Το 21ο κάμπινγκ του Antinazi Zone – YRE, που έλαβε χώρα στην Κεφαλονιά από τις 25 Ιουλίου ως τις 3 Αυγούστου, ήταν για άλλη μια φορά η αφορμή να βρεθούν, να συζητήσουν, να διασκεδάσουν και να προβληματιστούν, εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, Έλληνες και ξένοι. Δημοσιεύουμε στην συνέχεια δυο άρθρα (του συντρόφου Νίκου Αναστασιάδη και της δημοσιογράφου της Εφημερίδας των Συντακτών, Αφροδίτης Τζιαντζή) καθώς και τέσσερις συνεντεύξεις από συμμετέχοντες στο κάμπινγκ που μας μιλούν για τις εντυπώσεις τους.
_____________________
Διαβάστε την παρουσίαση των δραστηριοτήτων που αναπτύχθηκαν τις δέκα αυτές μέρες στο άρθρο του σ. Νίκου Αναστασιάδη εδώ: 21ο κάμπινγκ Antinazi Zone–YRE: Δυναμικά και συλλογικά!
_____________________
Διαβάστε το άρθρο της δημοσιογράφου Αφροδίτης Τζιαντζή για την Εφημερίδα των Συντακτών εδώ: Σκηνικό… πολιτικού ακτιβισμού η Κεφαλονιά
_____________________
Ο Χάρης Ζέρβας, εργάτης στην ΕΛΒΟ, μας μιλάει για την πρώτη του συμμετοχή στο κάμπινγκ και τις προσπάθειες ξεπουλήματος της ΕΛΒΟ που έχουν ήδη ξεκινήσει.- Χάρη, έρχεσαι για πρώτη φορά στο κάμπινγκ του Antinazi Zone/YRE. Πώς σου φάνηκε;
Το κάμπινγκ ήταν μια πολύ σημαντική εμπειρία γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να συναντηθώ με πολλούς ανθρώπους που σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο με μένα. Παρά τη διαφορετικότητα όλων αυτών των ανθρώπων μου έχει κάνει εντύπωση πόσο δεμένοι είναι μεταξύ τους.
Στην περιοχή που μένω, Παύλου Μελά, περιοχή Νικόπολη, η πλειοψηφία είναι μετανάστες, ζω μαζί μ’ αυτούς τους ανθρώπους συναναστρεφόμαστε σε καθημερινή βάση, ποτέ δεν είχα πρόβλημα (λίγο στην αρχή, ναι αλλά όχι στη συνέχεια) οι καλύτεροι μου φίλοι είναι μετανάστες, ένας Ρώσος, δύο Γεωργιανοί με ποντιακές ρίζες. Οπότε σ’ αυτό το κάμπινγκ χάρηκα που συνάντησα τόσο κόσμο με τόσο παρόμοιες απόψεις.
- Ποιες συζητήσεις σου φάνηκαν περισσότερο ενδιαφέρουσες;
Οι συζητήσεις που παρακολούθησα ήταν πάρα πολύ χρήσιμες. Για παράδειγμα, η συζήτηση για το θέμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών. Έχω δύο κοριτσάκια 5 και 7,5 χρόνων και με βοήθησε να καταλάβω πώς να διαχειριστώ καλύτερα τις δυσκολίες του να ζουν σε μια κοινότητα όπου η πλειοψηφία είναι μετανάστες.
Να ξεκινήσω από τη συζήτηση για το περιβάλλον – μου έκανε εντύπωση, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ χρήσιμη!
Ζω σε μια περιοχή με σοβαρό πρόβλημα, την Ευκαρπία, όπου έχουμε υπό κατασκευή τον ΣΜΑ (Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων) που θα συμβάλει στη μόλυνση όλης της περιοχής.
