της.
Άρα, ισχύει και σ' αυτή την περίπτωση κάτι αντίστοιχο και με τη γυναίκα του Καίσαρα: Δεν αρκεί να σε βιάσουν, πρέπει να σου φαίνεται κιόλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.