16.6.17

«Απόψε σκότωσαν ένα μου καρντασάκι»


Στις 16 Ιουνίου 2013 κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο Πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη, ο 14χρονος Berkin Elvan τραυματίζεται θανάσιμα από αστυνομικούς. Χτυπήθηκε στο κεφάλι με δακρυγόνο και έμεινε σε κώμα 269 μέρες μέχρι τις 11 Μαρτίου 2014. Σε μια πόλη που φλεγόταν από μαζικές κινητοποιήσεις κατά της κυβέρνησης Ερντογάν, ο Berkin Elvan χτυπήθηκε την ώρα που βγήκε από το σπίτι του για να πάει να αγοράσει ψωμί.

“Θα τανε δε θα ‘ταν 15
λέει τον φωνάζανε Berkin
Έπεσε σούρουπο κοντά η ώρα 5
κι ήταν καρντάσι από τα μέρη του Nazim
Τον δολοφόνησε η εκεί αστυνομία
να το θυμάσαι το όνομα Berkin Elvan
Η αδερφή του κράτους ήταν πάντα η βία,
είτε τη στέλνουν οι από δω είτε ο Ερντογάν”
Ο 14χρονος Berkin Elvan δε χτυπήθηκε απλά από την κυβέρνηση Ερντογάν. Δε χτυπήθηκε απλά από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Ο Berkin Elvan χτυπήθηκε από την αστυνομία. Είναι ένας ακόμα κρίκος στην ατελείωτη αλυσίδα των θυμάτων της αστυνομικής βίας, μιας βίας που είναι ίδια σε όλο τον κόσμο. Μιας βίας ωμής που με πρόσχημα την προστασία χτυπάει τυφλά, ανελέητα. Σε Ελλάδα, Τουρκία, Βραζιλία, Γαλλία ή οπουδήποτε αλλού σε κάθε μικρό ή μεγάλο μέρος αυτού του κόσμου, άνθρωποι τραυματίζονται και σκοτώνονται στο όνομα της ασφάλειας. Στο όνομα ενός κόσμου που από τη στιγμή της γέννησής μας, μας μαθαίνουν πως είναι χωρισμένος με σύνορα και ό,τι μας επιτρέπεται να θεωρούμε ως ιστορία είναι αυτή, της εθνικής υπερβολής.
“Να σου ‘χαν πει άραγε κι εσένα στο σχολείο
ότι απέναντι στο Αιγαίο είναι ο εχτρός;
Βρωμάει εθνικισμό το προβατοποιείο
είτε είναι τούρκικος είτε ελληνικός
Μες στα κιτάπια τους ποτέ τους δε χωρέσαν
αυτό το σύστημα που απ’ το λαιμό μας πνίγει
Μας κατηγοριοποίησαν και μας διαιρέσαν,
οι δούλοι πρέπει να ‘ν’ πολλοί κι αφέντες λίγοι”
Ο Berkin Elvan έγινε σύμβολο ενός αγώνα κατά της εξουσίας. Ο θάνατος του ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων και ένα κύμα αντίστασης εκδηλώθηκε με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να είναι για μια ακόμα φορά στους δρόμους. Και έτσι, σε μια στιγμή τα σύνορα καταργήθηκαν και το άψυχο κορμί του το συνόδεψαν πέρα από τους χιλιάδες διαδηλωτές στην Τουρκία και πολλοί ακόμα σε διάφορες γωνιές της γης. Η απάντηση του κράτους ήταν πάλι σταθερά η ίδια. Τραυματισμοί, αίμα, θάνατος.
Άμα σου τύχει ν’ απαντήσεις τον Αλέξη,
πες του για μας ότι δεν πέθανε πως ζει
Κι ότι kardesimsin –αυτή είναι η σωστή λέξη-
από το Σύνταγμα μέχρι και το Gezi
Κι άμα σου τύχει να απαντήσεις και τον Παύλο,
να του μιλήσεις είναι ένας παλιός μου φίλος
Κι έτσι και έχουνε φασίστες κι εκεί πάνω,
να μη φοβάσαι θα σε προστατέψει εκείνος
Απόψε καίγονται οι όχθες του Βοσπόρου
ναύτες δακρύζουνε περνώντας τα βαπόρια
στα αιώνια ζάρια του θεού και του εωσφόρου
πάλι μας παίξανε και φέραν πάλι ντόρτια
Από την Άγκυρα μου ήρθανε τα νέα
ότι κατέβηκε στο δρόμο το METU
Δεν τη φοβίζει η εξουσία τη νεολαία
ούτε των μπάτσων ο οπλισμός και του στρατού”
Οι δολοφονίες του Berkin Elvan, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, του Παύλου Φύσσα και τόσων άλλων, δεν είναι απλά στιγμές στην Ιστορία. Είναι χαρακιές βαθιές στη μνήμη μας. Και η μνήμη, η συλλογική μνήμη που διαμορφώνει και διαμορφώνεται από την κοινωνική συνείδηση είναι το όπλο μας ενάντια στη λήθη. Είναι το όπλο που έχουμε για να συνδέουμε και να αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα και τον κόσμο ως έχουν. Να αντιλαμβανόμαστε τις κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνονται. Να βλέπουμε και να αναγνωρίζουμε εχθρούς και φίλους. Να μάθουμε να πολεμάμε, να μάθουμε να ζούμε, να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε.
“Με κάτι λέξεις που έχουμε κι οι δυο κοινές,
σου γράφω απόψε που στα μάτια κοιταζόμαστε
Μήπως κι ενώσουμε επιτέλους τις φωνές,
μήπως και αρχίσουμε και να συνενογιόμαστε
Μες στο ποτήρι μου ρακί και serefe,
βαρύ τσιγάρο και οι στάχτες στο τασάκι
Βαριά μας λάβωσαν απόψε αδερφέ,
απόψε σκότωσαν ένα μου καρντασάκι”

Οι στίχοι είναι του Λεωνίδα Οικονομάκη.
Το «Θα ‘τανε δε θα ‘ταν 15» ερμηνεύτηκε από τους Social Waste και Αντίποινα.
Πηγη:tetartopress.gr










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.