Για κάποιους, ο Μένγκελε δεν πέθανε ποτέ!

Είναι τρομακτικό πως τα ιδεώδη των ναζιστών όχι μόνο δεν πέθαναν ποτέ ουσιαστικά, αλλά όλο το διάστημα από το τέλος του πολέμου συνέχισαν το δηλητηριώδες έργο τους σε όλη τον πλανήτη, ακόμα και σε χώρες που στην κοινή αντίληψη μοιάζουν… πρωτοποριακές σε πολλούς τομείς, όπως στην Σουηδία.

Πιο συγκεκριμένα, το όχι και τόσο μακρινό 1997, η σουηδική εφημερίδα «Dagens Nyheter» έκανε μια αποκάλυψη που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Από το 1935 έως το 1976, Σουηδοί επιστήμονες εφάρμοσαν ένα πρόγραμμα με σκοπό να διατηρήσουν την «καθαρότητα της φυλής». Στο πλαίσιο του προγράμματος περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους γυναίκες, στειρώθηκαν, καθώς θεωρούνταν «κατώτεροι». Οι λόγοι για αυτό δεν ήταν μόνο επειδή ήταν ήταν μιγάδες. Το ρεπερτόριο των ευγονιστών περιελάμβανε άτομα με νοητική υστέρηση, ψυχολογικά προβλήματα ή ακόμα «παρεκκλίνουσα» συμπεριφορά, όπως έντονη σεξουαλική δραστηριότητα. Σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα εφαρμόστηκε σε όσους τα χαρακτηριστικά τους θεωρήθηκε ότι δεν άρμοζαν στο πρότυπο της άριας φυλής.

Εντύπωση προκαλεί πως το πρόγραμμα δεν το διεξήγαγε κάποια μυστική οργάνωση, που νοσταλγούσε το ναζιστικό καθεστώς, αλλά αντίθετα, αποτελούσε νόμο του κράτους! Το πρόγραμμα στειρώσεων άρχισε να εφαρμόζεται μετά τη ψήφιση σχετικού νόμου το 1934. Την σχετική έρευνα που έφερε στο φως το εν λόγω πρόγραμμα έκανε ο δημοσιογράφος Ματσιέχ Ζαρέμπα και στο ρεπορτάζ του φιλοξένησε τη μαρτυρία μιας γυναίκας, της Μαρία Νόρντιν, η οποία κατήγγειλε ότι όταν ήταν μαθήτρια, υπεβλήθη σε στείρωση παρά την θέληση της. Οι σχολικές αρχές την κατέταξαν στα «καθυστερημένα παιδιά» λόγω… μυωπίας, την έβαλαν σε ειδικό σχολείο και σε ηλικία 17 ετών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την κάλεσαν να υπογράψει «κάτι χαρτιά». Η μαρτυρία της γυναίκας είναι συγκλονιστική.

«Υπέγραψα γιατί ήξερα ότι πρέπει να το κάνω για να βγω από εκεί. Με οδήγησαν σε νοσοκομείο όπου μου έκαναν ολική αφαίρεση γεννητικών οργάνων. Ένας γιατρός μου είπε: δεν είσαι και πολύ έξυπνη, δεν πρέπει να κάνεις παιδιά.»

Το ρεπορτάζ συνεχίζει αναφέροντας πως οι στειρώσεις, επισήμως, ήταν οικειοθελείς. Ωστόσο, πολλά θύματα κατήγγειλαν, ότι αναγκάστηκαν να υπογράψουν, με την απειλή ότι αν δεν το έκαναν, θα έχαναν τα παιδιά τους, αν αποκτούσαν, καθώς και όλες τις κοινωνικές παροχές. Η αποκάλυψη δημιούργησε σάλο στη σουηδική κοινή γνώμη και προκάλεσε την παρέμβαση της τότε υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων Μαργκότ Βάλστρομ. Η ίδια αποκάλεσε το μέτρο “πράξη βαρβάρων” και διέταξε έρευνα για τη διαλεύκανση του ζητήματος. Η σουηδική κυβέρνηση απάντησε διορίζοντας τον καθηγητή Καρλ Γκούσταφ Άντρεν επικεφαλής μια επιτροπής για να φωτίσει την υπόθεση.



Τρία περίπου χρόνια μετά, ο καθηγητής παρέδωσε στην σουηδική Βουλή τα συγκλονιστικά στοιχεία που βρήκε. Πάνω από 230.000 άτομα υπέστησαν στείρωση στη Σουηδία από το 1935 έως το 1996, και μάλιστα οι 63.000 στειρώσεις έγιναν από το 1935 έως το 1976 στο πλαίσιο των νόμων που είχαν την ομόφωνη στήριξη της Βουλής εκείνης της εποχής. Το κλίμα καταπίεσης δεν άλλαξε ούτε το 1976, την χρονιά δηλαδή που ψηφίστηκε νέος νόμος που όριζε ως αναγκαία την προηγούμενη συγκατάθεση των ενδιαφερομένων. Στα χρόνια που ακολούθησαν έως το 1996, υπέστησαν στείρωση περίπου άλλοι 166.000 άνθρωποι.

Ίσως όμως το πιο φρικτό από όλη αυτή την ιστορία είναι, όπως υποστήριζε και η έρευνα που δημοσιεύθηκε στη «Dagens Nyheter» επί τέσσερις ημέρες, ότι το πρόγραμμα δεν εφαρμοζόταν μόνο στη Σουηδία. Η Δανία και η Νορβηγία είχαν θέσει σε εφαρμογή αντίστοιχα προγράμματα «φυλετικών εκκαθαρίσεων» μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο….

Με πληροφορίες από την Μηχανή του Χρόνου

Από toperiodiko.gr