11.11.16

Αντίο Λέοναρντ Κοέν...

Ένας ποιητής που έγραψε μουσική με τις λέξεις του και είχε το χάρισμα να τις γεμίσει από δυνατές μελωδίες. Ένας μπίτνικ που έφερε στην ποπ μουσική το συναίσθημα του δρόμου και τον ηδονισμό του εφήμερου – την αβάσταχτη αίσθηση της αμαρτίας – λάτρης των γυναικών και παντελώς μοναχικός. Ένας στιχουργός που κόβει βαθιά με τα λεγόμενά του.

Ένας “Beautiful Loser” που θέλησε να ξεφύγει από τον κόσμο, αδυνατώντας να τον αλλάξει και παραλίγο να καταλήξει μοναχός για πάντα στα υψίπεδα της Καλιφόρνιας. Τέλος, ένας διανοούμενος, που εξέφρασε παραστατικά στα τραγούδια του τις αντινομίες της καταγωγής του (Εβραίος) της χώρας του (Καναδάς) και της μουσικής σκηνής του (Αμερική).

«Είμαι έτοιμος να πεθάνω, ελπίζω να μην είναι πολύ άβολο», δήλωνε πριν λίγες ημέρες ο άνθρωπος και να που ένα πλέον όραμά του έγινε πραγματικότητα αμετάκλητη. Γιατί, όπως σημειώναμε στην αρχή του έτους με αφορμή τον χαμό άλλων ενδόξων μουσικών, έφθασε ο εποχή που η γενιά που προκάλεσε την ζωή αγκαλιάζεται πλέον με τον θάνατο. Η γενιά των εμβληματικών ρόκερς χάνει τη μάχη με τον χρόνο και βιώνει, μαζί και εμείς, την αποχώρησή της.

Αυτή η απώλεια κόβει ένα ακόμη συναισθηματικό μας στήριγμα καθώς ο Cohen μαζί με λίγους επιβιώσαντες συναδέλφους του διατηρούσαν την ενέργειά τους ζωντανή και συχνά – πυκνά δήλωναν την παρουσία τους. Ένας θεσμός καλλιτεχνίας που στεκόταν κάπου δίπλα και επιβεβαίωνε πως όλα ακόμη είναι εφικτά.


Από toperiodiko.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.