Πιο παλιά στην περιοχή είχαμε βιομηχανία λιπασμάτων που έχει προκαλέσει τεράστια ζημιά και στη γη και στο νερό! Εμείς παλιά πίναμε νερό από τις γεωτρήσεις, το νερό δεν πίνεται πια. Κάναμε εμείς τις αναλύσεις, δηλαδή πήγαμε σε ιδιώτες, πληρώσαμε και ανακαλύψαμε πως το νερό όχι μόνο δεν πίνεται, αλλά ούτε για λούσιμο δεν κάνει! Ο δήμος έβγαλε δικιά του ανακοίνωση ότι το νερό είναι εντάξει αλλά στη συνέχεια τράβηξε γραμμές από την ΕΥΑΘ, έφερε νερό από την Ηλιούπολη και έβαλε 5 βρύσες (!!!) – για να παίρνει ο κόσμος νερό να πίνει και να μαγειρεύει! Αυτό αφορά όλη τη Νικόπολη κι ένα μέρος της κάτω Ηλιούπολης. Το θέμα του περιβάλλοντος είναι ζήτημα ζωής για μια σειρά κοινότητες και ο αγώνας πρέπει να είναι ανένδοτος.
- Στη συζήτηση για την αυτοδιαχείριση μίλησες αναφέροντας το τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην ΕΛΒΟ. Θες να πεις δυο λόγια για τους αναγνώστες μας;
Βρήκα εξαιρετική τη συζήτηση για την αυτοδιαχείριση με αφορμή τα παραδείγματα της ΒΙΟΜΕ, της ΕΡΤ, της Εφημερίδας των Συντακτών κλπ. Είναι εντελώς επίκαιρη και στην περίπτωση του δικού μας εργοστασίου.
Η ΕΛΒΟ παράγει στρατιωτικό υλικό. Κάποτε παρήγε και τουριστικά λεωφορεία, φορτηγά για ιδιωτικό τομέα, σκουπιδιάρες για το δήμο, πιεστήρια για διαλογή απορριμμάτων, πρέσες σκουπιδιών για εξοικονόμηση χώρου, καυσίμων, κόστους γενικά. Μόνο τον κινητήρα εισάγαμε από το εξωτερικό, όλα τα υπόλοιπα τα κάναμε εμείς.
Τώρα το εργοστάσιο είναι σε διαδικασία εκκαθάρισης – ξεκίνησε το Γενάρη του ’14, θα τελειώσει τέλη ’14. Θέλουν να το βάλουν «σε διαγωνισμό», κανένας δεν λέει τι είδους διαγωνισμό – ξέρουμε όμως πως το θέλουν οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί. Το θέλουν γιατί κάναμε συμπαραγωγή με τους Γερμανούς το Λέοπαρντ (άρμα μάχης) και με τους Αμερικανούς το Χάμμερ (στρατιωτικό όχημα).
Θέλουν να το δώσουν για ένα κομμάτι ψωμί στους Αμερικανούς ή Γερμανούς. Είμαστε 320 εργάτες σήμερα, παλιά ήμασταν 1250 – με ψηλή εξειδίκευση και τεχνογνωσία. Κάνανε εθελούσιες για να διώξουν τον κόσμο, αντί να δώσουν τα ίδια λεφτά για επενδύσεις. Το 50% του εργοστασίου ανήκει στο δημόσιο, όμως τη διοίκηση την ασκούσε ο Μυτιληναίος.
Αυτή είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία που υποτίθεται θα μας σώσει...
