Antinazi zone: ΚΥΠΡΟΣ: Δύο ναζί μπήκαν στην Βουλή – φρένο να γίνουμε σε ΕΛΑΜ

Αναδημοσίευση από το site της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς (ΝΕΔΑ) Κύπρου, https://nedacy.wordpress.com/

Της Αθηνάς Καρυάτη

Οι εκλογές της 22ας του Μάη άνοιξαν μια νέα σελίδα στην ιστορία της Κύπρου – 2 νεοναζί μπήκαν στη βουλή.

Το αποτέλεσμα αυτό ήταν μια έκπληξη από την μία, καθώς δεν φαινόταν καθόλου στις δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές., ίσως γιατί δεν καλύφθηκαν οι οπαδοί τους στο δημοσκοπικό δείγμα ή ίσως γιατί ο κόσμος φοβόταν να δηλώσει ότι θα ψηφίσει ΕΛΑΜ, για να μην τους χαρακτηρίσει η κοινωνία μήπως αποκαλεστούν φασίστες…

Από την άλλη όμως δεν ήταν καθόλου έκπληξη. Το ΕΛΑΜ κάνει εδώ και χρόνια μια προσπάθεια να κρύψει τις πραγματικές του ιδέες, ενώ παράλληλα το έχει «αγκαλιάσει» το σύστημα: ΜΜΕ, εκκλησία, αστυνομία, ρατσιστές βουλευτές, κι ας προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αντισυστημικοί.

Εκλέχθηκαν ως αντισυστημικοί, ως καθαροί, ως οι προστάτες των αδυνάτων και του έθνους..

Το ΕΛΑΜ εγγράφηκε σαν κόμμα το 2008. Σύμφωνα με τις δικές τους δηλώσεις, ήθελαν να καταγραφούν ως «Χρυσή Αυγή Κύπρου» αλλά ο έφορος δεν το επέτρεψε[1]. Το παραδέχονται και οι ίδιοι λοιπόν ότι είναι, όχι αδελφή οργάνωση, αλλά παράρτημα της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) της Ελλάδας.

Η ΧΑ στην Κύπρο εμφανίζεται το 2003, με αυτοκόλλητα, “Δεν ξεχνώ θα εκδικηθώ”, ενώ ο ηγετικός τους τότε, ο Χριστόδουλος Νικολαΐδης, πρώην αστυνομικός, είχε επιτεθεί σε τουρκοκύπριους που έτυχε να πιουν καφέ στο μαγαζί του στην παλιά πόλη[2]. Το δικαστήριο τον αθώωσε, γιατί οι τουρκοκύπριοι δεν είχαν αρκετούς μάρτυρες, κάτι που δεν είναι τυχαίο. Για καμία από τις επιθέσεις που έχουν κάνει μέχρι σήμερα δεν έχουν καταδικαστεί.

Από τότε μέχρι και το 2011, η ΧΑ Kύπρου – το ΕΛΑΜ έχει επιδοθεί σε διάφορες επιθέσεις. Τις έχουμε καταγράψει πολλές φορές, και είναι σε όλους γνωστές, με την πολύτιμη συμβολή των ΜΜΕ γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια να ξεχαστούν: η επίθεση στους τ/κ μαθητές στο englısh school, και στην εκδήλωση για το άνοιγμα της Λήδρας[3] ο ξυλοδαρμός του Νιγηριανού στην λεωφόρο Μακαρίου το 2010[4], το μαχαίρωμα του τουρκοκύπριου μουσικού Sertunç στο φεστιβάλ Rainbow την ίδια χρονιά[5], ο ξυλοδαρμός του λαχειοπώλη στη Λήδρας το 2011[6], ο ξυλοδαρμός περαστικών που έμοιαζαν με ξένους στην περιοχή του ΑΠΟΕΛ!

Για καμία από τις επιθέσεις δεν έχουν καταδικαστεί. Η αστυνομία βιάζονταν να κλείσει τις υποθέσεις, χωρίς να πάρει καταθέσεις από μάρτυρες, και με την δικαιολογία ότι δεν μπορεί να κατηγορήσει μια οργάνωση, παρόλο που οι δράστες όλοι τους φορούσαν διακριτικά του ΕΛΑΜ!

