27.8.16

Άρης: Η μέρα που γεννήθηκε αθάνατος

Θα γραφτούν και θα αναπαραχθούν πολλά σήμερα και δικαίως για τον Αρχηγό του Απελευθερωτικού Κινήματος και της Εθνικής Αντίστασης. Δεν θέλω να προσδώσω κανένα επικό χαρακτηριστικό την ήμερα της γενέθλιας μνήμης του Άρη Βελουχιώτη.

Η ιστορία του απελευθερωτικού αγώνα, γράφτηκε πάνω σε αυτό τον τόπο που περπατάμε, από το αίμα των ηρώων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του αθώου λαού που σφαγιαζόταν ή πέθαινε από τη πεινά, κάτω από την κτηνωδία και τη θηριωδία. της φασιστικής, ναζιστικής γερμανικής κατοχής.

Από το δικό του αίμα όπως έβαψε τα λημέρια της Μεσούντας, κυλώντας να συναντηθεί προς τη ποταμιά του Αχελώου.

ΑΝη ληξιαρχική πράξη γέννησης του Θανάση Κλάρα γράφει 27 Αυγούστου 1905 και τόπο τη Λαμία, υποθετικά μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο, που ταυτίζεται με τον Αρχηγό. 



Ο Βελουχιώτης «γεννήθηκε» στη Μεσούντα στις 16 Ιουνίου 1945, περικυκλωμένος, μέσα από τα θραύσματα της χειροβομβίδας που κρατούσε στα χέρια του ή από τον ήχο του δικού του όπλου.

Βαφτίστηκε στην ποταμιά του Αχελώου την ίδια μέρα, από τα τρεχούμενα νερά της και αγιάστηκε από το αίμα του, αντί για λάδι, στο ένα και μοναδικό όνομα σαν «Ο Άρης».

Η Γέννα της Ιστορίας δεν τον επέλεξε τυχαία. Προσδοκούσε πάντα να επιλέξει έναν Άρη στο όνομα της δίκης της Αθανασίας.

Να μοιραστεί έναν Αρχηγό Αθάνατο, μαζί με εμάς τους θνητούς.

Και τα κατάφερε εκεί στα Άγραφα. Μα που αλλού μπορούσε να γραφτεί μια τέτοια Γέννα; Μόνο στα Άγραφα της Ιστορίας των βουνών που γέννησαν την Αθανασία του Αρχηγού.

Ο ίδιος επέλεξε να πεθάνει στις 12 Ιουνίου του 1945. Όταν το μαντάτο της αποκήρυξης έφτασε στα αυτιά του, από τους γραφιάδες του Ριζοσπάστη και τους γραφειοκράτες της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος που αγάπησε και οραματίστηκε να το φέρει πρωτοπόρο, της Λευτεριάς και της Λαοκρατίας.

Η Ιστορία δεν άφησε τη Γέννα της να χαθεί. Την έκανε Αθάνατη στην δίκη της αιωνιότητα. Αυτή η Αθανασία που έμεινε να κατοικεί εκεί στα βράχια της Μεσούντας και από τότε ακούει στο όνομα Άρης Βελουχιώτης , «Ο Αρχηγός των Ατάκτων» μέσα στην καρδιά της Ιστορικής Μνήμης του Λαού μας.*

Αθάνατος, Αρχηγέ μας, Άρη Βελουχιώτη, Αθάνατος!.. 


Ο θρήνος της μάνας του Άρη Βελουχιώτη για τον χαμό του παλικαριού της:

ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΟΥ – ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ

«Άρη μου, Άρη, Άρη μου, παιδί μου παλληκάρι
Σε ράχες ήσουν σε βουνά, το κάλεσε η ανάγκη
Αλοίμονο: ο στόνος μου τόσο μακριά δε φτάνει

ΚιΑΝ σε καλούν οι στεναγμοί κι αν σε καλούν οι θρήνοι
Εσύ κοιμάσαι αξύπνητος στο φως και στη γαλήνη

Αχ! Συ διαβάτη της ζωής! Πανέμμορφε διαβάτη!
να ξαναρθής εδώ στη γη, δε θαύρης μονοπάτι

Άρη μου! Γιατί άφησες τη δόλια σου μανούλα
το δύστυχο πατέρα σου να κλαίμ’ όλη μερούλα;»

Λαμία – Ιούλιος 1945

ΑΓΛΑΪΑ Δ. ΚΛΑΡΑ **



* Η έκφραση «Ο Αρχηγός των Ατάκτων» είναι δανεισμένη από τα ομώνυμα βιβλία του Δ. Χαριτόπουλου για τον Άρη Βελουχιώτη.

** Στην αντιγραφή τηρήθηκε η ορθογραφία της αρχικής δημοσίευσης.

Aπό το nostimoimar.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.