Χασάν:
Γενικά πάρα πολύ καλό. Συναντήσαμε πολλούς συντρόφους από πολλές χώρες για πρώτη φορά. Οι συζητήσεις πολύ καλές. Πριν απ’ αυτό είχαμε μια πολύ γενική εικόνα για άλλες χώρες, τώρα ξέρουμε πολύ περισσότερες λεπτομέρειες. Το μόνο μας πρόβλημα ήταν η γλώσσα – χρειάζεται προσπάθεια να μεταφράζονται όλα τα κείμενα (όπως το πρόγραμμα για παράδειγμα) και στα αγγλικά, όσο και αν και στα αγγλικά έχουμε δυσκολίες επικοινωνίας/συνεννόησης
Ρουγιάμ:
Για μένα μια πολύ καινούργια εμπειρία. Όλες οι συζητήσεις ήταν πολύ ενημερωτικές, άνοιγαν τα μάτια! Με εντυπωσίασε η συζήτηση για τη ΒΙΟΜΕ, μου άρεσε πάρα πολύ η συζήτηση για το ΣΥΡΙΖΑ και για το πώς θα πρέπει να xτιστεί η «νέα αριστερά» που χρειαζόμαστε.
Ήταν επίσης σημαντικό για μας το ότι έγινε συζήτηση για την Βόρεια Κύπρο – πολύ κόσμος δεν ήξερε τι γίνεται εκεί. Κι εμείς μάθαμε πολλά για άλλες χώρες. Είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε πολλούς Έλληνες συντρόφους..
Ανάμεσα σ’ όλα τα πολιτικά, βέβαια, δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφέρουμε πόσο πολύ όμορφο νησί είναι η Κεφαλονιά και πόσο ωραία περάσαμε εδώ.
- Ένα από τα θέματα που απασχολεί τον κόσμο στην Ελλάδα είναι το θέμα των εποίκων από την Τουρκία. Στη σχετική συζήτηση μάλιστα τέθηκε ερώτημα για τη στάση της τουρκοκυπριακής Αριστεράς απέναντί τους.
Ρουγιάμ:
Ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους και τους Τούρκους από την Τουρκία υπάρχει έντονη καχυποψία. Αυτή είναι η πραγματικότητα στο Βορρά. Για να πάρετε μια εικόνα οι Τ/κ δεν πάνε σε τουρκικά καταστήματα, εστιατόρια, σούπερ μάρκετ, κλπ. Αυτό αποτελεί μια πολύ έντονη, κυρίαρχη τάση, τουλάχιστο στη Κερύνεια και τη Λευκωσία. Στην Αμμόχωστο είναι διαφορετικά γιατί το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο είναι εκεί και υπάρχουν πολλοί Τούρκοι – εκεί στηρίζουν τους Τούρκους και τα μαγαζιά των Τ/κ είναι άδεια!
Έχοντας πει όμως αυτά, το βασικό καθήκον για μας είναι το πώς θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε αυτούς τους ανθρώπους, εργαζόμενους όπως εμάς, φτωχούς και εκμεταλλεύομενους περισσότερο κι από τους Τ/κ, πάνω σε μια ταξική βάση. Γι’ αυτό νομίζουμε πως το να τους αποκαλούμε «έποικους» είναι λάθος, γιατί τους αποξενώνει. Οι Τ/κ τους ονομάζουν «οι από την Τουρκία».
Και υπάρχει βάση για να προσεγγιστούν. Όχι μόνο ταξικά υφίστανται την πιο έντονη εκμετάλλευση, αλλά και πολιτικά – τα πολιτικά κόμματα τους εκμεταλλεύονται: τους δίνουν δικαιώματα ψήφου μερικούς μήνες πριν τις εκλογές, τους κρατάνε διαρκώς κάτω από ένα εκβιασμό, ή να τους ψηφίσουν ή να μην αποκτήσουν δικαιώματα.
- Πολύ σύνθετο το ζήτημα, δηλαδή. Επίσης σύνθετο είναι το πώς θα χτιστούν γέφυρες ταξικής συνεννόησης των Τ/κ εργαζομένων με του Ε/κ. Τι προοπτικές βλέπετε για μια δικοινοτική Αριστερά στο νησί.
Χασάν:
Είναι νωρίς για καταληκτικές απαντήσεις και βεβαιότητες, όμως έχουμε κάνει ένα πολύ καλό ξεκίνημα μαζί με Ε/κ συντρόφους. Έχουμε μπει στο δύσκολο δρόμο του να χτίσουμε μια κοινή πολιτική κίνηση Τ/κ και Ε/κ.