Πόσο αντισυστημικοί είναι λοιπόν όταν τους καλύπτουν τα δύο μεγαλύτερα όργανα του συστήματος – τα ΜΜΕ και η αστυνομία; Η αστυνομία γιατί δεν διερευνά επαρκώς και τα ΜΜΕ γιατί δεν τους εκθέτουν και δεν αποκαλύπτουν τις τακτικές τους;.

Εξάλλου η τακτική του «χτυπούμε αλλά όχι οργανωμένα» και δεν παίρνουμε την ευθύνη, είναι μια πάγια τακτική της Χρυσής Αυγής αλλά και όλων των νεοναζιστικών οργανώσεων, από την αρχή του ‘90 που άρχισαν να ξανά εμφανίζονται στην Ευρώπη. Ο ίδιος ο αρχηγός του ΕΛΑΜ, ο Χρίστος Χρίστου δήλωσε σε συνέντευξή του άλλο «κάποια μέλη του ΕΛΑΜ με κράνη» και άλλο «οι ΕΛΑΜίτες με τα κράνη»[7]. Παρόμοια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα το 2013,η Χρυσή Αυγή προσπαθούσε να πείσει ότι ο Ρουπακιάς[8], ο δολοφόνος του Φύσσα, δεν ήταν μέλος της οργάνωσης αλλά φίλος… άλλα μέλη της ΧΑ βέβαια αποκάλυψαν την αλήθεια – ήταν στην οργάνωση και είχε αποστολή[9]… Στην βιογραφία του ο Ιγκορ Χασελμπαχ, πρώην μέλος νεοναζιστικής οργάνωσης της Γερμανίας, λέει ότι όταν ήταν να οργανωθούν επιθέσεις, αυτές γίνονταν από ομάδες κρούσης οι οποίες δεν έφεραν την ταυτότητα της οργάνωσης για να μην μπορούν να κατηγορηθούν[10].

Έτσι θα λειτουργήσουν ξανά, όταν και όπου τους παίρνει. Έτσι χτύπησαν και τους τουρκοκύπριους στις 15 του Νοέμβρη το 2015, οι μαθητές ΕΛΑΜίτες, οι οποίοι όμως ήταν “κάποια μέλη του ΕΛΑΜ” που επιτέθηκαν…!!! Έτσι γεμίζουν τους τοίχους με σβάστικες οι ΑΠΟΕΛίστες και όχι “οι ΕΛΑΜίτες”…. Όπως και να εμφανιστούν, ας μην έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι δεν είναι αυτοί. Όση κάλυψη κι αν παίρνουν δεν παύουν από το να είναι ναζί..

Στήριξη και από τον Αρχιεπίσκοπο

Πόσο αντισυστημικοί μπορεί να είναι οι ΕΛΑΜίτες αφού τελικά το μεγαλύτερο κατεστημένο – η εκκλησία είναι με το μέρος τους;; Ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε πολύ ικανοποιημένος από την είσοδο του ΕΛΑΜ στη Βουλή[11]. Η εκκλησία της Κύπρου είναι ο μεγαλύτερος καπιταλιστής του νησιού! Με μετοχές σε τράπεζες, ιδιόκτητα ξενοδοχεία, ζυθοποιία, και άλλες επιχειρήσεις, μέχρι και χώρο σε καζίνο ήθελε να παραχωρήσει[12]! Για να προστατεύσει την πατρίδα και την οικογένεια!…

Απόγονοι του Γρίβα, νοσταλγοί της ΕΟΚΑ β΄, των πραξικοπηματιών και της χούντας

Τα δύο τελευταία χρόνια με νύχια και με δόντια προσπαθούν οι ΕΛΑΜίτες να αποκηρύξουν αυτή τους την ταυτότητα. Να ξεχάσουμε τις εκδηλώσεις με τον Σωτήρη Σαμψών που έκαναν προς τιμή του πραξικοπηματία Νίκου Σαμψών[13]και την ΕΟΚΑ Β’, που έδωσε την καλύτερη αφορμή για την εισβολή, τον πόλεμο και την κατοχή.

