Ξέσπασμα του Μεξικανού σκηνοθέτη Ινιάριτου κατά του Τραμπ

Ο γνωστός σκηνοθέτης Αλεχάνδρο Γκονσάλες Ινιάριτου με άρθρο του στην ισπανική El Pais, σχολιάζει την επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στο Μεξικό και την προκλητική απαίτηση του αμερικανού υποψηφίου για την προεδρία να πληρώσει το Μεξικό το τείχος που θα σταματήσει τη μετανάστευση


Ο μεξικανός σκηνοθέτης χαρακτηρίζει προδοσία την πρόσκληση που απηύθυνε ο πρόεδρος της χώρας Ενρίκε Πένια Νιέτο στον Τραμπ. «Είναι σαν να αβαντάρεις αυτόν που εδώ και έναν χρόνο σε απειλεί, σε φτύνει και σε προσβάλει σε όλο τον κόσμο» λέει.

Ο Ινιάριτου υπενθυμίζει ότι το 40% των μεταναστών από χώρες της Κεντρικής Αμερικής που ζουν χωρίς χαρτιά στις ΗΠΑ είναι ουσιαστικά πρόσφυγες. «Παιδιά που έτρεξαν να γλιτώσουν από την πείνα, τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους, τη μιζέρια, τις απειλές για τη ζωή τους από το οργανωμένο έγκλημα σε χώρες όπως η δική μας. Σε χώρες, όπως η δική μας, που τους αρνήθηκαν αξιοπρέπεια και ασφάλεια.»

Η κοινότητα των 11 εκατ. αόρατων

Ο ίδιος σημειώνει ότι δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του Μεξικανό να ζητά ελεημοσύνη σε δρόμο των ΗΠΑ. «Είναι σκληρά εργαζόμενοι, που ενισχύουν τις οικονομίες και των δύο χωρών. Αλλά άνθρωποι που -βολικά- θα παραμείνουν μια κοινότητα 11 εκατομμυρίων αόρατων».

Υπογραμμίζει μάλιστα ότι ο Τραμπ θα έπρεπε να έχει χαρακτηριστεί «persona non grata» (ανεπιθύμητο πρόσωπο) στο Μεξικό για την υποκίνηση σε μίσος και διχασμό που σπέρνει στην ίδια του τη χώρα.

«Ο πρόεδρός μας δεν του ζήτησε τίποτα. Ο Τραμπ είχε την άνευ προηγουμένου τύχη να είναι ο πρώτος υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ που επισκέφθηκε τη χώρα μας, κηλιδώνοντας τη μνήμη και την ιστορία μας.

«Πριν από 168 χρόνια, ο Αντόνιο Λόπες ντε Σάντα Άνα παρέδιδε σχεδόν τη μισή μας επικράτεια. Χθες, ο πρόεδρος Πένια Νιέτο έδωσε το λίγο που απέμενε από αξιοπρέπεια»

[σ.σ. O Αντόνιο Λόπες ντε Σάντα Άνα (1794-1876) υπήρξε πρόεδρος του Μεξικού και στρατιωτικός, στην εποχή του οποίου έγιναν οι πόλεμοι με τις ΗΠΑ από τους οποίους το Μεξικό έχασε τεράστιο κομμάτι της επικράτειάς του].

Ο Ινιάριτου καταλήγει υπενθυμίζοντας τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο επικίνδυνο από την ειλικρινή άγνοια και τη συνειδητή ανοησία».