Αυτό μας φέρνει σε σύγκρουση με όλο το κατεστημένο και στις γραμμές της άρχουσας τάξης και στις γραμμές της παραδοσιακής Αριστεράς. Είμαστε αποφασισμένοι όμως να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτό. Πολλοί στο Βορρά θέλουν, είναι αριστεροί, αλλά δεν τους καλύπτει η υπάρχουσα αριστερά. Από την άλλη βέβαια υπάρχει απογοήτευση, κι αυτό δυσκολεύει τη δουλειά μας.
Ρουγιάμ:
Αυτό που θέλουμε να χτίσουμε είναι πολύ σημαντικό. Η υπάρχουσα αριστερά δεν έχει απαντήσεις. Πρέπει να φέρουμε κοντά όλο αυτό τον κόσμο που αναζητά απαντήσεις αλλά δεν τις παίρνει από την υπάρχουσα αριστερά.
_____________________
- Ροδόλφο και Ευρυδίκη, μετά το περυσινό κάμπινγκ δηλώσατε κατ’ ευθείαν συμμετοχή και στο επόμενο. Πώς σας φάνηκε η δεύτερη συμμετοχή;
Μετά τη Θάσο, που είχαμε περάσει πολύ ωραία βρεθήκαμε επίσης, φέτος, σε ένα επίσης φιλικό, δημοκρατικό κάμπινγκ όπου και αναπτύξαμε δραστηριότητες αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές, συναντηθήκαμε ξανά με πολλούς όμορφους συντρόφους και συντρόφισσες, συζητήσαμε και ανταλλάξαμε απόψεις, χωρίς να ξεχνάμε και τη ψυχαγωγία μας και όλα όσα χρειαζόταν ώστε η διαμονή μας να είναι ευχάριστη.
Όλοι είμαστε με την αγωνία λόγω της ανόδου της Χ.Α. και προβληματιζόμαστε για το πώς μπορούμε καλύτερα να τους αντιμετωπίσουμε.
Το ευχάριστο και το ελπιδοφόρο είναι ότι και σ’ αυτό το κάμπινγκ είχαμε πολύ κόσμο, νέοι στην πλειοψηφία τους, συνειδητοποιημένοι και με την κατανόηση ότι αν δεν κάνουμε κάτι, υπάρχει πραγματική απειλή από το φασισμό.
- Η εποχή μας δεν σηκώνει εφησυχασμούς, ε;
Ναι, η εποχή μας δυστυχώς δεν σηκώνει εφησυχασμούς, θέλει να συνειδητοποιηθούμε, να δραστηριοποιηθούμε, και να δείξουμε στον κόσμο και πολύ περισσότερο στους απλούς ψηφοφόρους της ΧΑ ότι η ΧΑ δεν είναι ένα «καινούργιο πολιτικό κόμμα», αντισυστημικό, που θα μας βγάλει από την κρίση, παρά είναι η συνέχεια της ιστορίας του ναζισμού και του φασισμού των οποίων τη βαρβαρότητα γνωρίσαμε στην Ελλάδα, με χωριά καταστρεμμένα, και εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.
Όπως τότε, έτσι και τώρα πρέπει να αντισταθούμε.
- Η Ευρυδίκη τι έχει να μας πει;
Πέρασα υπέροχα. Ο βασικός μου σκοπός ήταν να περάσω καλά. Έκανα πολλούς φίλους και παρέες, η καλύτερη νέα μου φίλη είναι η Φανή. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους καλούς και φιλικούς μαζί μου και τις περισσότερες φορές παρακολουθούσα τις συζητήσεις εναντίον του φασισμού. Χάρηκα πολύ που μίλησε ο παππούς μου.