Στην δημόσια παρουσία τους, στα ΜΜΕ, ξέχασαν ακόμη και την Ένωση με την Ελλάδα! Σε όσες συνεντεύξεις έχουν δώσει τα τελευταία δυο χρόνια, με στόχο τις εκλογές, (ευρωεκλογές και τώρα βουλευτικές) έχουν αλλάξει την θέση τους από ένωση, σε υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας [7][14]! Οι νοσταλγοί αυτών που διέλυσαν την Κυπριακής Δημοκρατίας έρχονται τώρα να την υπερασπιστούν!

Βέβαια στις δικές τους ομιλίες, που έχουν ανεβάσει στο youtube το λένε καθαρά – θέλουν ένωση[15]. Έτσι οι 13.000 ψηφοφόροι που φυσικά και δεν έχουν πάει στις εκδηλώσεις τους αλλά διαβάζουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, νομίζουν ότι ψήφισαν υποστηριχτές της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Νοσταλγοί του Χίτλερ

αντικείμενα που βρέθηκαν στο σπίτι του υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής, Χρήστου Παππά

Kι αυτή είναι ακόμη μια ταυτότητα που προσπαθούν να κρύψουν, όπως κάνει και η Χρυσή Αυγή, τώρα που μπήκαν στη Βουλή. Ο βουλευτής Παπαγιάννης Λινός ανέβασε μάλιστα ανάρτηση στο facebook λέγοντας ότι έχουν αποκηρύξει τον ναζισμό και τον Χίτλερ! Δεν μας πείθουν όμως! Τα τατουάζ με τις σβάστικες, οι σημαίες, τα “σουβενίρ” των ναζί που βρέθηκαν στα σπίτια των Χρυσαυγιτών βουλευτών, οι ναζιστικοί χαιρετισμοί με τους οποίους έχει ποζάρει ο Μιχαλολιάκος σε διάφορες στιγμές και ο Παππάς, ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, δείχνει το αντίθετο! Βέβαια, για να γίνουν αρεστοί και να εκλεγούν σε χώρες που είχαν νεκρούς κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, φυσικά και θέλουν να κρύψουν την ταυτότητά τους! Για αυτό και την εξελίσσουν! Ο μαίανδρος, τα χρώματα που χρησιμοποιούν (μαύρο άσπρο κόκκινο) τα συνθήματα “αίμα τιμή”’ και “πάνω από όλα το έθνος” είναι μετεξελίξεις του ναζισμού[16]. Εξάλλου το λένε καθαρά στα ιδεολογικά τους κείμενα ότι παλεύουν για το αίμα, για την ράτσα, για την φυλή, όπως και οι πρόγονοί τους οι ναζί[17].

Χρήστος Παππάς, Νίκος Μιχαλολιάκος, κάτω Ρουμπακιάς, και Ηλίας Κασιδιάρης

Ο Χρήστος Χρήστου στην φρουρά με τα κόκκινα καπέλα του Μιχαλολιάκου

Τα ποσοστά τους ανέβηκαν πιο γρήγορα από οποιοδήποτε άλλο κόμμα…

Πώς κέρδισαν; έχουμε 13.000 φασίστες στην Κύπρο;

Όχι φυσικά!. Όπως επίσης δεν υπάρχουν μισό εκατομμύριο ναζί στην Ελλάδα…

Τα τρία τελευταία χρόνια της κρίσης το ΕΛΑΜ, κάλυψε το κενό που άφησε η αδυναμία της αριστεράς να αντεπεξέλθει στις επιπτώσεις της κρίσης. Κι αυτό γιατί η μαζική παραδοσιακή αριστερά – το ΑΚΕΛ- φέρει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ευθύνης για το πώς έφτασε η κρίση στην Κύπρο. Την ίδια στιγμή, το ΕΛΑΜ παράλληλα με την πολιτική του καμουφλάζ για τις πραγματικές τους ιδέες, επιδόθηκε σε διάφορες δράσεις κοινωνικής ευημερίας, εκεί που το κράτος αδυνατούσε να καλύψει, όπως τα κοινωνικά παντοπωλεία, συσσίτια μόνο για Έλληνες, ακόμη και εθελοντές πυροσβέστες έγιναν.

