Οι συμφωνίες της κυβέρνησης της Ρώμης με την κυβέρνηση της Τρίπολης για τη συγκράτηση των μεταναστευτικών ροών προς το παρόν δεν φαίνεται να αποδίδουν.
Από τη μία διότι η βορειοαφρικανική αυτή χώρα είναι διαιρεμένη και είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει ενιαίος έλεγχος της όλης κατάστασης.
Και, από την άλλη, λόγω του ότι τα δίκτυα των μαφιόζων διακινητών που εκμεταλλεύονται «τους απελπισμένους της θάλασσας» συνεχίζουν να είναι πανίσχυρα.
Ενώ, λοιπόν, χιλιάδες μετανάστες φτάνουν στα λιμάνια της Σικελίας και της Καλαβρίας, η ιταλική Δεξιά και η Ακρα Δεξιά αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν και πάλι την απελπισία των ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.
Ο εκπρόσωπος της μπερλουσκονικής Φόρτσα Ιτάλια στη Βουλή της Ρώμης, Ρενάτο Μπρουνέτα, αξιώνει από τον υπουργό Εσωτερικών Μάρκο Μινίτι «να μπλοκάρει τα πλοία που κατευθύνονται προς την Ιταλία και να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση να κατευθυνθούν προς άλλα λιμάνια της Μεσογείου».
Διερωτάται, δε, «για ποιο λόγο τα πλοία αυτά δεν πάνε ποτέ στη Γαλλία, στη Μάλτα, στην Ισπανία ή στη Δαλματία».
Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό, το κόμμα του Μπερλουσκόνι θέλει να δείξει ότι δεν αφήνει στη Λέγκα του Βορρά και στα ακροδεξιά «Αδέλφια της Ιταλίας» (με τους οποίους συμμάχησε στις δημοτικές εκλογές), το μονοπώλιο της ξενοφοβίας.
Υπάρχει, βέβαια, μια σειρά από στοιχεία και ελλείψεις που ευνοούν τις διαθέσεις αυτές: το ότι στην τελευταία ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής δεν αποφασίστηκε τίποτα το ουσιαστικό για τις μετεγκαταστάσεις και η Ιταλία νιώθει να έχει αφεθεί μόνη της από τους εταίρους, αλλά και η στάση του ίδιου του υπουργού Εσωτερικών Μινίτι, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες δήλωσε στην Corriere della Sera ότι «θα ήθελε ένα πλοίο -έστω και ένα μόνο- να κατευθυνόταν, για μια φορά, σε ένα άλλο ευρωπαϊκό λιμάνι».
Η συντηρητική παράταξη, δηλαδή, εκμεταλλεύεται ένα κενό σε επίπεδο πολιτικών πρωτοβουλιών, το οποίο γίνεται αισθητό από τους πολίτες. Και με την επιθετικότητά τους στο όλο θέμα, τα δεξιά κόμματα ευνοήθηκαν και στις δημοτικές εκλογές της 11ης και της 25ης Ιουνίου.
Η ακροδεξιά πτέρυγα της συμμαχίας, με την Τζόρτζια Μελόνι των Αδελφών της Ιταλίας και τη Λέγκα, έφτασε να προτείνει ένα παραληρηματικό ναυτικό μπλόκο στα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη.
Σαν να λέμε κλίμα εμπόλεμης κατάστασης, από τη στιγμή που σε μια τέτοια περίπτωση –υποθετικά- θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και όπλα.
Ο Μπερλουσκόνι πρέπει να προσέξει, διότι αν παγιδευτεί στη λογική της ακραίας αυτής ρητορικής κινδυνεύει να απομονωθεί και πάλι στο εσωτερικό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και να μείνει μόνον ένας τοπικός γραφικός ηγέτης.
Είναι άλλο τόσο αλήθεια, όμως, ότι αν δεν δοθούν ουσιαστικές απαντήσεις σε ό,τι αφορά τον κανονισμό του Δουβλίνου, τις μετεγκαταστάσεις, την αξιοπρεπή φιλοξενία των αιτούντων άσυλο και την ανακατανομή τους σε όλες τις περιοχές της χώρας, η στάση αυτή της υποκριτικής και κυνικής Δεξιάς μπορεί να κερδίσει όλο και μεγαλύτερο έδαφος.
Από efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.