_____________________
Η συντρόφισσα Έμμα, από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιρλανδίας (αδελφής οργάνωσης του «Ξ») μας μιλάει για τις εντυπώσεις της από την συμμετοχή της στο κάμπινγκ.
- Έμμα, καλώς ήρθες στην Ελλάδα και στο κάμπινγκ του Antinazi Zone. Πες μας λίγα λόγια για τις εντυπώσεις σου;
Είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια από τον Στίβεν και τον Μάτ που έχουν ξανάρθει, αλλά είναι καλύτερο από ότι περίμενα!
Μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ο αριθμός των νέων ανθρώπων, ο αριθμός των γυναικών, το εξαιρετικά καλό, συντροφικό και φιλικό κλίμα, η πολύ καλή ισορροπία ανάμεσα σε συζητήσεις (συνολικά καμιά εικοσαριά αν δεν κάνω λάθος) και διασκέδασης.
Φεύγει κανείς ξεκούραστος και με γεμάτες τις μπαταρίες, παρά το ότι το κάμπινγκ αυτό είναι κατά βάση πολιτικό.
- Από τις συζητήσεις τι σημείωσες περισσότερο;
Μου προκάλεσε τις καλύτερες εντυπώσεις η συζήτηση που οργάνωσε το «Ξ» για τις πολιτικές εξελίξεις με ένα από τους ομιλητές τον συντονιστή του ΣΥΡΙΖΑ στο νησί. Η συζήτηση ήταν ανοιχτή, φιλική και συντροφική αλλά ταυτόχρονα καθαρή – χωρίς δηλαδή το «Ξ» να νερώσει καθόλου το πρόγραμμα του και την κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι η κριτική αυτή έγινε με συντροφικό τρόπο και δεν προκάλεσε ένταση ή πολεμικό κλίμα. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν έρθει στη συζήτηση αντέδρασαν επίσης με φιλικό τρόπο και έγινε μια εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων. Έτσι πρέπει να μάθει να συζητάει η Αριστερά.
Γενικά το επίπεδο των συζητήσεων πολύ καλό και ψηλό – για ένα κάμπινγκ αυτό είναι αρκετά εντυπωσιακό! Αυτό ισχύει για όλες γενικά τις συζητήσεις, παρότι ξεχώρισα τις συζητήσεις για τη Χρυσή Αυγή και την αντιφασιστική πάλη καθώς και για την κατάσταση στην Παλαιστίνη με ομιλητή Ισραηλινό σύντροφο. Παρακολούθησα με ενδιαφέρον επίσης τη συζήτηση για τους ομοφυλόφιλους και το κίνημα ΛΟΑΤ – σ’ αυτό το πεδίο τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πιο πίσω απ’ ότι αλλού στην Ευρώπη, ακόμα και στην Ιρλανδία η οποία είναι μια καθολική χώρα, με στοιχεία συντηρητισμού (πχ οι εκτρώσεις απαγορεύονται!) η συνείδηση είναι πολύ θετική και ανοικτή απέναντι στα άτομα με διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς.
Νομίζω πως το χάιλαιτ της διοργάνωσης ήταν η αντιφασιστική εκδήλωση που έγινε στην πόλη, σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Πάρα πολύ οργάνωση, πολλοί ομιλητές που εκπροσωπούσαν διαφορετικούς πολιτικούς, κοινωνικούς ή αντιφασιστικούς φορείς, ωραία μουσική και δυναμική παρουσία – πολύ ωραία κίνηση! Είχα μια ανησυχία ότι μπορεί η εκδήλωση να δεχόταν επίθεση, είδα ότι η περιφρούρηση ήταν πολύ έντονη, η παρουσία αστυνομίας και ΜΑΤ εξαιρετικά μεγάλη, παρόλα αυτά όλα κύλησαν ομαλά.
Έχω σκοπό σίγουρα να ξανάρθω, μαζί και με άλλους συντρόφους από την Ιρλανδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.