Καθαρότητα

Το άλλο χαρτί που έπαιζαν προεκλογικά ήταν αυτό της καθαρότητας και της πάλης της διαφθοράς. Κι ίσως σήμερα αυτό το χαρτί να είναι το πιο εύκολο. Όλα τα κόμματα είναι βαθιά βουτηγμένα μέσα στην διαφθορά, και το ΑΚΕΛ το ίδιο, ενώ ακόμη και τα μικρά άλλα κόμματα (Συμμαχία, αλληλεγγύη κτλ) που προσπαθούσαν να πουλήσουν τον εαυτό τους σαν νέα κόμματα, ήταν “νέα” μόνο κατ΄ όνομα κι όχι στην ουσία αφού τα πρόσωπα είναι τα ίδια. Βέβαια και η Χρυσή Αυγή δήλωνε καθαρή και αδιάφθορη, όταν όμως ήρθε η ώρα να υπερασπιστεί τους εργαζόμενους στο λιμάνι του Πειραιά για παράδειγμα, υποστήριξε τους εφοπλιστές, ενώ έχει ήδη βγει στην δημοσιότητα ότι ο Μιχαλολιάκος είναι εισοδηματίας, και μάλιστα ενός ξενοδοχείου “τρίωρης διαμονής” και “διακριτικής εισόδου”[18], ενώ πολλά από τα μέλη τους είναι άνθρωποι της νύχτας. Τέτοιοι άνθρωποι μόνο μακριά από την διαφθορά δεν είναι!

Με τον αέρα λοιπόν αυτής της “καθαρότητας” έκαναν και τις πρώτες δηλώσεις εντυπωσιασμού: θα καταθέσουν λένε νόμο για να πηγαίνει ο 13ος μισθός των βουλευτών στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού[19]. Ακόμη δεν μπήκαν στην βουλή και κάνουν εκπτώσεις στις θέσεις τους! Γιατί για την ακρίβεια στο πρόγραμμά τους λένε ότι θα κατεβάσουν νόμο για να καταργηθεί η κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων καθώς και να μειωθούν όλες οι απολαβές των πολιτικών και να πηγαίνουν αυτά τα χρήματα στους άπορους[20]! Τώρα βέβαια που πήραν τις καρέκλες και τους αγκαλιάζει και το σύστημα, δεν είναι καιρός να του πάνε κόντρα στο σύστημα..

Μόνη συνεπής θέση τους ο ρατσισμός

Στην μόνη θέση που παρουσιάζουν διαχρονικά μια συνέπεια χωρίς να το κρύβουν, είναι ο ρατσισμός προς τους μετανάστες. Το κύριο επιχείρημά τους το ότι “για όλα φταίνε οι μετανάστες, που μας παίρνουν τις δουλειές, ρίχνουν τα μεροκάματα και παίρνουν τα επιδόματά μας”. Συνθήματα και ψέματα με τα οποία μπήκε και η ΧΑ στην Βουλή, τα καλλιεργεί το σύστημα εδώ και χρόνια. Ποιος θα ξεχάσει τον Κουλία με τα «τσέκια» που έβγαινε στα κανάλια και τις εφημερίδες, και τις επιθέσεις σκούπα της αστυνομίας μέσα στην παλιά πόλη της Λευκωσίας, καθώς και τις πορείες μίσους της Κίνησης για την Σωτηρία της Κύπρου. Για τον μέσο άνεργο, αυτά τα επιχειρήματα είναι η εύκολη απάντηση στο ποιος φταίει για την φτώχεια του. Δυστυχώς η παραδοσιακή αριστερά δεν το απάντησε ποτέ αυτό το επιχείρημα. Και δεν μιλάμε για τα “αντιρατσιστικά” άρθρα που γράφει στην Χαραυγή[21], αλλά για την χρήση των λέξεων “λαθρομετανάστης”, “κουβαλιτός” που δυστυχώς ακούγονταν κι από πολλά στόματα ΑΚΕΛικών. Γιατί τον ρατσισμό δεν τον σταματάς μόνο με κάποια άρθρα αλλά με την καθημερινή αντιμετώπιση του φαινομένου.

