ΟΡΛΑΝΤΟ: Ένα φιλί= 50 νεκροί

Του Παναγιώτη Ανάπαλη

Παρακολουθούμε εδώ και λίγες μέρες με τεράστια θλίψη και αποτροπιασμό το γεγονός που οδήγησε στη δολοφονία 50 αθώων ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 53 σε ένα LGBT κλαμπ του Ορλάντο των ΗΠΑ, σε ένα μαγαζί που σύμφωνα με εκτιμήσεις είχε 200 άτομα. Γλύτωσαν λιγότεροι από τους μισούς!

Στις ειδήσεις φτάνει πρώτη πρώτη η δήλωση του πατέρα του δολοφόνου που δηλώνει πως ο γιος του είχε εξοργιστεί βλέποντας δύο άντρες να φιλιούνται στο κέντρο του Μαϊάμι μπροστά στο γιο και τη γυναίκα του.

Με αυτό το επιχείρημα προσπάθησε να μας πείσει πως ο γιος του ήταν εν βρασμώ ψυχής και πως δεν είχε σχέση με τη θρησκεία του Ισλάμ. Η δήλωση αυτή ακόμα και ως δικαιολογία είναι εξοργιστική. Στην προσπάθεια να αποδεσμευτεί από την κατηγορία του ισλαμιστή τρομοκράτη ρίχνει το βάρος σε ένα φιλί μεταξύ δύο αντρών σε δημόσιο χώρο που εκνεύρισαν τον ευέξαπτο γιο του.  Δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλα τα συστημικά μέσα έτρεξαν να αποδείξουν το αντίθετο, τη σύνδεση δηλαδή του δολοφόνου με το ISIS, συνδέοντας το μακελειό με τις επιθέσεις του ισλαμικού κράτους στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη... Οι πιο συντηρητικοί κύκλοι της Αμερικής, με πρώτο και καλύτερο τον υποψήφιο ακραίο συντηρητικό και μισαλλόδοξο Τραμπ, ζητούν  με εμφατικό τρόπο αυτή τη σύνδεση εδώ και τώρα. Μηνύματα συμπαράστασης φτάνουν από τους αρχηγούς κρατών και το μάτι πέφτει με έκπληξη στον όνομα του Βλαντιμίρ Πούτιν, του ρώσου προέδρου που χαρακτηρίζει το περιστατικό ως “βάρβαρη πράξη”. Συλλυπητήρια από τον πρωτεργάτη και εισηγητή ενός νόμου της Ρωσίας που απαγορεύει την ελεύθερη έκφραση gay, λεσβιών, τρανς και αμφί ατόμων με ποινή τη φυλάκιση και αποτέλεσμα το τεράστιο πισωγύρισμα όλης της κοινωνίας και τη βαθιά καταπίεση των LGBT ρώσων...

Όλοι αυτοί οι εταίροι θέλουν να μας πείσουν πως λυπούνται για τα θύματα χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα. Δε μπορούν όμως να κρύψουν τη πρωταρχική τους σκέψη, την επιθυμία τους και για άλλα θύματα στη Μέση Ανατολή, σε μία περιοχή που από δεκαετίες ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις χωρίς να νοιάζονται για τις εκατόμβες θυμάτων που προκαλούν οι πολιτικές τους...

Άραγε σε αυτά τα κράτη που παρεμβαίνουν και επιβάλλουν ή διατηρούν αυταρχικά καθεστώτα και κυβερνήσεις δεν υπάρχουν LGBT άτομα που βιώνουν καταπίεση και κινδυνεύουν με την ίδια τους ζωή εάν αποκαλύψουν αυτό που πραγματικά είναι; 

Η πίστη του δολοφόνου σε κάποια θρησκεία ή όχι, όμως, δεν είναι αυτό που πρέπει να μας κάνει να φρίττουμε με τέτοια εγκλήματα μίσους. Αυτό που δημιουργεί την μεγαλύτερη απέχθεια είναι η υπεροψία με την οποία αντιμετωπίζουν άνθρωποι σαν τον δολοφόνο του Ορλάντο την υπόλοιπη κοινωνία και συγκεκριμένα τα άτομα που δεν προσαρμόζονται με το ετερόφυλο σεξουαλικό προσανατολισμό. Το μίσος του στράφηκε ξεκάθαρα προς τους gay, τις λεσβίες, τους αμφί και τους τρανς γιατί πολύ απλά αποφάσισε πως δεν του ταιριάζουν και τον προκαλούν... Τον προκαλούν προσπαθώντας να ζήσουν μία ζωή με τα δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι υπόλοιποι ετερόφυλοι στον έρωτα και τη χαρά... Ένα φιλί αγάπης και ευτυχίας οδηγεί μισάνθρωπα κτήνη, όπως ο Ομάρ Μάτιν, να κατακρεουργούν άλλους ανθρώπους γιατί απλά δεν του αρέσουν... Ως αυτόκλητος εκκαθαριστής έρχεται να καθαρίσει την κοινωνία θέλοντας να επιβάλει την ομοιογένεια και την ετεροκανονικότητα στον έρωτα... Ξέχασε φαίνεται πως στην ίδια αυτή χώρα και ο ίδιος διέφερε, ως μουσουλμάνος και ως αμερικάνος Αφγανικής καταγωγής.

Άνθρωποι με την ίδια καταγωγή και θρησκεία, νιώθουν καθημερινά το ρατσισμό και έρχονται αντιμέτωποι με ισλαμοφοβικούς αμερικάνους πολίτες... Άνθρωποι με την ίδια θρησκεία ζητούν καθημερινά καταφύγιο σε χώρες της Δύσης ξεριζωμένοι από τον τόπο τους με τον πιο άγριο τρόπο.. Η καταπίεση και το μίσος στην Αμερική, αλλά και παντού στον κόσμο, δε γνωρίζει σεξουαλικό προσανατολισμό, ταυτότητα φύλου, φύλο, χρώμα, θρησκεία, καταγωγή. Γίνεται όργανο σε αυτούς που θέλουν να ελέγξουν και να κατευθύνουν τους λαούς σε μονοπάτια μίσους.

 Στο δυτικό κόσμο το LGBT κίνημα ξεκινώντας ως αντίδραση των θαμώνων του μπαρ Stonewall και συνεχίζοντας σε όλη την Αμερική, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο διεκδίκησε και σε πολλές περιπτώσεις κατέκτησε δικαιώματα όπως ο γάμος, η τεκνοθεσία, ο επαναπροσδιορισμός του φύλου, ισονομία στην εργασία και άλλα, που άλλοτε φάνταζαν μακρινά όνειρα... Η LGBT κοινότητα, καταπιεσμένη και ανελεύθερη για αιώνες, δε μπορεί να γίνει το ξέπλυμα των δυτικών κυβερνήσεων για πολεμικές επεμβάσεις ούτε στη Μέση Ανατολή ούτε πουθενά. Δε μπορεί η σωτηρία και η απελευθέρωση των LGBT να σημάνει την καταπίεση άλλων στο όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.