Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1933 η Νίνα Σιμόν (βίντεο)

Σαν σήμερα γεννήθηκε στις 21 Φλεβάρη 1933 στην πόλη Τράιον της Νότιας Καρολίνας η Νίνα Σιμόν (πραγματικό όνομα Γιουνίς Κάθλην Γουέημον) και ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας. Αναγνωρίστηκε ως τραγουδίστρια, στιχουργός και πιανίστρια και ήταν σίγουρα η πιο κρυστάλλινη φωνή της τζαζ.


Ήταν μια γυναίκα που ταύτισε την επανάσταση με τη ζωή, που έκρυβε την ευαισθησία της κάτω από απρόβλεπτα ξεσπάσματα, που αξιοποίησε τη μουσική της διάνοια, που τραγουδούσε, θύμωνε, χτυπούσε δυνατά το χέρι για να πιάσει ρυθμό, έπαιζε μοναδικά πιάνο, διεκδικούσε, ηλέκτριζε τη σκηνή όπως καμία άλλη.

Η Νίνα Σιμόν είναι το απόλυτο παράδειγμα φυλετικής, καλλιτεχνικής και σεξουαλικής ελευθερίας. Η ίδια πάντα επέμενε: «Πώς μπορείς να είσαι καλλιτέχνης και να μην καθρεφτίζονται πάνω σου τα γεγονότα των καιρών που ζεις;».

Γι' αυτό και προσάρμοζε στη μουσική ό,τι κι αν συνέβαινε στο σύμπαν της. Η διεκδίκηση για ισότιμη μεταχείριση των γυναικών, των μαύρων, των αδικημένων, οι πόνοι, οι χαρές, οι βασανισμοί, η αμφιφυλοφιλία της, η διαγνωσμένη διπολική διαταραχή της, όλα μετουσιώνονταν σε τραγούδι. Εγιναν στιλ και ήχος ανεπανάληπτος.

Μιλώντας γι' αυτήν η Αφροαμερικανή ακτιβίστρια Αντζελα Ντέιβις (σύμβολο κι αυτή του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα) είχε γράψει ένα κείμενο που ένα δίσκο αφιέρωμα στη Νίνα Σιμόν. Στο εξώφυλλο απεικονίζοταν η Σιμόν να κρατά ένα κόκκινο μπαλόνι, παραπέμποντας στην ημέρα που η Σιμόν επισκέφθηκε την Ντέιβις στη φυλακή. «Συγκινήθηκα βαθιά όταν πληροφορήθηκα ότι ήθελε να με επισκεφθεί. Αλλά καθώς αργούσε και δεν εμφανιζόταν στην καθορισμένη ώρα, ανησύχησα ότι αναβλήθηκε η επίσκεψη», γράφει στο σημείωμα η Ντέιβις. «Αποδείχτηκε όμως ότι ο λόγος της καθυστέρησης ήταν η άρνηση των σωφρονιστικών υπαλλήλων να της επιτρέψουν να μου φέρει το δώρο που είχε για μένα: ένα όμορφο κόκκινο μπαλόνι. Εμαθα, μάλιστα, ότι είχε μια έντονη λεκτική διαμάχη με τους φρουρούς, καθώς η τήρηση των κανόνων δεν την ενδιέφερε. Την περίοδο που ακολούθησε, το μπαλόνι σταδιακά ξεφούσκωσε, αλλά παρέμεινε μια σταθερή, πολύτιμη συντροφιά στο κελί μου... Η Νίνα εκπροσωπούσε όλες τις γυναίκες που είχαν σιγήσει. Με την απαράμιλλη καλλιτεχνική ιδιοφυΐα της, υπήρξε η ενσάρκωση της επαναστατικής δημοκρατίας την οποία πριν από εκείνη δεν ξέραμε ούτε πώς είναι να τη φαντάζεται κανείς».

Η ίδια η Νίνα Σιμόν συνήθιζε να λέει για τον εαυτό της: «Ολη μου τη ζωή προσπαθούσα να ζω με τη Νίνα. Δεν ήταν εύκολο».