Οι ψήφοι στο ΕΛΑΜ λοιπόν δεν θεωρούμε ότι είναι ναζιστικοί ψήφοι!. Είναι ψήφοι απόγνωσης, έλλειψης εναλλακτικής και απογοήτευσης. Όσοι το ψήφισαν όμως το ΕΛΑΜ δεν είναι ότι θα αλλάξουν σύντομα γνώμη. Χρειάζεται πολύ δουλειά και από όλους τους φορείς της κοινωνίας.

Πάλη ενάντια στον φασισμό

Πολλοί προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την άνοδο του ΕΛΑΜ και θέλησαν να βρουν έναν γρήγορο υπαίτιο. Οι περισσότεροι το ανήγαγαν στην αποχή, ότι αν δηλαδή ψήφιζε περισσότερος κόσμος τότε δεν θα έβγαζαν έδρα. Και να γινόταν αυτό δεν θα άλλαζε την πραγματικότητα γιατί πήραν 13.000 ψήφους!.

Οπότε το ερώτημα είναι ποιος έχει την ευθύνη που κατάφεραν να διπλασιάσουν τους ψήφους τους μέσα σε 2 χρόνια.

Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε πει ότι ο μόνος τρόπος για να μας σταματήσουν ήταν να σταματήσουν τους πρώτους πυρήνες τους.

Αντιφασιστικές δυνάμεις είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται και να δραστηριοποιούνται από την αρχή της ύπαρξης της ΧΑ στην Κύπρο. Η ΝΕΔΑ, μέσα από την νεολαία της τότε, την Νεολαία Ενάντια στον Εθνικισμό, μπήκε πολύ μαχητικά σε αυτό τον αγώνα. Το 2008 καταφέραμε και σταματήσαμε το πρώτο φασιστικό κάμπινγκ[22] που σχεδίασαν να οργανώσουν η Χρυσή Αυγή, το NPD της Γερμανίας και η Forza Nuova της Ιταλίας, οργανώνοντας για πρώτη φορά ένα μέτωπο φορέων, που συνυπέγραψαν και στήριξαν την εκστρατεία μας[23]. Σαν απόγειο της εκστρατείας οργανώθηκε και το πρώτο αντιφασιστικό φεστιβάλ, στις 14/7/2008 με την συμμετοχή πάνω από 20 οργανώσεων και κομμάτων. Στην συνεργασία αυτή συνυπέγραψαν και οι νεολαίες των μεγάλων κομμάτων – ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, Οικολόγοι ακόμη και του ΔΗΚΟ και του ΔΗΣΥ. Η συμμετοχή τους όμως στην εκστρατεία έφτασε μόνο μέχρι εκεί[24]… Από εκεί κι έπειτα, ειδικά από την μαζική αριστερά, το ΑΚΕΛ βρήκαμε έναν τοίχο: δεν ήθελαν να ονομάσουν την Χρυσή Αυγή ή το ΕΛΑΜ για να μην τους “διαφημίσουν”…! Ακόμη και για να σταματήσουμε την κατασκήνωση των φασιστών, βάσιζαν τις ελπίδες τους στο να τους σταματήσει….η αστυνομία! Στο αεροδρόμιο! Γιατί θα τους αναγνώριζαν από το κούρεμά τους, τα τατουάζ κτλ! Βέβαια δεν ήταν η αστυνομία που τους σταμάτησε αλλά το γεγονός ότι όλοι οι κατασκηνωτικοί χώροι, κάτω από την πίεση της εκστρατείας, αναγκάστηκαν να μην τους δεχτούν, κι έτσι δεν κατάφεραν να το οργανώσουν[25].

Μετά από αυτό κάθε χρόνο η ΕΔΟΝ άρχισε να οργανώνει αντιφασιστική πορεία, κάθε Ιούνη, ενάντια σε έναν γενικό και αόριστο φασισμό και ναζισμό, και στη μνήμη των ΑΚΕΛικών που χάθηκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο…

Την επόμενη χρονιά, το 2009, με πρωτοβουλία αντιρατσιστικών και οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, οργανώθηκε η μεγαλύτερη αντιφασιστική πορεία που απέκοψε τον δρόμο στο ΕΛΑΜ, το οποίο πορεύονταν με το ναζιστικό σύνθημα “κάθε ξένος εργάτης = ένας κύπριος άνεργος”. Πάνω από 1000 άτομα ανέκοψαν τους φασίστες στη λεωφόρο Μακαρίου. Συμμετείχαν άτομα από όλες τις ηλικίες, και όλες τις οργανώσεις, ακόμη και από το ΑΚΕΛ[26]. Από εκείνη την χρονιά κι έπειτα το ΑΚΕΛ βασίζονταν στο κράτος που “έλεγχε” αφού ήταν στην εξουσία, και με νομικούς, εξουσιαστικούς, κοινοβουλευτικούς τρόπους προσπάθησαν να ανακόψουν την άνοδο του ΕΛΑΜ. Τελικά όμως δεν το πέτυχαν. Αν έγιναν κάποιες ακόμη αντιφασιστικές δράσεις μέχρι σήμερα οφείλονται στην δράση, έστω και με τις μικρές τις δυνάμεις, της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Η κατάσταση θα ήταν τελείως διαφορετική, αν σε αυτόν τον αγώνα συμμετείχαν οργανωμένα και μαζικά οι νεολαίες του ΑΚΕΛ και της ΕΔΕΚ, η οποία ΕΔΕΚ έχει σαν σύμβολό της την αντιφασιστική της δράση την δεκαετία του ‘70. Κι αυτό γιατί είχαμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τους τραμπούκους του ΕΛΑΜ αλλά όλα τα συστημικά ΜΜΕ, ρατσιστές πολιτικούς και ρατσιστικές δράσεις του κρατικού μηχανισμού οι οποίοι έτρεφαν και έστρωναν το δρόμο για την άνοδο του ΕΛΑΜ.

Πάλη για μια νέα αριστερά

Με το που χτύπησε η κρίση την κυπριακή κοινωνία, ο αντιφασιστικός αγώνας χρειάζονταν να πάρει ακόμη πιο ταξικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Χρειαζόταν και χρειάζεται μια απάντηση της αριστεράς για το ποιος φταίει και πώς παλεύουμε ενάντια στην ανεργία και στην εξαθλίωση, ενάντια στο σύστημα.

Ούτε αυτό το ρόλο δεν έπαιξε το ΑΚΕΛ δυστυχώς. Τα πρώτα χρόνια όντας στην κυβέρνηση και διαχειριζόμενο το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και υπερασπιζόμενο σε κάθε περίπτωση το αστικόκράτος, αυτό που καταρρέει και τώρα με την αποκάλυψη των σκανδάλων, απέτυχε να δώσει την απάντηση. Σαν αντιπολίτευση δεν έχει ξεφύγει καθόλου από τον κοινοβουλευτισμό , διστάζει να δημιουργήσει μαζικά κινήματα και να προτείνει την ανατροπή του συστήματος. Ανοίγει έτσι το δρόμο στο ΕΛΑΜ και το αφήνει να παρουσιαστεί ως αντισυστημικό!

Το ίδιο ισχύει και αναφορικά με το Κυπριακό! Με το να στηρίζει μια καπιταλιστική λύση, η οποία σίγουρα δεν θα είναι αυτή που χρειάζονται οι εργαζόμενοι και αυτό γίνεται όλο και πιο καθαρό, αφήνει ανεξέλεγκτο τον εθνικισμό, που στην ουσία λέει αφού δεν θα είναι καλή αυτή η λύση, καλύτερα να μην έχουμε λύση…!

Μια σπίθα ελπίδας δημιουργήθηκε με την κάθοδο της Δράσυ- Eylem στις Ευρωεκλογές το 2014. Ήταν ένα μέτωπο, αριστερά του ΑΚΕΛ και δικοινοτικό. Δυστυχώς οι δεινόσαυροι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς[27] την διέλυσαν πριν καν αρχίσει, και επέστρεψαν στην γνώριμη αγκαλιά του ΑΚΕΛ.

Η αντιφασιστική και αντικαπιταλιστική δράση χρειάζεται να ενταθεί!

Το ότι έβγαλε το ΕΛΑΜ δύο έδρες στην βουλή δεν είναι το τέλος του δρόμου όπως πολλοί συζητούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν θα αποκαλυφθούν μόνοι. Θα κρυφτούν όλο και περισσότερο. Το ίδιο έλεγε και το ΚΚΕ στην Ελλάδα και έχει αποδειχθεί ότι έκανε λάθος.

Οι επιθέσεις της ΧΑ αφού βγήκε στη βουλή εντάθηκαν. Κάποιες έγιναν ενυπόγραφα, κάποιες από Χρυσαυγίτες “αγανακτισμένους πολίτες”[28], και μόνο μετά την δολοφονία του Φύσσα και την σύλληψη των στελεχών της Χρυσής Αυγής, με την παράλληλη ενδυνάμωση του αντιφασιστικού κινήματος, που έχει οργανωθεί σε κάθε γειτονιά, οι επιθέσεις έχουν περιοριστεί.

Χρειάζεται όμως να περιμένουμε την δολοφονία ενός κύπριου αντιφασίστα για να οργανωθούμε;

Όχι! Η ώρα είναι τώρα!

Χρειαζόμαστε

να αντιμετωπίσουμε το ΕΛΑΜ πολιτικά, αποκαλύπτοντας τι κρύβεται πίσω από το αντισυστημικό του προσωπείο. Να μην αφήσουμε την ιστορική μνήμη να ξεχαστεί ή να παραποιηθεί, κάνοντας το ΕΛΑΜ να φαίνεται σαν απλά μια άλλη πολιτική άποψη.

να προλάβουμε την ιστορία: γνωρίζουμε πως το μίσος ξεκινά από τους μετανάστες και τους τουρκοκύπριους, αλλά εξαπλώνεται στους ομοφυλόφιλους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες, στα κινήματα και τους αγωνιστές, καταλήγοντας στον καθένα/ καθεμιά που σκέφτεται διαφορετικά, και τελικά αφορά τους πάντες εκτός από τους νεο-ναζί δολοφόνους και τους καπιταλιστές φίλους τους.

να συνδέσουμε τον αγώνα ενάντια στο φασισμό με τον αγώνα ενάντια στο σύστημα που τον γεννάει και τον εκτρέφει

να συναντηθούμε με φορείς, σωματεία, πολιτικές οργανώσεις, πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους για να κουβεντιάσουμε και να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο του φασισμού σε όλες τις εκφάνσεις του.

να οργανωθούμε, σε κάθε χώρο, σχολείο, εργασιακό χώρο, γειτονία, να οργανώσουμε εκστρατείες ενημέρωσης ώστε να αποκόψουμε την άνοδο των φασιστών που στηρίζεται στην άγνοια.

να λύσουμε οι ίδιοι τα προβλήματα στις γειτονιές και τις ζωές μας, χωρίς την ανάγκη κανενός «σωτήρα»- τραμπούκου, με τον τρόπο που ξέρουμε καλύτερα: την συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την επαφή με τον διπλανό μας και τους συλλογικούς αγώνες. Ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος, την χώρα καταγωγής, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, την πολιτική μας τοποθέτηση, όλοι οι νέοι και οι εργαζόμενοι βιώνουμε τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης, που είναι πολύ μεγάλη για να την αντιμετωπίσουμε ο καθένας μόνος του.